Linia kolejowa nr 217

Linia kolejowa nr 217

Wielkie Wieżno – Braniewo (Sz)
Dane podstawowe
Zarządca	PKP PLK
Numer linii	217
Długość	22,650[1] km
Rozstaw szyn	1520 mm
Prędkość maksymalna	60[2] km/h
Historia
Rok otwarcia	1945
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   204 13,045 Bogaczewo 220 → Olsztyn 204 → Malbork 20,762 Stegny 24,297 Słobity 31,839 Młynary 36,646 Kurowo Braniewskie Piórkowo (By) CPN Chruściel (Ba) 40,200 Wielkie Wierzno Rucianka (Be) 42,270 Chruściel 46,100 Pierzchały 47,676 Autostrada (Bo) 47,680 Wielewo (Bos) 49,930 Bemowizna Glob 54,778 Braniewo Polfrost Logistic Port Braniewo 61,750 RUS/PL Mamonowo II Mamonowo ↓ Królewiec – Mamonowo
Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa nr 217 – drugorzędna, jednotorowa, niezelektryfikowana, szerokotorowa linia kolejowa przebiegająca od stacji kolejowej Wielkie Wierzno do kolejowego przejścia granicznego w Braniewie.

Historia

Linia kolejowa nr 217 powstała pod koniec II wojny światowej. Została zbudowana przez Armię Czerwoną poprzez przekucie na prześwit 1524 mm jednego z dwóch torów Pruskiej Kolei Wschodniej łączącej Królewiec z Elblągiem.

W latach 1945–1946 linia służyła celom wojskowym i wykorzystywana była przez ZSRR do wywozu łupów wojennych z terenu Prus Wschodnich. W latach 1945–1948 eksportowano nią ponadto parowozy montowane z niemieckich części w upaństwowionych zakładach Schichau-Werke, a w latach późniejszych również wagony produkowane w zakładach Cegielskiego w Poznaniu.

W latach 1953–1957 wzdłuż linii na odcinku Bogaczewo – Braniewo został wybudowany na zlecenie Wojska Polskiego przez Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 12 Gdańsk i Kablobeton Warszawa kompleks punktów przeładunkowych wchodzących w skład Stałego Rejonu Przeładunkowego Braniewo, który do 1991 r. dublował Wojskową Bazę Przeładunkową Ministerstwa Obrony ZSRR Mamonowo II.

W okresie zimnej wojny obiekty logistyczne SRP i linia kolejowa były utrzymywane w stałej gotowości na wypadek wojny. Zostały one w pełni wykorzystane do celów militarnych tylko jeden raz, w 1968 r., podczas przerzutu wojsk radzieckich w ramach Operacji Dunaj.

Od lat 60. XX wieku linia kolejowa nr 217 wykorzystywana jest jako towarowa. Do lat 80. XX wieku odgrywała rolę szlaku tranzytowego. Przewożono nią różnego rodzaju ładunki z Niemieckiej Republiki Demokratycznej do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Linia kolejowa obecnie

W latach 90. XX wieku znaczna część szerokotorowej linii kolejowej łączącej Bogaczewo z Braniewem została rozebrana lub uległa degradacji. W eksploatacji zachowany został tor na odcinku Wielkie Wierzno – Braniewo – Granica Państwa. Wzdłuż linii znajduje się kilka stacji przeładunkowych i bazy paliw. Największy obecnie czynny terminal przeładunkowy na linii to położony przy granicy z Rosją obiekt logistyczny firmy Chemikals w Siedlisku.

Galeria

• 
  Lokomotywa SM48-021 na stacji w Braniewie
• 
  Dworzec kolejowy w Braniewie

Zobacz też

• Linia kolejowa nr 204

Przypisy

Literatura

• Zbigniew Tucholski: Polskie Koleje Państwowe jako środek transportu wojsk Układu Warszawskiego. Warszawa: Instytut Historii PAN, 2009. ISBN 978-83-7545-035-4.brak strony w książce

Linki zewnętrzne

• Tomasz Chwietkiewicz, Cezary Markiel: Wojskowy Rejon Przeładunkowy Braniewo, czyli PRL Ostbahn. starejuchy.pl. [dostęp 2010-01-20]. (pol.).