Erytrozyna

Erytrozyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) sól disodowa kwasu 2-(2,4,5,7-tetrajodo-6-oksydo-3-okso-3H-ksanten-9-ylo)benzoesowego Inne nazwy i oznaczenia E127, C.I. 45430, czerwień FD&C 3, czerwień kwasowa 51, jodoezyna, sól sodowa tetrajodofluoresceiny, erytrozyna B
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C20H6I4Na2O5
Masa molowa	879,86 g/mol
Wygląd	ciemnoczerwony proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	16423-68-0
PubChem	12961638
SMILES C1=CC=C2C(=C1)C(=O)OC23C4=CC(=C(C(=C4OC5=C(C(=C(C=C35)I)[O-])I)I)[O-])I.[Na+].[Na+]
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie rozpuszczalna[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki sól sodowa Uwaga Zwroty H H302, H413 Zwroty P brak zwrotów P Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki sól sodowa Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22 Zwroty S S36 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[1] 0 1 0   Numer RTECS LM5950000 Dawka śmiertelna LD50 200 mg/kg (szczur, dożylnie)
Podobne związki
Podobne związki	fluoresceina
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Erytrozyna, sól sodowa tetrajodofluoresceiny (E127) – organiczny związek chemiczny, wiśniowoczerwony smołowy barwnik spożywczy.

Zastosowanie

Przemysł spożywczy

Stosowana jako barwnik spożywczy, np. w owocach konserwowych i koktajlowych, osłonkach (kiszkach) kiełbas, herbatnikach i ciastach w proszku. Zakazana w niektórych krajach^[2].

Inne zastosowania

Tusze do drukowania, tabletki i pasty do zębów, kosmetyki (np. róż) oraz lekarstwa^[2].

Stosowana jest też do barwienia preparatów w mikrobiologii oraz jako sonda fosforescencyjna w badaniach białek^[3].

Zagrożenia

Może powodować typowe dla barwników azowych działania niepożądane oraz światłowstręt i trudności w nauce. Wpływa na wątrobę, serce, tarczycę, płodność i żołądek. W zwiększonych stężeniach (niestosowanych w żywności) zakłóca metabolizm jodu^[4].

Nie jest klasyfikowana jako możliwy czynnik rakotwórczy dla ludzi wg kryteriów IARC^[5].

Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 0,1 mg/kg ciała^[4].

Przypisy