Nowe Brzesko

Nowe Brzesko
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kościół Wszystkich Świętych
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

proszowicki

Gmina

Nowe Brzesko

Prawa miejskie

1279–1870; 2011

Burmistrz

Krzysztof Madejski

Powierzchnia

7,26[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


1627[1]
224[1] os./km²

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-120

Tablice rejestracyjne

KPR

Położenie na mapie gminy Nowe Brzesko
Mapa konturowa gminy Nowe Brzesko, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Nowe Brzesko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nowe Brzesko”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Nowe Brzesko”
Położenie na mapie powiatu proszowickiego
Mapa konturowa powiatu proszowickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Nowe Brzesko”
Ziemia50°08′14″N 20°23′05″E/50,137222 20,384722
TERC (TERYT)

1214034

SIMC

0329705

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nowe Brzesko – miasto[2] w Polsce położone na lewym brzegu Wisły w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Nowe Brzesko, której jest siedzibą. Miasto jest położone przy drodze krajowej nr 79.

Prawa miejskie w latach 1279–1870 i od 2011.

Miasto opactwa norbertanów w Hebdowie w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku[3].

Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie krakowskim, obwodzie miechowskim województwa krakowskiego[4].

Historia

Pierwsze wzmianki o Nowym Brzesku pochodzą z XIII w. Początkowo wieś była własnością biskupów krakowskich. W 1223 r. opat brzeski Florian nadał ją klasztorowi norbertanów w Hebdowie. W 1279 r. Gotfryd de Glesin uzyskał przywilej założenia miasta na prawie magdeburskim.

Historia Nowego Brzeska ściśle łączy się z historią klasztoru w Hebdowie. Za czasów Jana Długosza Nowe Brzesko miało 40 łanów miejskich, z których opłacało czynsz klasztorowi. Znajdowały się w nim dwa młyny na Wiśle, jeden należący do klasztoru, drugi do wójta miasteczka. W 1449 r. król Kazimierz Jagiellończyk potwierdził przywilej lokacyjny Nowego Brzeska. Przywileje zostały później potwierdzone jeszcze dwa razy: 17 kwietnia 1674 przez króla Jana Sobieskiego oraz 4 października 1767 przez Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Nowe Brzesko znalazło się w Nowej Galicji (zabór austriacki), w 1809 r. w granicach Księstwa Warszawskiego, a od roku 1815 w Królestwie Kongresowym (zabór rosyjski). Gdy zgromadzenie zakonne norbertanów w Hebdowie zostało rozwiązane w 1818 r., miasto przeszło na własność rządu. W 1827 r. w Nowym Brzesku było 151 domów i 904 mieszkańców. 1 stycznia 1870 Nowe Brzesko utraciło prawa miejskie[5].

Przed I wojną światową Aniela Zdanowska założyła we wsi koło gospodyń wiejskich[6].

Do 1954 roku Nowe Brzesko było siedzibą gminy Gruszów. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzesko Nowe. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

W dniu 27 lipca 2010 Rada Ministrów nadała miejscowości Nowe Brzesko status miasta od dnia 1 stycznia 2011[2].

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Nowego Brzeska w 2014 roku[7].

Zabytki

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[8].

Kapliczka św. Floriana

Inne zabytki

  • Kapliczka brogowa z pochodzącą z końca XVIII w. drewnianą rzeźbą św. Floriana[9].

Sport

W mieście działa Ludowy Klub Sportowy Nadwiślanka Nowe Brzesko. Za datę utworzenia klubu podaje się rok 1921, jednak według wspomnień późniejszych działaczy, już w 1917 r. istniały w Nowym Brzesku dwie drużyny piłkarskie, które rozgrywały między sobą mecze towarzyskie, Bugaj i Brygada[10]. Pierwszą tworzyli mieszkańcy miejscowości, drugą natomiast - żołnierze armii austriackiej, którzy stacjonowali w miejscowych koszarach[10]. Siedziba klubu znajduje się przy ulicy Niecałej 1. Jego własnością jest stadion, mogący pomieścić ok. tysiąc widzów[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08] .
  2. a b Dz.U. z 2010 r. nr 138, poz. 929.
  3. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 103.
  4. Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 45.
  5. Postanowienie z 7 (19) listopada 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 425).
  6. Cmentarz w Miechowie :: miechowski_kuferek [online], miechowski_kuferek.manifo.com [dostęp 2021-05-13] .
  7. Nowe Brzesko w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  8. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2024-01-01] .
  9. Michał Zalewski: Brogowa kapliczka św. Floriana w Nowym Brzesku. Kapliczki, krzyże i figury przydrożne, 2014. [dostęp 2017-07-05]. (pol.).
  10. a b Aleksander Gąciarz: 85 lat Ludowego Klubu Sportowego "Nadwiślanka" Nowe Brzesko. Kraków-Nowe Brzesko: 2006, s. 10.
  11. Nieoficjalna strona LKS Nadwiślanka Nowe Brzesko

Bibliografia

  • Aleksander Gąciarz, 85 lat Ludowego Klubu Sportowego "Nadwiślanka" Nowe Brzesko, Kraków-Nowe Brzesko 2006.
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880–1885.

Linki zewnętrzne

  • Gmina Nowe Brzesko
  • Brzesko Nowe (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 405 .
  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
  • Koszyce
  • Nowe Brzesko
  • Proszowice
Gminy wiejskie
  • Koniusza
  • Pałecznica
  • Radziemice

Herb powiatu proszowickiego

  • p
  • d
  • e
Powiat miechowski (1867–1975) (► GG)
Przynależność wojewódzka
Miasta (1867–1939 i 1945–75)
Gminy wiejskie
(1867–1939, 1945–54 i 1973–75)
  • Charsznica (od 1973)
  • Chodów (1930–54)
  • Gołcza (od 1973)
  • Dobranowice (do 187?)
  • Gruszów (do 1954)
  • Igołomia (do 1954)
  • Iwanowice
  • Jaksice (także Miechów, Miechów–Jaksice) (do 1954)
  • Kacice (do 1954)
  • Klimontów
  • Koniusza (do 1954)
  • Kowala (do 1954)
  • Kozłów
  • Książ Wielki
  • Lgota Wielka (do 187?)
  • Luborzyca (do 1954)
  • Łętkowice (do 1954)
  • Michałowice (do 1954)
  • Miechów (od 1973)
  • Nasiechowice (do 187?)
  • Niedźwiedź (do 1954)
  • Nieszków (do 1954)
  • Pałecznica (do 1954)
  • Proszowice (1870–1923)
  • Racławice
  • Rzerzuśnia (do 1954)
  • Słaboszów (od 1973)
  • Słomniki (1870–1917)
  • Słomniki (od 1973)
  • Szreniawa (1930–54)
  • Tczyca (do 1954)
  • Wawrzeńczyce (do 1954)
  • Wielko-Zagórze (do 1954)
  • Wierzbno (do 1954)
  • Wysocice (do 187?)
Gromady
(1954–72)
  • Antolka (1954–61)
  • Biurków Wielki (1954 )
  • Bryzdzyń (1954–59)
  • Brzesko Nowe (1954 )
  • Bukowska Wola (1954–68)
  • Chobędza (1954–61)
  • Czaple Małe (1954–60)
  • Dobranowice (1954 )
  • Giebułtów (1954–59)
  • Glewiec (1954 )
  • Gołcza (1954–72)
  • Goszcza (1954–68 ())
  • Igołomia (1954 )
  • Ilkowice (1954–61)
  • Iwanowice (1954–72)
  • Jaksice (1954–72)
  • Jeżówka (1954–57 )
  • Kacice (1954–61)
  • Kalina Wielka (1954–72)
  • Kamionka (1954–61)
  • Karwin (1954 )
  • Klimontów (1954 )
  • Koniusza (1954 )
  • Kowala (1954 )
  • Kozłów (1954–72)
  • Książ Mały (1954–72)
  • Książ Wielki (1954–72)
  • Luborzyca (1954–57 )
  • Łętkowice (1954–55 )
  • Marchocice (1954–60)
  • Marcinowice (1954–59)
  • Mąkocice (1954 )
  • Michałowice (1954–57 )
  • Miechów (1969–72)
  • Miechów-Charsznica (1954–72)
  • Mniszów (1954 )
  • Mostek (1954–61)
  • Narama (1954–61)
  • Nasiechowice (1954–61)
  • Niedźwiedź (1954–72)
  • Niegardów (1954 )
  • Ostrów (1954 )
  • Pałecznica (1954 )
  • Pieczonogi (1954 )
  • Pogwizdów (1954–68)
  • Pojałowice (1961–72)
  • Poręba Górna (1955–57 )
  • Prandocin (1954–72)
  • Racławice (1954–72)
  • Radziemice (1954 )
  • Rzędowice (1954–59)
  • Sieciechowice ( 1955–72)
  • Skrzeszowice (1954–61)
  • Słaboszów (1954–72)
  • Smoniowice (1954 )
  • Strzeżów (1954–61)
  • Sulisławice (1954–56)
  • Szczepanowice (1954–61)
  • Szreniawa (1954–72)
  • Śmiłowice (1954 )
  • Tczyca (1954–72)
  • Waganowice (1954–55 )
  • Wawrzeńczyce (1954 )
  • Wężerów (1954–61)
  • Widoma (1954–68)
  • Wierzbno (1954 )
  • Więcławice Stare (1954–57 )
  • Wierzchowisko (1956–57 )
  • Witowice (1954–61)
  • Wymysłów (1954–61)
  • Wysocice (1954–68)
  • Zagorzyce (1954–68)
Gminy (1939–45)
Miejskie
Wiejskie
  • p
  • d
  • e
Gmina Nowe Brzesko
Siedziba gminy
  • Nowe Brzesko
Wsie
Integralne
części wsi
  • Chełm
  • Chełmy
  • Daleszów
  • Gościniec
  • Józefów
  • Kacze Doły
  • Kamionka
  • Kluczówka
  • Kuchary Leśne
  • Pagórek
  • Parcelacja
  • Pokrzywka
  • Równie
  • Stara Wieś (Gruszów)
  • Stara Wieś (Pławowice)
  • Stara Wieś (Sierosławice)
  • Stara Wieś (Śmiłowice)
  • Stare Brzesko
  • Stary Hebdów
  • Żerkowice

Herb gminy Nowe Brzesko

  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).