Ożarów

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Ożarów
Ten artykuł dotyczy miasta w województwie świętokrzyskim. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.
Ożarów
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ożarów z lotu ptaka
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Ożarów

Data założenia

1569

Prawa miejskie

1569–1870, 1988

Burmistrz

Piotr Ślęzak

Powierzchnia

7,79 km²

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


4594[1][2]
589,7 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 15

Kod pocztowy

27-530

Tablice rejestracyjne

TOP

Położenie na mapie gminy Ożarów
Mapa konturowa gminy Ożarów, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Ziemia50°53′27″N 21°40′04″E/50,890833 21,667778
TERC (TERYT)

2606054

SIMC

0980777

Urząd miejski
ul. Stodolna 1
27-530 Ożarów
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
BIP

Ożarów – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Ożarów. Prawa miejskie w latach 1569–1869 i ponownie od 1988. W latach 1975–1998 Ożarów administracyjnie należał do woj. tarnobrzeskiego.

Według danych z 1 stycznia 2018 Ożarów liczył 4594 mieszkańców[1]. Herbem Ożarowa jest herb szlachecki Rawa, którym pieczętował się m.in. ród hrabiów Ożarowskich.

Główny zakład przemysłowy, Grupa Ożarów SA, zajmuje się produkcją cementu i masy bitumicznej.

Położenie

Miasto położone jest we wschodniej części województwa świętokrzyskiego, w powiecie opatowskim, około piętnastu kilometrów na zachód od Wisły.

W Ożarowie krzyżuje się droga krajowa 79 (WarszawaSandomierzBytom) z drogą wojewódzką 755 (Ostrowiec Świętokrzyski – Kosin).

Historia

Ożarów został założony w 1569 przez Józefa Ożarowskiego na terenach wsi Wyszmontów. Prawa miejskie zostały nadane miastu przez króla Zygmunta Augusta.

Dzięki korzystnemu położeniu na skrzyżowaniu dróg handlowych w Ożarowie rozwijały się handel i rzemiosło. W XVII i XVIII wieku miasto było ważnym ośrodkiem protestanckim. W 1628 roku w Ożarowie odbył się kalwiński synod prowincjonalny.

W roku 1628 wybuchł spór o kościół pomiędzy ożarowskimi katolikami i kalwinami. Pomimo poparcia, jakiego udzielili stronie kalwińskiej ówcześni właściciele miasta, rodzina Ożarowskich, spór zakończył się przejęciem świątyni przez katolików.

W 1767 roku wielki pożar zniszczył centrum miasta, które zostało później odbudowane w innym miejscu. Dawne śródmieście znajdowało się w okolicach obecnej ulicy Kolejowej.

W 1869 roku, podobnie jak wiele innych miast w zaborze rosyjskim, Ożarów utracił prawa miejskie.

W czasie rewolucji 1905 roku Ożarów znalazł się w granicach tzw. Republiki Ostrowieckiej. W grudniu 1907 roku w potyczce z rosyjskimi dragonami zginęło tutaj trzech bojowców PPS[3].

W 1915 w mieście przebywał Józef Piłsudski. 25 maja 1915 do miasta wkroczyła I Brygada Legionów Polskich. Pod Ożarowem doszło do potyczki z oddziałami rosyjskimi, które zostały zmuszone do opuszczenia miejscowości. Wycofujący się Rosjanie doszczętnie spalili Ożarów. Odbudowa trwała w latach 1916–1920.

Część cmentarza żydowskiego w Ożarowie

Od stycznia do października 1942 roku istniało w Ożarowie getto, w którym przebywali Żydzi z Ożarowa, Radomia, Włocławka, a także grupa Żydów z Wiednia. Liczyło ono przeciętnie 4,5 tys. mieszkańców. Jesienią 1942 roku Żydzi wywiezieni zostali do obozu zagłady w Treblince, gdzie najprawdopodobniej wszyscy zostali zamordowani[4][5]. Ożarów stracił blisko 70% swoich mieszkańców.

W 1972 rozpoczęła się w Ożarowie budowa cementowni. Powstanie dużego zakładu przemysłowego dało miasteczku impuls do szybkiego rozwoju. Pozwoliło to odzyskać prawa miejskie w 1988. Ożarów stał się na powrót miastem, na podstawie uchwały Rady Państwa z 18 grudnia 1987[6]. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku ożarowska cementownia została kupiona przez irlandzki koncern CRH.

Demografia

Według danych GUS z 1 stycznia 2013 r., Ożarów miał 4760 mieszkańców, co przy powierzchni 779 hektarów dawało gęstość zaludnienia 611 osób na kilometr kwadratowy[7].

  • Piramida wieku mieszkańców Ożarowa w 2014 roku[1].


Zabytki

Kościół św. Stanisława
Wnętrze zabytkowej kapliczki przy ul. Mickiewicza
Do rejestru zabytków nieruchomych wpisany został przykościelny cmentarz z kaplicą grobową Karskich z I połowy XIX w. oraz drewniana dzwonnica (nr rej.: A.550/1-3 z 30.05.1972, z 16.06.1977 i z 13.06.1988)[8].
  • Kaplica z początku XIX wieku, znajdująca się przy ulicy Mickiewicza, postawiona w akcie dziękczynienia za ocalenie miasta od zarazy.
  • Cmentarz żydowski z XVII wieku – zachowało się w nim w całości okołu stu macew, z XIX i początku XX wieku, oraz około dwustu kolejnych uszkodzonych lub szczątkowych; (nr rej.: A.552 z 23.07.1982)[8].
  • Cmentarz parafialny (nr rej.: A.551 z 13.06.1988)[8].

Sport

Wspólnoty wyznaniowe

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Ożarów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  3. http://www.ozarow.pl/index.php?id=11 Strona internetowa Gminy Ożarów. Historia Miasta Ożarów.
  4. Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich, 1939–1945 : informator encyklopedyczny, red. Czesław Pilichowski.
  5. http://www.kirkuty.xip.pl/ozarow.htm Strona poświęcona cmentarzom żydowskim.
  6. Uchwała Rady Państwa z dnia 18 grudnia 1987 r. w sprawie utworzenia miasta Ożarów w województwie tarnobrzeskim. (M.P. z 1987 r. nr 38, poz. 329).
  7. l, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r. [online] [dostęp 2016-08-29] .
  8. a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 39 [dostęp 2015-12-14] .
  9. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-18] .

Linki zewnętrzne

  • Strona miasta i gminy Ożarów
  • Informator Ożarowski
  • Ożarów (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 793 .
  • p
  • d
  • e
Gmina Ożarów
  • Siedziba gminy: Ożarów
Miasto
  • Ożarów
Wsie
Kolonie
Osady
  • Gliniany
  • Kazub
  • Ogrody
  • Podgaje
Osady leśne
Części wsi
  • Błonie
  • Bolesławów
  • Dębno-Kolonia
  • Gorzelnia
  • Jakubowice-Kolonia
  • Jankowice-Kolonie
  • Klin Mierzanowski
  • Koło Szosy
  • Na Folwarku
  • Na Krzu
  • Nowy Janopol
  • Pod Bidzianami
  • Podjanowie
  • Poręba Wojciechowska
  • Sachalin
  • Sobów-Folwark
  • Stanisławów
  • Śmiłów
  • Śródborze Miłkowskie
  • Tominy-Kolonie
  • Za Górą
  • Za Torem
Kolonie wsi
  • Prusy-Kolonie
  • Sobów-Kolonia
Przysiółki wsi
  • Bałtówka
  • Folwarczysko
  • Grochocice-Kolonia
  • Korycizna
  • Kruków
  • Łęg Rachowski
  • Niemcówka
  • Piotrów
  • Podlesie
  • Szczury
  • Turzników
  • Zawada-Kolonia

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
  • Iwaniska
  • Opatów
  • Ożarów
Gminy wiejskie
  • Baćkowice
  • Lipnik
  • Sadowie
  • Tarłów
  • Wojciechowice

Herb powiatu opatowskiego

  • p
  • d
  • e
Powiat opatowski (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
  • gubernia radomska (1867–1915)
  • woj. kieleckie (II RP) (1919–39)
  • woj. kieleckie (1945–75)
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Baćkowice
  • Baszowice (do 1870)
  • Bodzechów
  • Boksyce (do 1954)
  • Częstocice (do 1954)
  • Czyżów (Szlachecki) (do 1954)
  • Ćmielów (od 1870)
  • Dębno (do 1870)
  • Gęsice (do 1954)
  • Grzegorzowice (do 1954)
  • Iwaniska
  • Jakubowice (do 1870)
  • Julianów (do 1954)
  • Krzczonowice (do 1870)
  • Kunów (od 1870)
  • Lasocin (1870–1954)
  • Łagów
  • Malkowice (do 1954)
  • Modliborzyce (do 1954)
  • Nietulisko (do 1870)
  • Nos(k)ów (do 1870)
  • Opatów
  • Ożarów (od 1870)
  • Piórków (do 1954)
  • Rembów (do 1954)
  • Ruda Kościelna (do 1954)
  • Sadowie
  • Słupia Nowa (1870–87 )
  • Szewna (od 1973)
  • Waśniów (od 1870)
  • Wojciechowice
Gromady
(1954–72)
  • Baćkowice (1954–72)
  • Bardo (1954–68)
  • Bidziny (1954–72)
  • Biskupice (1954–72)
  • Bodzechów (1954–72)
  • Bogusławice (1961–72)
  • Boleszyn (1954–61)
  • Boria (1954–72)
  • Brzezie (1954–58)
  • Brzozowa (1954–59)
  • Brzóstowa (1954–61)
  • Bukowie (1954–61)
  • Chmielów (1954–72)
  • Chocimów (1961–68)
  • Cząstków (1954–61 ())
  • Czyżów Szlachecki (1954–61 )
  • Ćmielów (1954)
  • Ćmielów (1961–72)
  • Dębno (1954–59)
  • Dębowa Wola (1961–72)
  • Garbowiec (1954–61)
  • Gęsice (1954–59)
  • Gierczyce (1954–72)
  • Gliniany (1954–61)
  • Grocholice (1954–61)
  • Iwaniska (1954–72)
  • Jakubowice (1954–61 )
  • Janik (1954–58)
  • Janików (1954–72)
  • Janowice (1954–61)
  • Jędrzejowice (1954–72)
  • Julianów (1954–59)
  • Jurkowice (1954–68)
  • Karwów (1954–56)
  • Kobylany (1954–72)
  • Kornacice (1954–61)
  • Kunów (1954–72)
  • Lasocin (1954–72)
  • Linów (1954–61 )
  • Łagów (1954–72)
  • Marianów (1954–68)
  • Miłkowska Karczma (1954–61)
  • Miłków (1954–59)
  • Miłoszowice (1954 )
  • Modliborzyce (1954–72)
  • Momina (1954–72)
  • Niedźwiedź (1954–55 )
  • Nieskurzów (1954–58)
  • Nietulisko (1954–68)
  • Oficjałów (1956–61)
  • Opatów (1961–72)
  • Ożarów (1954–72)
  • Piórków (1954–72)
  • Płucki (1954–58)
  • Podszkodzie (1954–59)
  • Przepaść (1954–59)
  • Przepiórów (1961–72)
  • Przeuszyn (1954–72)
  • Raków (1954–72 ())
  • Rembów (1954–59)
  • Ruda Kościelna (1954–61)
  • Sadowie (1954–72)
  • Sarnia Zwola (1954–72)
  • Sarnówek (1954–61)
  • Słupia Nadbrzeżna (1954–72)
  • Słupia Stara (1954–68)
  • Sobótka (1954–61 ())
  • Staw Kunowski (1954–59 ())
  • Stobiec (1954–59)
  • Stodoły (1954–59)
  • Sudół (1954–59)
  • Szewna (1954–72)
  • Szumsko (1954–72)
  • Ujazd (1954–59)
  • Waśniów (1954–72)
  • Wojciechowice (1954–72)
  • Wola Malkowska (1954 )
  • Wólka Lipowa (1954–72)
  • Wszachów (1954–58)
  • Zbelutka / Nowa Zbelutka (1954–72)
  • Złota Woda (1954–59)
  • Zwola (1954–58)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

  • GND: 7855199-7
  • NKC: ge1149893
  • J9U: 987007540428905171