Komarów-Osada

Komarów-Osada
wieś
Ilustracja
Kościół w Komarowie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Komarów-Osada

Liczba ludności (2021)

777[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-435[4]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0890726[5]

Położenie na mapie gminy Komarów-Osada
Mapa konturowa gminy Komarów-Osada, w centrum znajduje się punkt z opisem „Komarów-Osada”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Komarów-Osada”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Komarów-Osada”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Komarów-Osada”
Ziemia50°37′42″N 23°28′33″E/50,628333 23,475833[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Komarów-Osada – wieś (dawne miasto) w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Komarów-Osada[6][5].

Komarów uzyskał lokację miejską w 1748 roku, zdegradowany w 1869 roku[7]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Komarów-Osada. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Miejscowość jest sołectwem, siedzibą gminy Komarów-Osada[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 899 mieszkańców[9].

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Trójcy Przenajświętszej w Komarowie-Osadzie[10].

Części wsi

Integralne części wsi Komarów-Osada[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0890732 Borowinka część wsi
0890749 Kątek część wsi
0890755 Podgórze część wsi
0890761 Przedmieście część wsi
0890778 Przymiarki część wsi

Geografia

Zarówno Komarów-Osada, jak i gmina Komarów-Osada leżą na pograniczu trzech krain geograficznych: Grzędy Sokalskiej, Kotliny Hrubieszowskiej i Padołu Zamojskiego. Sama miejscowość jest też niejako granicą między pierwszą z nich – pagórkowatą i pozostałymi – płaskimi. W pobliżu Komarowa przepływa rzeka Sieniocha – dopływ Huczwy, do której uchodzi wiele drobnych cieków wodnych.

Klimat można określić jako umiarkowany ciepły przejściowy z cechami kontynentalnego. Lata są dość gorące, a zimy mroźne. Opady wynoszą ok. 600 mm rocznie.

Gospodarka

W okresie PRL-u funkcjonowały tu niewielkie zakłady przemysłowe, takie jak mleczarnia lub filia Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Obecnie jest to wieś o charakterze typowo rolniczym, działają tu też małe firmy usługowe (sklepy, apteki).

W okolicy Komarowa-Osady odkryto w latach 70. XX wieku złoża gazu ziemnego. Obszar gminy znajduje się na terenie Lubelskiego Zagłębia Węglowego.

Historia

13 stycznia 1870 r. pozbawiono Komarów praw miejskich[11].

W XX stuleciu w okolicach Komarowa rozegrały się dwie duże bitwy. Pierwsza z nich, w okresie I wojny światowej, rozegrała się od 23 sierpnia do 1 września 1914 r., kiedy wojska austro-węgierskie pokonały armię rosyjską.

 Osobne artykuły: Bitwa pod Komarowem w roku 1914 i Bitwa pod Komarowem w wojnie polsko-bolszewickiej.

Druga natomiast to słynna zwycięska bitwa w sierpniu 1920 r. pomiędzy wojskami polskimi pod dowództwem Juliusza Rómmla a bolszewicką I Armią Konną Siemiona Budionnego

W okresie międzywojennym Komarów pełnił rolę siedziby gminy (w ówczesnym powiecie tomaszowskim) o obszarze 10,166 km² mającej ludności 12 892 osób.

Podczas okupacji hitlerowskiej osada była dwukrotnie (14 grudnia 1942 i 17 stycznia 1943 r.) pacyfikowana. W obu łącznie zginęło 51 osób, w tym 16 kobiet i 3 dzieci. Spłonęło kilka zabudowań. Komarów został wysiedlony przez Niemców w grudniu 1942 r. Ludność polską wywieziono do obozu w Zamościu, zaś w jej miejsce przywieziono Niemców z Besarabii i Chorwacji.

W latach 1904–1911 wybudowano tu neogotycki kościół pw. Świętej Trójcy według projektu Kazimierza Skórewicza.

Z Komarowa-Osady pochodzą dwaj dowódcy Armii Krajowej, majorowie Zenon Jachymek ps. „Wiktor” i Hieronim Białowolski. Walczyli oni zarówno z niemieckim okupantem, jak i UPA po 1944 roku. Major Jachymek był po wojnie skazany przez władze komunistyczne na karę śmierci, został zwolniony w 1956 roku, po dojściu do władzy Władysława Gomułki.

Getto w Komarowie-Osadzie

W czasie okupacji niemieckiej, w pierwszej połowie 1942 roku utworzono tu getto, zlikwidowane 10 listopada 1942 roku. Przebywała w nim ludność żydowska m.in. z Łodzi, Włocławka, Sierpca i Zamościa (400 osób) oraz ponad 700 Żydów z Czechosłowacji, ogółem ok. 2500 osób. 23 maja 1942 roku wysłano z getta transport Żydów do ośrodka zagłady w Bełżcu, w październiku 1942 roku część ludności rozstrzelano. W czasie likwidacji getta pozostałych mieszkańców wywieziono do ośrodka zagłady w Bełżcu[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 56587
  2. Wieś Komarów-Osada w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-09] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-09] .
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 493 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 40-41.
  8. Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-11-15]
  9. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-08-30].
  10. Opis parafii na stronie diecezji
  11. Postanowienie z 19 (31) grudnia 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 471)
  12. Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939-1945. Informator encyklopedyczny, Warszawa 1979, s. 239.
  • p
  • d
  • e
Gmina Komarów-Osada
Wsie
Kolonie
Integralne
części wsi
  • Borowinka
  • Brzęczyna
  • Dębowa
  • Dub-Kolonia
  • Kątek
  • Kociuba
  • Kolonia (Komarów-Wieś)
  • Kolonia (Swaryczów)
  • Kolonia Dolna
  • Kolonia Górna
  • Korycina
  • Kuba
  • Majdan Śniatycki
  • Majdanek (Wolica Śniatycka)
  • Majdanek (Zubowice)
  • Międzybłocie
  • Nowa Antoniówka
  • Obszarek
  • Podduchowna
  • Podgórze
  • Podlas
  • Podniwki
  • Popówka
  • Przedmieście
  • Przymiarki
  • Pustki
  • Sosnowa
  • Stara Antoniówka
  • Zahajcze

Herb gminy

  • p
  • d
  • e
Powiat tomaszowski (1867–1940 i 1944–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–1975)
  • Bełżec[A] ( 1944–54)
  • Czerkasy (1874–1922)
  • Dołhobyczów (do 1905 )
  • Jarczów (do 1940 → i ← od 1944)
  • Komarów(-Osada) (do 1940 → i ← od 1944)
  • Kotlice (do 1940 → i ← 1944–54)
  • Krynice (do 1940 → i ← od 1944)
  • Lubycza Królewska[A] ( od 1945)
  • Łaszczów (do 1874; 1922–40 → i ← od 1944)
  • Machnów (1951–1954)
  • Majdan Górny (do 1940 → i ← 1944–54)
  • Majdan Sopocki ( 1923–40 → i ← 1944–54)
  • Pasieki (1915–1940 → i ← 1944–54)
  • Rogoźno (do 1874)
  • Poturzyn (do 1940 → i ← 1944–54)
  • Rachanie (do 1940 → i ← od 1944)
  • Susiec (od 1973)
  • Tarnawatka (do 1940 → i ← od 1944)
  • Tarnoszyn ( 1945–1951)
  • Telatyn (do 1940 → i ← od 1944)
  • Tomaszów (1874–1915)
  • Tomaszów Lubelski (od 1973)
  • Tyszowce (do 1940 → i ← od 1944)
  • Uhnów ( 1944–51)
  • Ulhówek (od 1951)
Gromady
(1954–72)
  • Antoniówka (1954–61)
  • Bełżec (1954–72)
  • Ciotusza Nowa (1954–59)
  • Czartowiec (1954–59)
  • Dobużek (1954–57)
  • Dyniska (1954–59)
  • Dzierążnia (1954–68)
  • Gródek (1954–61)
  • Hrebenne (1954–59)
  • Jarczów (1954–72)
  • Kazimierówka (1954–59)
  • Komarów (1954–59)
  • Komarów-Osada (1954–72)
  • Korczmin (1954–57)
  • Kotlice (1954–57 )
  • Krynice (1954–72)
  • Kunki (1954–58)
  • Lubycza Królewska (1954–72)
  • Łaszczów (1954–72)
  • Łosiniec (1954–61)
  • Łykoszyn (1954–58)
  • Machnów (1954–68)
  • Majdan Górny (1954–68)
  • Majdan Sopocki (1954–72)
  • Majdan Wielki (1954–59 )
  • Niemirówek (1954–59)
  • Niewirków (1954–57 )
  • Nowosiółki (1954–61)
  • Paary (1954–59)
  • Perespa (1954–72)
  • Podhorce (1954–61)
  • Posadów (1954–57)
  • Rachanie (1954–72)
  • Ruda Wołoska (1954–59)
  • Skwarki (1954–61)
  • Susiec (1962–72)
  • Szarowola (1954–61)
  • Tarnawatka (1954–72)
  • Telatyn (1954–72)
  • Tomaszów (1954–72)
  • Tymin (1954–58)
  • Typin (1962–72)
  • Tyszowce (1954–72)
  • Ulhówek (1954–72)
  • Wieprzów Tarnawacki (1954–59)
  • Wożuczyn (1954–72)
  • Wólka Pukarzowska (1954–68)
  • Zimno (1954–59)
  • Zubowice (1954–59)
  • Żurawce (1954–58)
  1. a b za II RP w pow. rawskim
  • p
  • d
  • e
Dawne miasta na obszarze obecnego województwa lubelskiego
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).