Pałac arcybiskupi we Wrocławiu

Pałac arcybiskupi we Wrocławiu

nr rej. 57 z 25.01.1962 oraz 91 z 29.03.1994
Pałac arcybiskupi we Wrocławiu, 2009 r.
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Adres	ul. Katedralna 11
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	barok, klasycyzm
Powierzchnia użytkowa	1134 m²[1]
Rozpoczęcie budowy	XIII wiek
Ukończenie budowy	XIII wiek
Ważniejsze przebudowy	XIV–XVII w., 1766–1769, 1792
Zniszczono	1945
Odbudowano	1945–1947
Właściciel	Kuria Metropolitalna we Wrocławiu
Położenie na mapie Wrocławia Pałac arcybiskupi we Wrocławiu
Położenie na mapie Polski Pałac arcybiskupi we Wrocławiu
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac arcybiskupi we Wrocławiu
51°06′50,53″N 17°02′40,80″E/51,114036 17,044667
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac arcybiskupi we Wrocławiu, dawniej pałac Sufraganów (niem. Haus der Suffragane) – rezydencja arcybiskupa metropolity wrocławskiego, przy ul. Katedralnej 11 we Wrocławiu.

Historia

Pierwszą rezydencję biskupów wrocławskich zbudowano na Ostrowie Tumskim w XIII wieku. Następnie rozbudowano ją w XIV, XV, XVI i XVII wieku. Do połowy XVIII wieku znajdowała się tutaj wieża mieszkalna, siedziba prepozyta kapituły katedralnej. Obecna rezydencja zwana Prepozytówką (Dom Prepozyta Kapituły Katedralnej)^[2] została wybudowana jako pałac sufraganów. Odbudowano ją po pożarze w latach 1766-1769 w stylu barokowym według projektu H. G. Kruga (Karl Gottfried Geissler zaprojektował bramę wjazdową i nowe oficyny), przebudowano w 1792 w stylu klasycystycznym według projektu Carla Gottharda Langhansa^[3].

Od XVII w. do 1810 r. faktyczną rezydencją biskupów wrocławskich był pałac biskupi w Nysie; wrocławski pałac stał się siedzibą biskupów ponownie dopiero od 1945 r.^[4][5]

Pałac ponownie przebudowano w XIX wieku. Podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 jedynie oficyny uległy zniszczeniu i odbudowano je, obniżone o 1 kondygnację^[6].

W tej rezydencji ukryto 80 mln zł wypłacone z konta bankowego NSZZ „Solidarność” tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego w 1981. Również tu po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się Władysław Frasyniuk^[6].

W 1962 r. obiekt wpisano do rejestru zabytków, a w 1994 r. uznano za zabytkowy barokowy, zrekonstruowany ogród, położony na tyłach pałacu, od strony Odry^[7].

Przypisy