Dwór Muszyn w Gorzanowie

Dwór Muszyn w Gorzanowie

nr rej. 216/1039/WŁ z 10.09.1984[1]
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Gorzanów
Adres	ul. Bystrzycka 8, 57-521 Gorzanów
Kondygnacje	2
Ukończenie budowy	ok. 1579
Ważniejsze przebudowy	1812
Pierwszy właściciel	von Moschen
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka Dwór Muszyn w Gorzanowie
Położenie na mapie Polski Dwór Muszyn w Gorzanowie
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Dwór Muszyn w Gorzanowie
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Dwór Muszyn w Gorzanowie
50°21′07″N 16°37′56″E/50,351944 16,632222
Multimedia w Wikimedia Commons

Dwór Muszyn w Gorzanowie – zabytkowy^[1] dwór wybudowany w XVI w. w Gorzanowie, w przysiółku Muszyn, należący dawniej do rodu von Moschen.

Położenie

Dwór położony jest na wschodnim brzegu Nysy Kłodzkiej, na południe od centrum wsi i zespołu pałacowego, w północnej pierzei dawnego folwarku, obecnie przy ulicy Bystrzyckiej 8^[2].

Historia

Dwór został zbudowany około 1579 roku z inicjatywy Hansa von Mosch jako główna siedziba jego rodu – von Moschen. W 1617 roku został on strawiony przez pożar, po czym został odbudowany wraz z pobliskim folwarkiem. Nie wiadomo jednak, czy nadal pełnił on siedzibę tego szlacheckiego rodu, ponieważ już w źródłach z 1622 roku jako taki nie był wymieniany. Po konfiskacie dóbr von Moschenom w 1625 roku, dwór przeszedł na własność barona Johanna Arbogasta von Annenberga, a następnie należał on do rodziny von Herbersteinów oraz ich następców i był wykorzystywany przez zarządców majątku. W 1812 roku budynek został znacznie przebudowany^[3]. Po zakończeniu II wojny światowej został on przejęty przez władze polskie. W kolejnych latach ulegał on postępującej dewastacji. Obecnie obiekt nie jest zamieszkały, a jego stan techniczny określany jest jako zły^[4].

Architektura

Dwór Muszyn w Gorzanowie jest budowlą dwukondygnacyjną, założoną na planie prostokąta, z dwu- i trzytraktowym wnętrzem i przelotną sienią na osi^[3]. Przykrycie w postaci wysokiego, czterospadowego dachu pochodzi z okresu przebudowy z XIX wieku. Obiekt zachował oryginalny rozkład osi okiennych, kamienny główny portal, ozdobiony rozetami i lustrzanymi boniami, a we wnętrzach parteru – sklepienia kolebkowe i żagliste^[3]. Skromy wystrój elewacji w postaci klasycystycznych gzymsów nad oknami pochodzi także z okresu wielkiej przebudowy^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, pod red. J.Laski i M. Kowalcze, t. 1, KTO, Kłodzko 2009.
• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1