Domenico Calcagno

Domenico Calcagno
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego In veritate libertas
Wolność w prawdzie
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1943
Tramontana

Przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

7 lipca 2011–26 czerwca 2018

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1967

Nominacja biskupia

25 stycznia 2002

Sakra biskupia

9 marca 2002

Kreacja kardynalska

18 lutego 2012
Benedykt XVI

Kościół tytularny

SS. Annunciazione della Beata Vergine Maria a Via Ardeatina

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

9 marca 2002

Miejscowość

Genua

Miejsce

Katedra św. Wawrzyńca

Konsekrator

Dionigi Tettamanzi

Współkonsekratorzy

Giovanni Canestri
Paolo Romeo

Współkonsekrowani biskupi
Nicolò Anselmi 8 lutego 2015

Domenico Calcagno (ur. 3 lutego 1943 w Tramontana) – włoski duchowny katolicki, przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej w latach 2011–2018, od 2013 członek Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego, kardynał.

Życiorys

Wstąpił do seminarium duchownego w Genui. Studiował także na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie w 1968 uzyskał tytuł doktora teologii dogmatycznej[1].

Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1967 z rąk kardynała Giuseppe Siriego i został inkardynowany do archidiecezji genueńskiej. Pracował jako m.in. rektor Oratorium św. Erazma w Genui (1969-1989), dyrektorem krajowego biura misyjnego (1989-1996), a także ekonomem Konferencji Episkopatu Włoch (1998-2002).

25 stycznia 2002 papież Jan Paweł II mianował go ordynariuszem diecezji Savona-Noli[1]. Sakry biskupiej udzielił mu 9 marca 2002 ówczesny arcybiskup Genui - kard. Dionigi Tettamanzi.

7 lipca 2007 papież Benedykt XVI mianował go sekretarzem Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej, podnosząc go do rangi arcybiskupa[2]. Dokładnie 4 lata później - 7 lipca 2011 został przewodniczącym Administracji, zastępując na tym stanowisku kard. Attilio Nicorę[3]. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012[4]. W 2013 roku został mianowany członkiem Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego, którą to funkcję pełni również w kadencji trwającej od 2018 roku[5]. 26 czerwca 2018 papież zaakceptował jego rezygnację z urzędu przewodniczącego Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej, złożoną ze względu na wiek[6].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[7][8].

3 lutego 2023 ukończył 80 lat i utracił prawo do uczestnictwa w przyszłych konklawe[9].

Przypisy

  1. a b NOMINA DEL VESCOVO DI SAVONA-NOLI (ITALIA). press.vatican.va. [dostęp 2002-01-25]. (wł.).
  2. NOMINA DEL SEGRETARIO DELL’AMMINISTRAZIONE DEL PATRIMONIO DELLA SEDE APOSTOLICA. press.vatican.va. [dostęp 2007-07-07]. (wł.).
  3. RINUNCIA DEL PRESIDENTE DELL’AMMINISTRAZIONE DEL PATRIMONIO DELLA SEDE APOSTOLICA (A.P.S.A.) E NOMINA DEL NUOVO PRESIDENTE. press.vatican.va. [dostęp 2011-07-07]. (wł.).
  4. Papież kreował nowych kardynałów. gosc.pl. [dostęp 2012-02-18]. (pol.).
  5. Pontificia commissione per lo Stato della Città del Vaticano. vaticanstate.va. [dostęp 2018-07-11]. (wł.).
  6. Rinuncia del Presidente dell’Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica e nomina del nuovo Presidente. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-27]. (wł.).
  7. Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
  8. Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
  9. Kard. Calcagno poza gronem kardynałów-elektorów. ekai.pl. [dostęp 2023-02-03].

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-02-18]
  • Domenico Calcagno [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Powiązane
byli
kardynałowie

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat

  • p
  • d
  • e
  • ...
  • Giovanni Battista Cibò (1466–1472)
  • Giuliano della Rovere (1499–1502)
  • Galeotto della Rovere (1502–1504)
  • Giacomo della Rovere (1504)
  • Raffaele Sansone Riario (1508–1516)
  • Tommaso Giovanni Riario (1516–1528)
  • Agostino Spínola (1528–1537) administrator apostolski
  • Giacomo Fieschi (1537–1545)
  • Niccolò Fieschi (1546–1562)
  • Giovanni Ambrosio Fieschi (1564–1576)
  • Cesare Ferrero (1576–1581)
  • Domenico Grimaldi (1581–1584)
  • Giovanni Battista Centurione (1584–1587)
  • Pietro Francesco Costa (1587–1624)
  • Francesco Maria Spinola (1624–1664)
  • ...
  • Stefano Spínola (1664–1682)
  • Vincenzo Maria Durazzo (1683–1722)
  • Agostino Spínola (1722–1755)
  • Ottavio Maria de Mari (1755–1776)
  • Dominico Maria Gentile (1776–1804)
  • Vincenzo Maria Maggioli (1804–1820)
  • Giuseppe Vincenzo Airenti (1820–1830)
  • Agostino Maria Demari (1833–1840)
  • Alessandro Ottaviano Ricardi di Netro (1842–1867)
  • Giovanni Battista Cerruti
  • Giuseppe Boraggini
  • Giuseppe Salvatore Scatti (1898–1926)
  • Pasquale Righetti (1926–1948)
  • Giovanni Battista Parodi (1948–1974)
  • Franco Sibilla (1974–1980)
  • Giulio Sanguineti (1980–1989)
  • Roberto Amadei (1990–1991)
  • Dante Lafranconi (1991–2001)
  • Domenico Calcagno (2002–2007)
  • Vittorio Lupi (2007–2016)
  • Calogero Marino (od 2016)
  • ISNI: 0000000398225488
  • VIAF: 315946501
  • GND: 1182733972
  • SBN: SBLV254861
  • WorldCat: viaf-315946501