Willem Jacobus Eijk
| Kardynał prezbiter Prymas Niderlandów | |||
 Willem Eijk (2020) | |||
| |||
| Kraj działania | Holandia | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 czerwca 1953 | ||
| Arcybiskup metropolita Utrechtu | |||
| Okres sprawowania | od 2008 | ||
| Przewodniczący Konferencji Episkopatu Holandii | |||
| Okres sprawowania | 2011–2016 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Diakonat | 15 września 1984 | ||
| Prezbiterat | 1 czerwca 1985 | ||
| Nominacja biskupia | 17 lipca 1999 | ||
| Sakra biskupia | 6 listopada 1999 | ||
| Kreacja kardynalska | 18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 6 listopada 1999 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Groningen | ||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | Adrianus Simonis | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Frans Wiertz | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Willem Jacobus (Wim) Eijk (ur. 22 czerwca 1953 w Duivendrechcie) – holenderski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii i bioetyki, biskup diecezjalny Groningen w latach 1999–2007 (od 2005 biskup diecezjalny Groningen-Leuuwarden), arcybiskup metropolita Utrechtu i tym samym prymas Niderlandów od 2008, przewodniczący Konferencji Episkopatu Holandii w latach 2011–2016, kardynał prezbiter od 2012.
Życiorys
Młodość i prezbiterat
W 1978 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Amsterdamie. Po studiach wstąpił do seminarium duchownego w Kerkrade. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 czerwca 1985 z rąk biskupa Joannesa Gijsena i został inkardynowany do diecezji Roermond. Pracował głównie w seminariach duchownych w Rolduc i w 's-Hertogenbosch. W latach 1996–1999 był także wykładowcą na wydziale teologicznym w Lugano.
Episkopat
17 lipca 1999 został mianowany biskupem diecezjalnym Groningen. Sakry biskupiej udzielił mu 6 listopada 1999 kardynał Adrianus Simonis.
11 grudnia 2007 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Utrechtu[1]. Zastąpił na tym stanowisku kardynała Adrianusa Simonisa, który przeszedł na emeryturę. Kanoniczne objęcie urzędu miało miejsce 24 stycznia 2008. Jako arcybiskup Utrechtu jest również tradycyjnie Prymasem Niderlandów.
W latach 2011–2016 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Holandii[2].
6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska[3], której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012[4].
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. W marcu 2023 przebywał w Poznaniu, gdzie spotkał się z przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski i brał udział w konferencji naukowej na Uniwersytecie Medycznym[5].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ NOMINA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI UTRECHT (PAESI BASSI). vatican.va, 2007-12-11. [dostęp 2020-11-22]. (wł.).
- ↑ Konferencja Episkopatu Niderlandów w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2020-11-22]
- ↑ ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI. vatican.va, 2012-01-06. [dostęp 2020-11-22]. (wł.).
- ↑ Nowi Kardynałowie Kościoła. radiomaryja.pl, 2012-02-18. [dostęp 2020-11-22].
- ↑ EKAI, Wizyta arcybiskupa Utrechtu, w: Przewodnik Katolicki, nr 14/2023, s. 59
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Willem Jacobus Eijk na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-01-25]. (wł.)
- Willem Jacobus Eijk w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Willem Jacobus Eijk [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-19] (ang.).
- p
- d
- e
Biskupi utrechccy, prymasi Holandii
| Biskupi utrechccy (695–1595) |
|
|---|---|
| Arcybiskupi utrechccy (1559–1600) |
|
| Wikariusze Apostolscy Batawii (1601–1727) |
|
| Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w Brukseli (1727–1828) |
|
| Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w 's-Gravenhage (1829–1853) |
|
| Arcybiskupi utrechccy (od 1853), prymasi Holandii |
|
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni w Holandii
| Arcybiskup metropolita |
|
|---|---|
| Biskupi diecezjalni |
|
| Ordynariat wojskowy |
|
- p
- d
- e
Holenderscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie |
|
|---|---|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
