Francesco Monterisi

Francesco Monterisi
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Fortitudo mea Dominus
Pan moją mocą
Kraj działania

Watykan
Włochy

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1934
Barletta

Archiprezbiter bazyliki św. Pawła za Murami
Okres sprawowania

2009-2012

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

16 maja 1957

Nominacja biskupia

24 grudnia 1982

Sakra biskupia

6 stycznia 1983

Kreacja kardynalska

20 listopada 2010
Benedykt XVI

Kościół tytularny

S. Paolo alla Regola

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 stycznia 1983

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Eduardo Martínez Somalo
Duraisamy Simon Lourdusamy

Konsekrowani biskupi
Giovanni Ricchiuti 8 października 2005
Współkonsekrowani biskupi
Fouad Twal 22 lipca 1992
Alessandro D’Errico 6 stycznia 1999
Salvatore Pennacchio 6 stycznia 1999
Alain Lebeaupin 6 stycznia 1999
Cesare Mazzolari 6 stycznia 1999
Pierre Trần Đình Tứ 6 stycznia 1999
Rafael Cob García 6 stycznia 1999
Mathew Moolakkattu 6 stycznia 1999
Diarmuid Martin 6 stycznia 1999
José Luis Redrado Marchite 6 stycznia 1999
Alfonso Badini Confalonieri 31 stycznia 2001
José María Yanguas Sanz 25 lutego 2005

Francesco Monterisi (ur. 28 maja 1934 w Barletcie) – włoski duchowny katolicki, kardynał, archiprezbiter bazyliki św. Pawła za Murami 2009-2012.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 16 maja 1957 i został inkardynowany do diecezji Bisceglie.

24 grudnia 1982 został mianowany pro-nuncjuszem apostolski w Korei oraz arcybiskupem tytularnym Alba Maritima. Sakry biskupiej udzielił mu papież Jan Paweł II. W latach 1990-1998 był delegatem ds. nuncjatur w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. W 1993 mianowany pierwszym nuncjuszem apostolskim w niepodległej Bośni i Hercegowinie. W 1998 rozpoczął pracę w Watykanie jako sekretarz w Kongregacji ds. Biskupów.

3 lipca 2009 Benedykt XVI mianował go archiprezbiterem bazyliki św. Pawła za Murami. Zastąpił na tym stanowisku kard. Andreę Cordero Lanza di Montezemolo.

20 października 2010 otrzymał nominację kardynalską. Insygnia kardynalskie otrzymał na konsystorzu, który odbył się 20 listopada 2010.

23 listopada 2012 papież przyjął jego rezygnację z urzędu, mianując jego następcą arcybiskupa Jamesa Harveya.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 28 maja 2014 roku skończył 80 lat, tracąc tym samym prawo do udziału w konklawe.

3 maja 2021 podniesiony przez papieża Franciszka do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem tytułu na zasadzie pro hac vice[1].

Przypisy

  1. Concistoro Ordinario Pubblico per il Voto su alcune Cause di Canonizzazione, 03.05.2021. Salla Stampa, 2021-05-03. [dostęp 2021-05-09]. (wł.).

Bibliografia

  • Krótka biografia na Catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-10-20]
  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.)
  • p
  • d
  • e
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Powiązane
byli
kardynałowie

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat

  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • VIAF: 90381970
  • SBN: UBOV162625