Antonio Maria Vegliò
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Watykan | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1938 | ||
| Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących | |||
| Okres sprawowania | 2009-2016 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 18 marca 1962 | ||
| Nominacja biskupia | 27 lipca 1985 | ||
| Sakra biskupia | 6 października 1985 | ||
| Kreacja kardynalska | 18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 6 października 1985 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Agostino Casaroli | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Achille Silvestrini | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Antonio Maria Vegliò (ur. 3 lutego 1938 w Macerata Feltria) – włoski duchowny katolicki, emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących, kardynał.
Życiorys
18 marca 1962 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do archidiecezji Pesaro. W 1966 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.
27 lipca 1985 został mianowany przez Jana Pawła II pro-nuncjuszem apostolskim w Papui-Nowej Gwinei i na Wyspach Salomona oraz arcybiskupem tytularnym Aeclanum. Sakry biskupiej 9 listopada 1985 udzielił mu kardynał Agostino Casaroli. Następnie w 1989 został przedstawicielem Watykanu w czterech krajach Afryki Zachodniej: Senegalu, Gwinei Bissau, Mali i w Republice Zielonego Przylądka. 2 października 1997 został przeniesiony do nuncjatury w Libanie, reprezentując również Watykan w Kuwejcie w latach 1997-1999.
11 kwietnia 2001 wrócił do Watykanu gdzie został sekretarzem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich. 28 lutego 2009 Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących. Funkcję tę pełnił do 1 stycznia 2017, kiedy dykasteria została włączona do nowo powstałej Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka.
6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012. Wręczając mu insygnia kardynalskie, Benedykt XVI przejęzyczył się, nadając mu diakonię Ss. Vito, Modesto e Crescenzia, która miała być nadana kardynałowi Giuseppe Bertello. Na szczęście pomyłkę szybko wyłapano i Benedykt XVI nadał kard. Veglio właściwą diakonię - S. Cesareo in Palatio.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
3 lutego 2018 roku skończył 80 lat i stracił prawo do udziału w konklawe[1].
4 marca 2022 podniesiony do stopnia kardynała prezbitera na zasadzie pro hac vice[2][3].
Przypisy
- ↑ Dziś liczba kardynałów, którzy mogą wziąć udział w konklawe spadła do 119. Wszystko dzięki... urodzinom. deon.pl. [dostęp 2018-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-03)].
- ↑ Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-02-18]
- Krótka biografia na Catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2012-02-18]
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
| Delegaci apostolscy |
|
|---|---|
| Internuncjusz apostolski |
|
| Pronuncjusze apostolscy |
|
| Nuncjusze apostolscy |
|
- p
- d
- e
| Pronuncjusze apostolscy |
|
|---|---|
| Nuncjusze apostolscy |
|
- Nuncjusz apostolski w Kuwejcie jest również akredytowany przy rządach: Bahrajnu (od 2001), Jemenu (od 2001), Kataru (od 2003), ZEA (od 2007)
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
