Pietro Gasparri

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1852
Ussita

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1934
Rzym

Miejsce pochówku

Ussita

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej

Okres sprawowania

13 października 1914–7 lutego 1930

Kamerling

Okres sprawowania

4 grudnia 1916–18 listopada 1934

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

31 maja 1877

Nominacja biskupia

2 stycznia 1898
arcybiskup tytularny Cesarea di Palestina

Sakra biskupia

6 marca 1898

Kreacja kardynalska

16 grudnia 1907
Pius X

Kościół tytularny

S. Bernardo alle Terme
S. Lorenzo in Lucina

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

6 marca 1898

Konsekrator

François-Marie-Benjamin Richard de la Vergne

Współkonsekratorzy

Louis-François Sueur
Charles-François Turinaz

Konsekrowani biskupi
Francesco Marchetti Selvaggiani	14 kwietnia 1918
Benedetto Aloisi Masella	21 grudnia 1919
Clemente Micara	8 sierpnia 1920
Francesco Marmaggi	26 września 1920
Luigi Maglione	26 września 1920
Roberto Vicentini	19 maja 1921
Ermenegildo Pellegrinetti	18 czerwca 1922
Cesare Orsenigo	25 czerwca 1922
Angelo Rotta	1 listopada 1922
Gaetano Cicognani	1 lutego 1925
Paolo Giobbe	26 kwietnia 1925
Pietro Ciriaci	18 marca 1928
Riccardo Bartoloni	27 maja 1928
Carlo Chiarlo	11 listopada 1928
Francesco Borgongini Duca	29 czerwca 1929

Współkonsekrowani biskupi
Giovanni Battista Guidi	21 września 1902
Denis Dougherty	14 czerwca 1903
Filippo Camassei	10 kwietnia 1904
Achille Locatelli	27 grudnia 1906
Augusto Silj	13 stycznia 1907
Manuel María Pólit y Laso	1 listopada 1907
Domenico Mannaioli	10 listopada 1907

Pietro Gasparri (ur. 5 maja 1852 w Ussita, Perugia, zm. 18 listopada 1934 w Rzymie) – kardynał włoski, prawnik (doktor prawa kanonicznego i cywilnego), autor tzw. Katechizmu św. Piusa X

Kształcił się w seminarium niższym w Nepi, a później w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 marca 1877. Wykładał prawo kanoniczne w paryskim Institut catholique w latach 1879–1898, a następnie był delegatem Stolicy Apostolskiej w Ameryce Południowej (Boliwia, Peru, Ekwador). 3 marca 1898 otrzymał święcenia biskupie (z arcybiskupią stolicą tytularną Cesarea di Palestina).

W 1904 został powołany przez Piusa X na sekretarza Komisji Kodyfikacyjnej, której zadaniem było stworzenie nowoczesnego kodeksu prawa kanonicznego. Odegrał ogromną rolę w przygotowaniu kodeksu prawa kanonicznego z 1917. 16 grudnia 1907 został kardynałem, a w październiku 1914 papieskim sekretarzem stanu (z nominacji Benedykta XV). W czasie spotkania z Romanem Dmowskim zabiegającym w Europie o poparcie dla sprawy niepodległości polskiej kardynał nie poparł jego stanowiska odpowiadając

Polska niepodległa? Ależ to marzenie, to cel nieziszczalny. Wasza przyszłość jest z Austrią^[1].

W imieniu papieża był sygnatariuszem traktatów laterańskich. Przeszedł na emeryturę w 1930 (zastąpił go kardynał Pacelli, późniejszy papież Pius XII). Jego grób znajduje się w Ussita. Odznaczony Orderem Orła Białego.

Przypisy

↑ Roman Dmowski, Polityka polska i odbudowa państwa, Warszawa 1925, s.208

Bibliografia

Gasparri, Pietro

Linki zewnętrzne

Katechizm kardynała Gasparriego [dostęp 18-09-2013]
Pietro Gasparri [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-09-18] (ang.).
Pietro Gasparri – publikacje w bibliotece Polona

Kamerlingowie Świętego Kościoła Rzymskiego

Arnaud Frangier de Chanteloup (1305–1307)
Bertrand des Bordes (1307–1311)
Arnaud d’Aux (1311–1319)
Gasbert de Valle (1319–1347)
Etienne Audebrand Cambarou (1347–1361)
Arnaud Aubert (1361–1371)
Pierre du Cros (1371–1383)
Marino Giudice (1379–1385)
Marino Bulcani (1385–1394)
Corrado Caraccioli (1395–1405)
Leonardo de Fisici (1405–1407)
Antonio Correr (1407–1415)
François de Conzie (1407–1415)
Francesco Condulmer (1432–1440)
Ludovico Trevisan (1440–1465)
Latino Orsini (1471–1477)
Guillaume d’Estouteville (1477–1483)
Raffaele Sansoni Galeotti Riario (1483–1521)
Innocenzo Cibo (1521)
Francesco Armellini Pantalassi de’ Medici (1521)
Agostino Spinola (1521)
Guido Ascanio Sforza (1537–1564)
Vitellozzo Vitelli (1564–1568)
Michele Bonelli (1568–1570)
Luigi Cornaro (1570–1584)
Filippo Vastavillani (1584–1587)
Enrico Caetani (1587–1599)
Pietro Aldobrandini (1599–1621)
Ludovico Ludovisi (1621–1623)
Ippolito Aldobrandini (1623–1638)
Antonio Barberini (1638–1671)
Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (1671–1698)
Giovanni Battista Spinola (1719–1747)
Annibale Albani (1719–1747)
Silvio Gonzaga Valenti (1747–1756)
Girolamo Colonna di Sciarra (1756–1763)
Carlo Rezzonico (1763–1799)
Romoaldo Braschi-Onesti (1800–1801)
Bartolomeo Pacca (1814–1824)
Pietro Francesco Galleffi (1824–1837)
Giacomo Giustiniani (1837–1843)
Tommaso Riario Sforza (1843–1857)
Lodovico Altieri (1857–1867)
Filippo de Angelis (1867–1877)
Vincenzo Gioacchino Pecci (1877–1878)
Camillo di Pietro (1878–1884)
Domenico Consolini (1885–1913)
Luigi Oreglia di Santo Stefano (1885–1913)
Francesco Salesio della Volpe (1914–1916)
Pietro Gasparri (1916–1934)
Eugenio Pacelli (1935–1939)
Lorenzo Lauri (1958–1970)
Benedetto Aloisi Masella (1958–1970)
Jean-Marie Villot (1970–1979)
Paolo Bertoli (1979–1985)
Sebastiano Baggio (1985–1993)
Eduardo Martínez Somalo (1993–2007)
Tarcisio Bertone (2007–2014)
Jean-Louis Tauran (2014–2018)
Kevin Farrell (od 2019)

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)