Eduardo Martínez Somalo

Eduardo Martínez Somalo

Kardynał prezbiter
Caritas et veritas Miłość i Prawda
Kraj działania	Kolumbia, Watykan
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1927 Baños de Río Tobía
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 2021 Rzym
Kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	1993–2007
Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego
Okres sprawowania	1992–2004
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 marca 1950
Nominacja biskupia	12 listopada 1975
Sakra biskupia	13 grudnia 1975
Kreacja kardynalska	28 czerwca 1988 Jan Paweł II
Kościół tytularny	Najświętszego Imienia Jezus
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Eduardo Martínez Somalo (ur. 31 marca 1927 w Baños de Río Tobía, zm. 10 sierpnia 2021 w Rzymie) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Kolumbii w latach 1975–1979, substytut do spraw ogólnych w Sekretariacie Stanu w latach 1979–1988, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w latach 1988–1992, kardynał od 1988 (najpierw w stopniu diakona, w 1999 promowany do stopnia prezbitera), prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w latach 1992–2004, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 1993–2007, protodiakon Kolegium Kardynalskiego w latach 1996–1999.

Życiorys

Studiował w seminarium w Logrono, następnie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (gdzie obronił licencjaty z teologii i prawa kanonicznego). Święcenia kapłańskie przyjął 19 marca 1950 w Rzymie. 18 sierpnia 1956 obronił doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, ponadto uzyskał przygotowanie dyplomatyczne na Papieskiej Akademii Duchownej. Przez pewien czas pracował w hiszpańskiej diecezji Calahorra, gdzie był duszpasterzem, pracownikiem kurii biskupiej oraz wykładowcą Institute Marco Fabio Quintiliano. W sierpniu 1956 podjął pracę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej; prowadził wykłady w Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie oraz kierował sekcją hiszpańską Sekretariatu Stanu; w kwietniu 1960 został obdarzony tytułem nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego. Towarzyszył papieżowi Pawłowi VI w pielgrzymce na XXXI Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w kolumbijskiej Bogocie w sierpniu 1968. W 1970 był radcą delegatury apostolskiej w Wielkiej Brytanii, w latach 1970–1975 zajmował stanowisko asesora w Sekretariacie Stanu oraz prowadził jednocześnie działalność duszpasterską w szpitalach Rzymu. W maju 1970 otrzymał tytuł prałata honorowego Jego Świątobliwości.

12 listopada 1975 Paweł VI mianował go arcybiskupem tytularnym Tagory i nuncjuszem w Kolumbii; sakry biskupiej udzielił mu 13 grudnia 1975 sekretarz stanu kardynał Jean Villot. Arcybiskup Martínez Somalo powrócił do Watykanu w 1979 i objął funkcję substytuta w Sekretariacie Stanu. W czerwcu 1988 został wyniesiony przez Jana Pawła II do godności kardynalskiej, otrzymując diakonię SS. Nome di Gesu. W lipcu 1988 został prefektem Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a w styczniu 1992 prefektem Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie; wchodził w skład sekretariatu generalnego Synodu, a w sesji specjalnej dla Kościoła europejskiego (listopad-grudzień 1991) i IX sesji zwykłej (październik 1994) pełnił funkcję prezydenta-delegata. Uczestniczył również w konferencjach generalnych Episkopatów Latynoamerykańskich (1979 w Puebla, Meksyk; 1992 w Santo Domingo, Dominikana). Reprezentował Jana Pawła II w charakterze specjalnego wysłannika lub legata na uroczystościach religijnych i rocznicowych, m.in. na V Narodowym Kongresie Eucharystycznym Ekwadoru w Guayaquil (listopad 1988) i na I Narodowym Kongresie Eucharystycznym Dominikany w Santo Domingo (listopad 1991).

Od kwietnia 1993 (po śmierci kardynała Sebastiano Baggio) do kwietnia 2007 roku pełnił funkcję kardynała-kamerlinga św. Kościoła Rzymskiego (szambelana Komnaty Apostolskiej); od stycznia 1996 do stycznia 1999 przysługiwał mu również tytuł kardynała protodiakona. W styczniu 1999 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachował dotychczasowy tytuł SS. Nome di Gesu (na zasadzie pro hac vice). Z prefektury Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego zrezygnował w lutym 2004, ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego. Jako kamerling św. Kościoła Rzymskiego przejął pełnię władzy wykonawczej w państwie Watykan w chwili śmierci Jana Pawła II w kwietniu 2005. 4 kwietnia 2007 papież Benedykt XVI, w związku z osiągnięciem przez Somalo wieku emerytalnego, wyznaczył na jego następcę sekretarza stanu Watykanu, kardynała Tarcisio Bertone. Kilka dni wcześniej utracił także prawo udziału w konklawe.

Zmarł 10 sierpnia 2021 w wieku 94 lat^[1].

Odznaczenia

• Cavaliere di Gran Croce Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1985, Włochy^[2]
• Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1972, Włochy^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna Eduardo Martíneza Somalo na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2021-06-29]. (wł.).
• Eduardo Martínez Somalo w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2021-06-29] (ang.)
• Eduardo Martínez Somalo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-03-19]  (ang.).