Giacomo Antonelli

Kardynał diakon

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1806
Sonnino

Data i miejsce śmierci

6 listopada 1876
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej

Okres sprawowania

1848–1876

Protodiakon

Okres sprawowania

1867–1876

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

1840

Kreacja kardynalska

11 czerwca 1847
Pius IX

Kościół tytularny

S. Agata alla Suburra
S. Maria in Via Lata

Odznaczenia

Krzyż Wielki Orderu Świętego Józefa (Toskania)

Krzyż Wielki Orderu Świętego Ferdynanda (Sycylia)

Multimedia w Wikimedia Commons

Giacomo Antonelli (ur. 2 kwietnia 1806 w Sonnino, zm. 6 listopada 1876 w Rzymie) – włoski kardynał.

Zarys biografii

Kształcił się w Collegio Romano (1820-1824) i Seminario Romano, a następnie studiował na uniwersytecie La Sapienza, gdzie uzyskał doktorat z prawa. Następnie wszedł do służby dyplomatycznej papiestwa i w 1830 otrzymał tytuł prałata świeckiego. W 1840 przyjął święcenia diakonatu, lecz nigdy nie został wyświęcony na księdza. Pełnił różnorakie funkcje, m.in. papieskiego delegata w Orvieto (1835), Viterbo (1836) i Maceracie (1839), kanonika bazyliki watykańskiej (1841), substytuta Sekretarza Stanu (1841), głównego skarbnika (ministra finansów, 1845-1847). Na tym ostatnim stanowisku został przez Piusa IX kreowany kardynałem diakonem (jako jeden z ostatnich kardynałów nie posiadających w chwili nominacji pełnych święceń kapłańskich). W 1848, po zabójstwie ministra Pellegrino Rossiego, doradzał papieżowi ucieczkę do Gaety. W latach 1848-1876 Sekretarz Stanu. Znany jako przeciwnik włoskiego państwa narodowego. Za jego radą papież Pius IX odrzucał projekty porozumienia z rządem włoskim, odpowiadając non possumus^[1].

Przypisy

↑ Stanisław Królik, Hierarchia kościelna w Królestwie Polskim wobec przygotowania i wybuchu powstania styczniowego. Warszawa 1962, s. 44

Bibliografia

Giacomo Antonelli
Stanisław Królik: Hierarchia kościelna w Królestwie Polskim wobec przygotowania i wybuchu powstania styczniowego. warszawa: Książka i Wiedza, 1962.

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)

↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

Protodiakoni Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Giovanni (ok. 1073–1121)
Gregorio (1121–1130)
Roman (1130–1135)
Gregorio Tarquini (1135–1145)
Guido Pisano (1145–1149)
Odone Bonecase (1149–1162)
Rodolfo (1162–1167?)
Giacinto Boboni (1167?–1191)
Graziano da Pisa (1191–1205)
Gerardo (kardynał S. Adriano) (1205–1208)
Gregorio Carelli (1208–1211)
Giovanni Conti di Segni (1211–1213)
Guido Pierleone (1213–1221)
Ottaviano Conti di Segni (1221–1234)
Rainiero da Viterbo (1234–1250)
Gil Torres (1250–1254)
Riccardo Annibaldi (1254–1276)
Giovanni Gaetano Orsini (1276–1277)
Giacomo Savelli (1277–1285)
Goffredo da Alatri (1285–1287)
Matteo Orsini Rosso (1287–1305)
Napoleone Orsini Frangipani (1305–1342)
Raymond Guillaume des Farges (1342–1346)
Gaillard de la Mothe (1346–1356)
Guillaume de la Jugié (1356–1368)
Nicolas de Besse (1368–1369)
Pierre Roger de Beaufort (1369–1370)
Rinaldo Orsini (1370–1374)
Hugues de Saint-Martial (1374–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Galeotto Tarlati de Petramala (1378–1387) Tommaso Orsini (1387–1390) Francesco Renzio (1390) Marino Bulcani (1390–1394) Ludovico Fieschi (1394–1404) Rinaldo Brancaccio (1404–1408) Giacopo del Torso (1408–1414) Pietro Morosini (1414–1415)
Obediencja awiniońska	Hugues de Saint-Martial (do 1403) Pierre de Vergne (1403) Amadeo di Saluzzo (1403–1408) Carlos Jordán de Urriés y Pérez Salanova (1408–1417)
Obediencja pizańska	Amadeo di Saluzzo (1408–1419)