Manne Siegbahn

Manne Siegbahn
Ilustracja
Państwo działania

Szwecja

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1886
Örebro

Data i miejsce śmierci

26 września 1978
Sztokholm

Specjalność: fizyka
Uczelnia

Uniwersytet w Lund,
Uniwersytet w Uppsali

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Manne Georg Siegbahn (ur. 3 grudnia 1886 w Örebro, zm. 26 września 1978 w Sztokholmie[1]) – szwedzki fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1924[2][3].

Życiorys

Od 1920 roku był profesorem Uniwersytetu w Lund, następnie Uniwersytetu w Uppsali. Od 1937 roku zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Był m.in. członkiem Royal Society, Royal Society of Edinburgh, Francuskiej Akademii Nauk, Akademii Nauk ZSRR (od 1958) i innych towarzystw naukowych. Otrzymał Hughes Medal (1934), Rumford Medal (1940) i inne[2][3]

W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim spektroskopią promieniowania rentgenowskiego, za co został wyróżniony w 1924 roku Nagrodą Nobla. Odkrył m.in. serię M promieniowania X (promieniowanie „miękkie”, długofalowe, mniej przenikliwe) oraz opracował metodę pomiaru długości fali promieniowania X[2][3].

Jego synem był Kai M. Siegbahn, laureat Nagrody Nobla w 1981 roku.

Przypisy

  1. Siegbahn Karl Manne Georg, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-03-30] .
  2. a b c Manne Siegbahn - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1923 [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-04-07]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1925, The X-ray Spectra and the Structure of the Atoms
  3. a b c Manne Siegbahn. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-04-07]. (ang.).

Bibliografia

  • Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.
  • p
  • d
  • e
XX wiek
XXI wiek

Nobel

  • p
  • d
  • e
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
  • 2002: David King
  • 2004: Richard Dixon
  • 2006: Jean-Pierre Hansen
  • 2008: Edward Hinds
  • 2010: Gilbert Lonzarich
  • 2012: Roy Taylor
  • 2014: Jeremy Bauberg
  • 2016: Ortwin Hess
  • 2018: Ian Walmsley
  • 2019: Miles Padgett
  • 2020: Patrick Gill
  • 2021: Carlos Frenk
  • 2022: Raymond Pierrehumbert

  • p
  • d
  • e
XX wiek
XXI wiek
  • 2001: John Pethica
  • 2002: Alexander Dalgarno
  • 2003: Peter Edwards
  • 2004: John Clarke
  • 2005: Keith Moffatt
  • 2006: Michael J. Kelly
  • 2007: Artur Ekert
  • 2008: Michele Dougherty
  • 2010: Andriej Gejm
  • 2011: Matthew Rosseinsky
  • 2013: Henning Sirringhaus
  • 2015: George Efstathiou
  • 2017: Peter Bruce
  • 2018: James Durrant
  • 2019: Andrew Cooper
  • 2020: Clare Grey
  • 2021: John Irvine
  • 2022: Saiful Islam

  • ISNI: 0000000050990728
  • VIAF: 25415365
  • LCCN: nr00024479
  • GND: 119560399
  • LIBRIS: nl023x96149hps9
  • SUDOC: 083852727
  • NLA: 36041566
  • BNE: XX1439085
  • CiNii: DA15934277
  • NUKAT: n2007278250
  • PWN: 3974911
  • Britannica: biography/Karl-Manne-Georg-Siegbahn
  • Universalis: karl-manne-siegbahn
  • БРЭ: 3660665
  • NE.se: manne-siegbahn
  • SNL: Manne_Siegbahn
  • VLE: karl-manne-georg-siegbahn
  • Catalana: 0062611
  • DSDE: Manne_Siegbahn
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 55828