11 Polowa Techniczna Baza Rakietowa

11 Polowa Techniczna
Baza Rakietowa

Odznaka pamiątkowa 11 PTBR
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	9 maja 1963
Rozformowanie	31 grudnia 1992
Tradycje
Święto	9 maja
Dowódcy
Pierwszy	ppłk mgr inż. Zenon Kuś
Ostatni	płk dypl. Romuald Majchrzak
Organizacja
Numer	1480
Dyslokacja	Skwierzyna
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska Lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska Rakietowe i Artyleria
Podległość	Śląski Okręg Wojskowy

11 Polowa Techniczna Baza Rakietowa – jednostka rakietowo-techniczna Wojsk Rakietowych i Artylerii Śląskiego Okręgu Wojskowego.

Powstała w Skwierzynie 9 maja 1963 jako 15 Polowa Techniczna Baza Rakietowa^[1]. Podstawę formowania stanowiło zarządzenie szefa sztabu ŚOW z 10 grudnia 1962. Baza podlegała dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, a bezpośredni nadzór nad nią sprawował szef Służby Uzbrojenia i Elektroniki ŚOW. 3 grudnia 1982 baza wyszła z podporządkowania szefa Służby Uzbrojenia i Elektroniki i przeszła w podległość szefa Wojsk Rakietowych i Artylerii ŚOW.

31 grudnia 1992 baza została rozformowana.

Zadania bazy

Do głównych zadań bazy należało utrzymywanie określonej liczby pocisków balistycznych w pełnej sprawności technicznej oraz gotowość do prowadzenia zabiegów obsługowo-technicznych. W pierwszym okresie obsługiwano pociski R-150 (zestaw 9K51 z rakietą 8K11), a w okresie późniejszym R-300 (zestaw 9K72 Elbrus z rakietą 8K14). Pociski tego typu przechowywane były w gotowości zerowej – tzw. „gotowości arsenalskiej”. Zadaniem bazy było przygotowanie ich od gotowości nr 6 do gotowości nr 4^[a].

Przygotowanie pocisków taktycznych R-30 (zestaw 2K6 z rakietami 3R9 i 3R10), R-70 (zestaw 9K52M – Łuna) polegało na przeglądzie zewnętrznym oraz doprowadzeniu do gotowości nr 4 – przyłączeniu głowicy bojowej a następnie przetransportowaniu i przeładunku na środki transportu dywizjonów rakiet taktycznych.

11 PTBR była jedną z czterech Polowych Baz Rakietowych w Polsce, obok 18 PTBR (Gumieńce) dla Pomorskiego Okręgu Wojskowego, 15 PTBR (Kobylanka) dla 36. Brygady Artylerii oraz 21 PTBR (Orneta) dla Warszawskiego Okręgu Wojskowego^[2].

Struktura bazy

Szefowie/Dowódcy

• 10 grudnia 1962 – 12 lipca 1963 – płk mgr inż. Zenon Kuś – kierownik Grupy Organizacyjnej;
• 12 lipca 1963 – 15 grudnia 1963 – płk mgr inż. Zenon Kuś – szef 15 PTBR;
• 15 grudnia 1963 – 22 kwietnia 1964 – płk mgr inż. Edmund Kowalewski – szef 15 PTBR,
• 22 kwietnia 1964 – 4 listopada 1965 – płk mgr inż. Edmund Kowalewski – dowódca 11 PTBR;
• 4 listopada 1965 – 21 marca 1990 – płk dypl. Mieczysław Kaletka^[b][3];
• 21 marca 1990 – 31 grudnia 1992 – płk dypl. Romuald Majchrzak.

Wyróżnienia

• 1967 – dyplom dowódcy ŚOW za zdobycie 1. miejsca w szkoleniu bojowym i politycznym
• 1975 – medal pamiątkowy Za osiągnięcia w służbie wojskowej
• 1975 – dyplom i puchar przechodni dowódcy ŚOW za całokształt działalności szkoleniowej i gospodarczej
• 1975 – puchar i nagroda Szefa Służb Technicznych – Zastępcy Dowódcy ŚOW za zajęcie 1. miejsca w konkursie o miano "najlepszy Punkt Kontroli Technicznej (PKT) w Śląskim Okręgu Wojskowym"
• 1975 – Prezydium Zarządu Wojewódzkiego PCK uhonorowało jednostkę odznaką i dyplomem Za Wybitne Osiągnięcia w Honorowym Krwiodawstwie
• 1976 – honorowa odznaka Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia, za wielki wkład w budowę oddziału ginekologiczno – położniczego Szpitala Powiatowego w Skwierzynie
• 1978 – medal "Za Zasługi dla Województwa Gorzowskiego"

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• J. Majcher, Z. Skolimowski: Służba Uzbrojenia i Elektroniki Śląskiego Okręgu Wojskowego – historia, tradycja, współczesność. Wrocław: ARGI, 2007.brak strony w książce