2 Dywizjon Rakiet Taktycznych

2 Dywizjon Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1966

Tradycje
Rodowód

10 dappanc
2 dar

Organizacja
Numer

JW 2975[1][2]

Dyslokacja

Kędzierzyn-Koźle[3]

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana

2 Dywizjon Artylerii / 2 Dywizjon Rakiet Taktycznych (2 da / 2 drt) – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 085/ Org. z 17 lipca 1966, na bazie 2 dywizjonu artylerii rakietowej sformowano 2 dywizjon artylerii[3] (rakiet taktycznych) z przeznaczeniem dla 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej[1].

Jednostka stacjonowała w Koźlu[4], posiadała etat nr 30/129[a], uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[6].

Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 30/129 na 30/243 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na trzy 9P113[7][b].

Pod koniec 1988 2 dywizjon rakiet taktycznych posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[8].

Skład organizacyjny

dowództwo i sztab

  • bateria dowodzenia
  • 2 baterie startowe
    • dwa plutony
  • pluton obsługi technicznej
  • pluton remontowy
  • pluton zaopatrzenia
  • pluton medyczny

Razem w drt:

  • 4 wyrzutnie rakiet taktycznych 9P113

Dowódcy

  • mjr Stanisław Gargas

Uwagi

  1. Zarządzeniem szefa SG WP nr 069/Org. z 22 IX 1969 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[5].
  2. Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[7].

Przypisy

  1. a b Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. a b Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157. 
  4. Puchała 2013 ↓, s. 285.
  5. Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
  6. Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
  7. a b Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
  8. Rochowicz 2018 ↓, s. 68.

Bibliografia

  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
  • Michał Trubas, Wojska rakietowe w polskich Wojskach Lądowych, Militaria i Fakty Nr 1/2003
  • Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2. 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. (pol.).
  • Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
  • Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56–68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344. 
  • p
  • d
  • e
Dywizje artylerii
Brygady artylerii
Pułki moździerzy
Pułki artylerii lekkiej
Pułki artylerii ciężkiej
Pułki artylerii przeciwpancernej
Pułki artylerii haubic
Pułki artylerii
Polowe Techniczne Bazy Rakietowe
Dywizjony rakiet taktycznych
Dywizjony dowozu rakiet
Dywizjony artylerii BROT
  • p
  • d
  • e
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe