44 Dywizjon Rakiet Taktycznych

44 Dywizjon Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1968

Organizacja
Numer

JW 2884[1][2]

Dyslokacja

Toruń

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

9 Dywizja Zmechanizowana

44 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 0117/Org. z 30 lipca 1968 na etatach 4/243 sformowano od nowa 42 dywizjon artylerii przeznaczony dla 9 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej[3][4][1][5]. W skład dywizjonu początkowo wchodziły: dowództwo i sztab, bateria dowodzenia, dwie baterie startowe (w każdej jedna wyrzutnia), pluton obsługi technicznej i pluton zaopatrzenia[6].

Dywizjon stacjonował w Toruniu[7]. Jednostka posiadała etat nr 30/110 i uzbrojona była w dwie wyrzutnie 2P16[8]. Zgodnie z dyslokacją, na czas pokoju, podporządkowany był dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego[1]. Zarządzeniem szefa SG WP 07/Org. z 18 stycznia 1979 44 drt włączono na czas „P" w skład 6 Brygady Artylerii Armat, z wydzieleniem na czas „W" do 9 Dywizji Zmechanizowanej z nowym etatem 30/710[9]. Pod koniec 1988 44 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/244, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły dwie wyrzutnie 9P113[10].

Skład organizacyjny

dowództwo i sztab

  • bateria dowodzenia
  • 2 baterie startowe
    • dwa plutony
  • pluton obsługi technicznej
  • pluton remontowy
  • pluton zaopatrzenia
  • pluton medyczny

Razem w drt:

  • 4 wyrzutnie rakiet taktycznych R-70

Przypisy

  1. a b c Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  3. Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157. 
  4. Puchała 2013 ↓, s. 285.
  5. Puchała 2013 ↓, s. 286.
  6. Rochowicz 2018 ↓, s. 57.
  7. Cielma 2009 ↓.
  8. Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
  9. Rochowicz 2018 ↓, s. 64.
  10. Rochowicz 2018 ↓, s. 68.

Bibliografia

  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
  • 9 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Ajaks, 1995. ISBN 83-85621-75-X.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” nr 3/2010
  • Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2. 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. (pol.).
  • Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
  • Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56-68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344. 
  • p
  • d
  • e
Dywizje artylerii
Brygady artylerii
Pułki moździerzy
Pułki artylerii lekkiej
Pułki artylerii ciężkiej
Pułki artylerii przeciwpancernej
Pułki artylerii haubic
Pułki artylerii
Polowe Techniczne Bazy Rakietowe
Dywizjony rakiet taktycznych
Dywizjony dowozu rakiet
Dywizjony artylerii BROT
  • p
  • d
  • e
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe