35 Pułk Artylerii Lekkiej

Ten artykuł dotyczy 35 Pułku Artylerii Lekkiej. Zobacz też: inne pułki artylerii noszące numer 35..

35 Pułk Artylerii Lekkiej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1945
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Stanisław Grochowski
Organizacja
Dyslokacja	Będzin; Tarnowskie Góry[1]
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	13 Dywizja Piechoty

35 Pułk Artylerii Lekkiej (35 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany w Wełnowcu na podstawie rozkazu Nr 58 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego z 15 marca 1945 roku. Jednostka wchodziła w skład 13 Dywizji Piechoty. Rejon formowania opuściła już po zakończeniu wojny. Udziału w walkach nie brała. Po wojnie pułk uczestniczył w akcji rolnej^[2].

Dowódca pułku

• ppłk Stanisław Grochowski^[3]

Struktura organizacyjna

• Dowództwo i sztab
• 3 x dywizjon artylerii
  • 2 x bateria artylerii armat
  • 1 x bateria artylerii haubic
• bateria parkowa

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów - 299, kanonierów - 644)

sprzęt:

• 76 mm armaty - 24
• 122 mm haubice - 12
• rusznice przeciwpancerne - 12
• samochody - 108
• ciągniki - 24

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
• Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.