Zdzisław Tomal
Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1921 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 18 sierpnia 1984 | ||
Zastępca przewodniczącego Rady Państwa | |||
Okres | od 25 marca 1976 | ||
Przynależność polityczna | Zjednoczone Stronnictwo Ludowe | ||
Wiceprezes Rady Ministrów | |||
Okres | od 28 czerwca 1969 | ||
Przynależność polityczna | Zjednoczone Stronnictwo Ludowe | ||
Odznaczenia | |||
|
Zdzisław Tomal (ur. 19 marca 1921 w Rogowie, zm. 18 sierpnia 1984 w Warszawie) – polski inżynier rolnik i polityk. Poseł na Sejm PRL III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, wiceprezes Rady Ministrów (1969–1976), zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1976–1984).
Życiorys
Pochodził z rodziny chłopskiej. Urodził się w Rogowie w powiecie kazimierskim jako syn Andrzeja i Marii. Studiował na Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu (ukończył w 1956).
W latach 1938–1939 i 1945–1948 działał w Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. W 1945 był sekretarzem Zarządu Powiatowego Związku Samopomocy Chłopskiej w Pińczowie. Wieloletni działacz partii ludowych, od 1945 Stronnictwa Ludowego, następnie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Należał do władz partii – od 1959 członek Naczelnego Komitetu, w latach 1964–1981 członek prezydium NK, w latach 1966–1969 sekretarz NK, w latach 1973–1981 wiceprezes NK, w latach 1976–1980 członek Sekretariatu NK; poza tym był wiceprezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL we Wrocławiu (1957), a w latach 1976–1980 przewodniczącym Klubu Poselskiego w Sejmie VII kadencji.
Podczas okupacji działał w ruchu oporu (w latach 1941–1944 w Batalionach Chłopskich), posiadał pseudonim konspiracyjny „Lis”. W latach 1947–1956 pracownik kolejno urzędu wojewódzkiego i prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu, w latach 1957–1966 przewodniczący prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie. W latach 1969–1976 wicepremier, następnie od 1976 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. Był posłem na Sejm PRL od 1961 do śmierci (III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji). Od 1974 był także członkiem Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Zasiadał również w Ogólnopolskim Komitecie Frontu Jedności Narodu.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 4 Tuje m. 6)[1].
Odznaczenia (lista niepełna)
Posiadał m.in. następujące odznaczenia:[2]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)[3]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Partyzancki
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[4]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[5]
- Order Ludowej Republiki Bułgarii (1972)[6].
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ „Kurier Polski”, nr 163, 20 sierpnia 1984, s. 2 (nekrolog).
- ↑ Lista odznaczonych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2.
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
- ↑ Medale „Za Zasługi dla Obronności Kraju” dla członków rządu, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
- ↑ Umocnienie braterskiej przyjaźni polsko-bułgarskiej, „Trybuna Robotnicza”, nr 268, 10 listopada 1972, s. 1–2.
Bibliografia
- Informacje w BIP IPN
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Przewodniczący |
|
---|---|
Zastępcy przewodniczącego |
|
Sekretarz |
|
Członkowie |
|
- kursywa – członkowie, odwołani przed końcem kadencji
- p
- d
- e
Przewodniczący |
|
---|---|
Zastępcy przewodniczącego |
|
Sekretarz |
|
Członkowie |
|
- kursywa – członkowie odwołani przed końcem kadencji
- p
- d
- e
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e