Wincenty Kawalec
| Data i miejsce urodzenia | 31 października 1914 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 stycznia 1991 | ||
| Minister pracy, płacy i spraw socjalnych | |||
| Okres | od 29 marca 1972 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Następca | Tadeusz Rudolf | ||
| Prezes Głównego Urzędu Statystycznego | |||
| Okres | od 1 kwietnia 1965 | ||
| Poprzednik | Zygmunt Padowicz | ||
| Następca | |||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Wincenty Władysław Kawalec (ur. 31 października 1914 w Męczennicach, zm. 25 stycznia 1991 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w latach 1965–1972 i minister pracy, płacy i spraw socjalnych (1972–1974).
Życiorys
Syn Józefa i Józefy. W 1935 zdał egzamin maturalny w Sosnowcu. Uzyskał wykształcenie wyższe, w tym stopień doktora. Otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk ekonomicznych. W 1939 ranny w wojnie obronnej, następnie w niewoli niemieckiej. W 1943 uciekł z obozu jenieckiego w Dössel. W latach 1945–47 kierownik powiatowego oddziału Spółdzielni „Społem” w Starachowicach. Następnie dyrektor Biura Regionalnego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego na województwo kieleckie (1948–49).
W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zastępca przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach w latach 1950–1953, jednocześnie pełnił funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego. W okresie od 1953 do 1962 był dyrektorem departamentu w PKPG i w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.
W latach 1965–1972 był prezesem Prezes Głównego Urzędu Statystycznego[1]. Od marca 1972 do 21 listopada 1974 był ministrem pracy, płac i spraw socjalnych w rządzie Piotra Jaroszewicza.
Otrzymał m. in. Złoty Krzyż Zasługi (1954)[2], Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)[3]Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[4], Złotą odznakę honorową "Za Zasługi dla Warszawy" (1965)[5] oraz Odznakę Honorową I stopnia „Za szczególne zasługi dla rozwoju województwa bydgoskiego” (1969)[6].
W ramach serii wydawniczej Biblioteka Żółtego Tygrysa opublikował wspomnienia z ucieczki z niemieckiej niewoli − „Pięćdziesięciu z Dössel”[7].
Przypisy
- ↑ Główny Urząd Statystyczny / Portal Edukacyjny / Historia statystyki / Historia statystyki publicznej / Prezesi GUS / Prezesi Głównego Urzędu Statystycznego [online], stat.gov.pl [dostęp 2018-02-05] (pol.).
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1327
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 14, poz. 154
- ↑ Medale "Za Zasługi dla Obronności Kraju" dla członków rządu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 11, 30 czerwca 1965, s. 7.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy, nr 12, 15 sierpnia 1969, s. 3.
- ↑ Pięćdziesięciu z Dössel - Wincenty Kawalec - Google Books [online], google.pl [dostęp 2024-04-26] .
Bibliografia
- Leksykon Historii Polski (1995).
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944-1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
- Informacje w BIP IPN
- p
- d
- e
Rząd Piotra Jaroszewicza (1972–1976)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
|
