Konstanty Dąbrowski
Zobacz też: Konstanty Dąbrowski (1911–1987). |
Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1906 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 14 sierpnia 1975 | ||
Członek Rady Państwa | |||
Okres | od 27 czerwca 1969 | ||
Przynależność polityczna | |||
Minister finansów | |||
Okres | |||
Przynależność polityczna | Polska Partia Socjalistyczna / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | ||
Poprzednik | |||
Następca | Tadeusz Dietrich | ||
Minister handlu zagranicznego | |||
Okres | od 21 listopada 1952 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | Tadeusz Gede | ||
Następca | |||
Prezes Najwyższej Izby Kontroli | |||
Okres | od 30 grudnia 1957 | ||
Poprzednik | Roman Zambrowski | ||
Następca | Zenon Nowak | ||
Odznaczenia | |||
|
Konstanty Dąbrowski (ur. 16 marca 1906 w Czarnym Ostrowiu, zm. 14 sierpnia 1975 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Minister skarbu (1944/1945–1950), minister finansów (1950–1952), minister handlu zagranicznego (1952–1956), następnie prezes Najwyższej Izby Kontroli (1957–1967). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, w latach 1969–1972 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Był synem robotnika rolnego Franciszka oraz Zofii. Ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Od 1925 pracował w terenowej administracji skarbowej (Równe, Łuck, Kielce). Podczas okupacji działał w spółdzielczości rolniczej w Lublinie. Od 1944 pracownik Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W październiku 1944 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, był m.in. członkiem Rady Naczelnej (1945–1948) i członkiem Centralnego Komitetu Wykonawczego (1948).
W 1944 przez krótkie, miesięczne okresy, zajmował stanowiska zastępcy kierownika Resortu Gospodarki Narodowej i Finansów PKWN (listopad) i zastępcy kierownika Resortu Skarbu PKWN (grudzień), od grudnia 1944 (do 1950) minister skarbu, następnie minister finansów (1950–1952) i minister handlu zagranicznego (1952–1956). Był już wówczas członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od 1948). W partii zajmował stanowiska członka Komitetu Centralnego (1948–1968), następnie członka Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR (1968–1971, w latach 1969–1971 był jej wiceprzewodniczącym).
W 1957 był podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Kontroli Państwowej, jednocześnie wskutek wakatu na stanowisku ministra był kierownikiem resortu (aż do jego zniesienia w grudniu 1957). W 1957 został powołany na stanowisko prezesa reaktywowanej po kilkunastu miesiącach Najwyższej Izby Kontroli. Był prezesem NIK do 1969 (zastąpił go Zenon Nowak).
W latach 1944–1956 i 1961–1972 poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji. W latach 1969–1972 zasiadał w Radzie Państwa, a także był przewodniczącym Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów w Sejmie V kadencji.
Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Ireną z Jemielskich (1906–1983).
Został pochowany 18 sierpnia 1975 z honorami na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2-Tuje-11[5]). W pogrzebie wziął udział ówczesny premier Piotr Jaroszewicz, który wygłosił przemówienie w imieniu Komitetu Centralnego PZPR, Rady Państwa i Rady Ministrów PRL[6].
Ordery i odznaczenia
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)[7]
- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946)[8]
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy (3 stycznia 1945)[9]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)[10][11]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[12]
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)[13]
- Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954)[14]
Przypisy
- ↑ 5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.
- ↑ Do 30 marca 1950 jako minister skarbu.
- ↑ Ludwik Grosfeld obejmował urząd ministra skarbu w rządzie Stanisława Mikołajczyka.
- ↑ Jan Haneman obejmował urząd kierownika resortu skarbu w nieuznawanym międzynarodowo Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Pogrzeb Konstantego Dąbrowskiego [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 181, 19 sierpnia 1975, s. 2.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 („za zasługi przy organizacji administracji państwowej i za wydajną pracę”).
- ↑ Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943–1985, Warszawa 1988, s. 95.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.
- ↑ Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].
Bibliografia
- Informacje w BIP IPN
- p
- d
- e
Przewodniczący |
|
---|---|
Zastępcy przewodniczącego |
|
Sekretarz |
|
Członkowie |
|
- kursywa – członkowie odwołani przed końcem kadencji
- p
- d
- e
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
II Rzeczpospolita |
|
---|---|
RP na Uchodźstwie |
|
Polska Ludowa | |
III Rzeczpospolita |
|
- kursywa - osoba pełniąca obowiązki
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- PWN: 3891009