Strażnica KOP „Mielnica”
| Historia | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Sformowanie | 1926 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Mielnica[a] |
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza |
| Podległość | Kompania graniczna KOP „Korolówka” |
Strażnica KOP „Mielnica” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-rumuńskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1925, w składzie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 14 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic[1]. W latach 1928 – 1934 strażnica znajdowała się w 4 kompanii granicznej KOP „Korolówka”[2][3][4][5][6], a w 1938 i 1939 w strukturze organizacyjnej 1 kompanii granicznej KOP „Mielnica” funkcjonowała strażnica KOP „Mielnica”[7][8][9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[10].
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 2 km[7].
Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[11].
Strażnica KOP „Mielnica” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 8 kilometrów 400 metrów od słupa granicznego nr 103 do 92[5], a w 1938 pododcinek szerokości 10 kilometrów 850 metrów od słupa granicznego nr 103 do 91[7].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Wołkowce” ⇔ strażnica KOP „Horoszowa” – 1928[2], 1929[3]
- strażnica KOP „Wołkowce” ⇔ strażnica KOP „Uście Biskupie” – 1931[4], 1932[5], 1934[6], 1938[7], 1938[7]
Uwagi
- ↑ miasteczko Mielnica, gmina Mielnica, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1929.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 41/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 59/1934.
- ↑ a b c d e Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 90/1938.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 315.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 90.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- p
- d
- e
