Mekamylamina

Mekamylamina
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
N,2,3,3-tetrametylobicyklo[2.2.1]heptano-2-amina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C11H21N

Masa molowa

167,29 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

60-40-2

PubChem

4032

DrugBank

DB00657

SMILES
CC1(C2CCC(C2)C1(C)NC)C
InChI
InChI=1S/C11H21N/c1-10(2)8-5-6-9(7-8)11(10,3)12-4/h8-9,12H,5-7H2,1-4H3
InChIKey
IMYZQPCYWPFTAG-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Rozpuszczalność w wodzie
rozpuszczalna[1]
Temperatura wrzenia

72 °C (4 mmHg)[1]

Temperatura rozkładu

249 °C[1]

logP

2,7[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2019-07-13]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
chlorowodorek mekamylaminy
Czaszka i skrzyżowane piszczele
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H301

Zwroty P

P301+P330+P331+P310

Dawka śmiertelna

90 mg/kg (doustnie)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

C02BB01

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Farmakokinetyka
Wiązanie z białkami
osocza i tkanek

40%

Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania

doustnie

Multimedia w Wikimedia Commons

Mekamylamina (łac. mecamylaminum) – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy nieselektywnych antagonistów receptorów nikotynowych. Jest lekiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi[2]. Ponadto jest wykorzystywany do blokowania ostrych efektów spowodowanych dymem tytoniowym[3].

Zastosowanie

Mekamylamina była jednym z pierwszych doustnych leków na nadciśnienie tętnicze, szeroko stosowanym w latach 50. XX wieku[4]. W późniejszych badaniach stwierdzono jednak szereg objawów niepożądanych, więc lek wycofano z powszechnego użycia. Nowsze prace z przełomu wieku XX i XXI wykazały, że mekamylamina podawana w niższych dawkach (2,5–5 mg dwa razy dziennie) jest skuteczna w blokowaniu fizjologicznych efektów działania nikotyny i ułatwia rzucenie palenia, szczególnie u kobiet. Zastosowanie niższej dawki nie wiąże się z pojawieniem się niepożądanych skutków ubocznych[5]. Lek ten był badany również w leczeniu jednoczesnego uzależnienia od alkoholu i nikotyny, osiągając dobre rezultaty w badaniach na zwierzętach[2], jednak w badaniach klinicznych nie uzyskano zadowalających rezultatów[6].

Działania niepożądane

Lek ten przenika przez barierę krew-mózg, stąd też może wywoływać szereg objawów niepożądanych w ośrodkowym układzie nerwowym, gdzie oddziałuje z receptorami nikotynowymi (nAChR), blokując wszystkie znane ich podtypy. Receptory te odgrywają kluczową rolę w wielu fizjologicznych i patofizjologicznych procesach, stąd stwierdzono wielokierunkowe działanie leku i liczne działania niepożądane. Często mogą wystąpić zaparcia, zatrzymanie moczu, ból brzucha i uczucie słabości[2].

Preparaty handlowe

Przykładowe preparaty handlowe: Inversine, Mecamylamine Hydrochloride, Vecamyl[1].

Przypisy

  1. a b c d e Mecamylamine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00657  (ang.).
  2. a b c J.R.J.R. Nickell J.R.J.R. i inni, Potential therapeutic uses of mecamylamine and its stereoisomers, „Pharmacol Biochem Behav”, 108, 2013, s. 28–43, DOI: 10.1016/j.pbb.2013.04.005  (ang.).
  3. H.P.H.P. Rang H.P.H.P. i inni, Farmakologia, Wrocław: Elsevier Urban&Partner, 2014, s. 619–621, ISBN 978-0-7020-3471-8 .
  4. E.G.E.G. McQueen E.G.E.G., F.H.F.H. Smirk F.H.F.H., Use of mecamylamine in the management of hypertension, „British Journal of Medicine”, 5016, 1957, s. 412–415, DOI: 10.1136/bmj.1.5016.422  (ang.).
  5. R.D.R.D. Shytle R.D.R.D. i inni, Mecamylamine (Inversine): an old antihypertensive with new research directions, „Journal of Human Hypertension”, 16, 2002, s. 453–457, DOI: 10.1038/sj.jhh.1001416  (ang.).
  6. I.L.I.L. Petrakis I.L.I.L. i inni, Mecamylamine treatment for alcohol dependence: a randomized controlled trial, „Addiction”, 113, 2018, s. 6–14, DOI: 10.1111/add.13943  (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
C02: Leki stosowane w chorobie nadciśnieniowej
C02A – Leki adrenolityczne działające ośrodkowo
C02AA – Alkaloidy Rauvolfia serpentina
  • rescynamina
  • rezerpina
  • dezerpidyna
  • metozerpidyna
  • bietazerpina
C02AB – Metyldopa
C02AC – Agonisty receptora imidazolowego
C02B – Leki antyadrenergiczne, blokujące zwoje nerwowe
C02BA – Pochodne siarkowe
C02BB – Aminy drugo- i czwartorzędowe
  • mekamylamina
C02C – Leki adrenolityczne działające obwodowo
C02CA – Leki blokujące receptory α-adrenergiczne
C02CB – Pochodne guanidyny
  • betanidyna
  • guanetedyna
  • guanoksan
  • debryzochina
  • guanoklor
  • guanazodyna
  • guanoksabenz
C02D – Leki działające na mięśnie gładkie naczyń
C02DA – Pochodne tiazydowe
C02DB – Pochodne hydrazynoftalazyny
C02DC – Pochodne pirymidyny
C02DD – Pochodne nitroprusydku
C02DG – Pochodne guanidyny
  • pinacydyl
C02K – Inne leki hipotensyjne
C02KA – Alkaloidy (z wyłączeniem
alkaloidów Rauvolfia serpentina)
C02KB – Inhibitory hydroksylazy tyrozynowej
  • metyrozyna
C02KC – Inhibitory MAO
  • pargilina
C02KD – Antagonisty seryny
  • ketanseryna
C02KN – Inne leki hipotensyjne
  • aprocitentan
C02KX – Leki stosowane
w nadciśnieniu płucnym
C02L – Leki hipotensyjne w połączeniu
z lekami moczopędnymi
C02LA – Alkaloidy Rauvolfia serpentina
w połączeniach z lekami moczopędnymi
  • rezerpina
  • rescynamina
  • dezerpidyna
  • metozerpidyna
  • bietazerpina
  • korzeń Rauvolfia serpentina
  • syrosynkopina
C02LB – Metyldopa w połączeniach
z lekami moczopędnymi
C02LC – Agonisty receptora imidazolinowego
w połączeniach z lekami moczopędnymi
C02LE – Leki blokujące receptor α-adrenergiczny
w połączeniach z lekami moczopędnymi
  • prazosyna
C02LF – Pochodne guanidyny w połączeniach
z lekami moczopędnymi
C02LG – Pochodne hydrazynoftalazyny
w połączeniach z lekami moczopędnymi
C02LK – Alkaloidy (z wyłączeniem alkaloidów Rauvolfia serpentina)
w połączeniach z lekami moczopędnymi
C02LL – Inhibitory MAO w połączeniach
z lekami moczopędnymi
  • pargilina
C02LX – Inne leki hipotensyjne w połączeniach
z lekami moczopędnymi
  • pinacydyl