Ludwik I Andegaweński

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Herb Ludwika I

Dane biograficzne

Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1339
Vincennes

Data i miejsce śmierci

20 września 1384
Bari

Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik I de Valois (ur. 23 lipca 1339 w Vincennes, zm. 20 września 1384 w Bari) – książę Andegawenii i Turenii, hrabia Maine, Prowansji, Forcalquier, Piemontu, Roucy i Étampes, pretendent do tronu Neapolu, drugi syn króla Francji Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej, córki króla Czech Jana I, młodszy brat króla Francji Karola V, starszy brat księcia de Berry Jana I i księcia Burgundii Filipa II.

Życiorys

W 1356 r. otrzymał tytuły hrabiego Andegawenii i Maine. W tym samym roku brał udział w bitwie pod Poitiers, walcząc w oddziale dowodzonym przez swojego starszego brata, delfina Karola. Cały ten hufiec uciekł z pola bitwy. Uciekł również Ludwik, który dzięki temu uniknął niewoli, jaka stała się losem jego ojca i młodszego brata Filipa. Król Jan II odzyskał wolność na mocy traktatu w Brétigny w 1360 r. Do czasu zapłacenia okupu musiał dać 40 zakładników z najważniejszych francuskich rodów. Jednym z nich został Ludwik, świeżo mianowany księciem Andegawenii.

Ludwik przybył do Anglii w październiku 1360 r. Początkowo miał tam przebywać 6 miesięcy, ale zrujnowana wojną i konfliktami wewnętrznymi Francja nie mogła zebrać wyznaczonej sumy okupu. Ludwik próbował więc odzyskać wolność prowadząc prywatne rozmowy z królem Anglii Edwardem III, ale bez powodzenia. Po fiasku rozmów, książę uciekł z niewoli i powrócił do Francji. Działo się to pod koniec 1363 r. Jan II uznał ucieczkę swojego syna za plamę na honorze. Ogłosił, że nie jest w stanie zebrać całej sumy okupu i na początku 1364 r. powrócił do angielskiej niewoli. Zmarł tam już 8 kwietnia tego roku. Królem został delfin Karol jako Karol V.

W 1370 r. Ludwik został księciem Turenii, w 1379 r. hrabią Roucy, a w 1381 r. hrabią Étampes. W latach 1380-1382 był regentem w imieniu swojego nieletniego bratanka, Karola VI. W 1382 r. zrezygnował z regencji, by walczyć o tron Neapolu. W tymże roku królowa Joanna I, która wcześniej adoptowała Ludwika i wyznaczyła go swoim następcą, została zamordowana przez Karola z Durazzo, który ogłosił się królem Neapolu.

Ludwik odziedziczył po Joannie tytuły hrabiego Prowansji, Forcalquier i Piemontu. 30 sierpnia 1383 r. ogłosił się królem Neapolu i Jerozolimy. Wyruszył na wojnę z Karolem, ale nie odniósł większych sukcesów. Zmarł w Bari w 1384 r.

Małżeństwo i potomstwo

9 lipca 1360 r. poślubił Marię (1343 - 12 lipca 1404), panią de Guise, córkę Karola de Blois, i Joanny I, hrabiny de Penthievre, córki Gwidona de Penthievre. Ludwik i Maria mieli razem dwóch synów i córkę:

Maria (październik 1370 - po 20 września 1383)
Ludwik II (1377-1417), książę Andegawenii
Karol (1380-17 maja 1404), książę Tarentu

Genealogia

Karol de Valois

Filip VI Walezjusz

Małgorzata Andegaweńska

Jan II Dobry

Robert II

Joanna Burgundzka (Kulawa)

Agnieszka Francuska

Ludwik I Andegaweński

Henryk VII Luksemburski

Elżbieta Przemyślidka

Guta von Habsburg

Władcy Andegawenii

Hrabiowie Andegawenii

Robertyngowie	Robert Mocny (861–866) Odo (866–898)
Ingelgerowie	Ingelger (ok. 870–898) Fulko I Rudy (898–941) Fulko II Dobry (941–958) Godfryd I Szara Opończa (958–987) Fulko III Czarny (987–1040) Godfryd II Martel (1040–1060)
Andegawenowie (Plantageneci od 1129)	Godfryd III Brodaty (1060–1067) Fulko IV (1067–1109) Godfryd IV Martel (1098–1106, koregent) Fulko V Młody (1109–1129) Godfryd V (1129–1151) Henryk I (1151–1189) Henryk II (1170–1183, koregent) Ryszard I Lwie Serce (1189–1199) Artur z Bretanii (1199–1203) Jan bez Ziemi (1203–1204)
Andegawenowie (linia boczna Kapetyngów)	Jan (1219–1232) w domenie królewskiej (1232–1246) Karol I (1246–1285) Karol II (1285–1290) Małgorzata Andegaweńska (1290–1299)
Andegawenowie (linia boczna Walezjuszy)	Karol III (1290–1325, mąż Małgorzaty) Filip (1325–1328) w domenie królewskiej (1328–1332) Jan II Dobry (1332–1350) w domenie królewskiej (1350–1351) Ludwik I (1351–1360)

Książęta Andegawenii

Andegawenowie (linia boczna Walezjuszy)	Ludwik I (1360–1384) Ludwik II (1384–1417) Ludwik III (1417–1434) René I (1434–1480) Karol IV (1480–1481)

Władcy Maine

Pierwsi hrabiowie	Roger (710–724) Herve (724–748)
Rorgonidesi	Rorgon I (820–839) Gauzbert (839–849) Rorgon II (849–865) Gosfrid (865–878) Ragenold (878–885)
Okres sprzeczny	Roger I (886–893) Gauzlin II (893–895) Roger I (895–900)
Druga dynastia w Maine	Hugon I (900–950) Hugon II (950–992) Hugon III (992–1015) Herbert I (1015–1036) Hugon IV (1036–1051) Herbert II (1051–1062)
Walki o sukcesję	Walter III de Vexin (1062–1063) Robert I Krótkoudy (1063–1069) Hugon V d'Este (1069–1093) Eliasz I (1093–1110) Ermengarda (1110–1126)
Andegawenowie	Fulko Młodszy (1110–1126) Gotfryd I Piękny (1126–1151) Eliasz II (1151) Henryk I (1151–1189) z koregentami: Gotfryd II (1156–1158) i Henryk II Młodszy (1169–1183) Ryszard I Lwie Serce (1189–1199) Jan bez Ziemi (1199–1204)
Linia andegaweńska Kapetyngów	Jan (1219–1232) Karol I Andegaweński (1246–1285) Karol II Kulawy (1285–1290) Małgorzata Andegaweńska (1290–1299)
Walezjusze	Karol III (1290–1325) Filip (1325–1328)
Linia andegaweńska Walezjuszów	(1356–1384) Ludwik I Ludwik II (1384–1417) Ludwik III (1417–1434) Karol IV (1434–1472) Karol V (1472–1481)
Dynastia Guise	(do 1611) Karol VI Henryk III (1611–1621)
Gonzagowie	Karol II Gonzaga(1621–1631) Ferdynand Gonzaga (1631–1632) Karol III Gonzaga (1632–1654)
Burbonowie	Ludwik August Burbon (1673–1736)

Władcy Neapolu

Hrabiowie Apulli i Kalabrii

Dynastia z Hauteville	Wilhelm Żelaznoręki (1042–1046) Drogo de Hauteville (1046–1051) Onufry (1051–1057) Robert Guiscard (1057–1059)

Książęta Apulli i Kalabrii

Dynastia z Hauteville	Robert Guiscard (1059–1085) Roger I Trzos (1085–1111) Wilhelm II (1111–1127) Roger II (1127–1134) Roger III (1134–1148) Wilhelm I Zły (1148–1154) Roger IV (1154–1161) Wilhelm I Zły (1161–1166) Boemund (1181) Roger V (1189–1193)

1193-1282 – Królowie Sycylii

Królowie Neapolu

Andegawenowie	Karol I (1282–1285) (1266–1282 – król Sycylii, przed utratą wyspy) Robert II d’Artois (regent 1285–1289) Karol II Kulawy (1285–1309 ) Robert I Mądry (1309–1343) Joanna I (1343–1381) Karol III z Durazzo (1381–1386) Ludwik I (tytularny 1382–1384) Ludwik II (tytularny 1384–1417) Władysław I (1386–1414) Joanna II (1414–1435) Ludwik III (tytularny 1417–1426) Rene Dobry (1435–1442)
Trastámara	Alfons I Wspaniały (1442–1458) Ferdynand I (1458–1494) Alfons II (1494–1495)
Walezjusze	Karol VIII (1495)
Trastámara	Ferdynand II (1495–1496) Fryderyk IV (1496–1501)
Walezjusze	Ludwik XII (1501-1504)
Trastámara	Ferdynand III Katolicki (1504–1516) Joanna III Szalona (1516-1555)

Królowie Neapolu
(unia z Hiszpanią)

Habsburgowie	Karol IV (1516–1556) Filip I (1556–1598) Filip II (1598–1621) Filip III (1621–1665) Karol V (1665–1700)
Burbonowie	Filip IV (1700–1713)

Królowie Neapolu

Habsburgowie	Karol VI (1713–1735)
Burbonowie	Karol VII (1735–1759) Ferdynand IV (1759–1806)
Ród Bonapartów	Józef I (1806–1808)
Ród Muratów	Joachim (1808–1815)
Burbonowie	Ferdynand IV (1815–1816)

1816 – zjednoczenie Sycyli z Neapolem - powstaje Królestwo Obojga Sycylii

Gubernatorzy wojskowi Paryża

Gubernatorzy Paryża	Louis I d’Anjou (1356–1357) Jean de Berry (1411) Waléran III de Ligny (1411–1413) Jean II de Ligny (1418–1420) Jean de La Baume (1422–142.) Jean de Villiers (1429–14..) Philippe de Ternant (14..–14..) Jacques de Villiers (1461) Charles d’Artois (1465) Charles de Melun (1465–1467) Charles I d’Amboise (1467–1470) Charles de Gaucourt (14..–1472) Antoine de Chabannes (1472–147.) Guillaume de Poitiers (1478–14..) Louis d’Orléans (1483–1485) Antoine de Chabannes (1485–1488) Gilbert de Montpensier (14..–1494) Charles II d’Amboise (1493–1496) Antoine de La Rochefoucauld (15..–15..) Paul de Thermes (1559–1562) Charles de Cossé (1562–1563) François de Montmorency (15..–1572) René de Villequier (1580) François d’O (158.–1589) Charles-Emmanuel de Savoie (1589–1590) Jean Francois de Faudoas (1590–1594) Charles II de Cossé (1594) François d’O (1594) Charles du Plessis (1616) Hercule de Rohan (1643–16..) François de L’Hospital (1648–1657) Duc de Bournonville (1657–1662) Antoine d’Aumont (1662–1669) Gabriel de Rochechouart (1669–1675) Charles III de Créquy (1676–1687) Léon Potier (1687–1704) Duc de Tresmes (1704–1739) Bernard Potier (1739–1757) Charles Louis d’Albert (1757–1771) Jean de Cossé-Brissac (1771–1780) Louis de Cossé-Brissac (1780–1791)
Dowódcy generalni sił zbrojnych w Paryżu	Louis d’Affry (1791–1792) Jacques-François de Menou (1792–1794) Jean Thierry (1794–1795) Jacques-François de Menou (1795) Paul de Barras (1795) Napoléon Bonaparte (1795–1796) Jacques Maurice Hatry (1796–1797) Pierre Augereau (1797) Louis Lemoine (1797) Jean-François Moulin (1797–1798) Joseph Gilot (1798–1799) Barthélemy Catherine Joubert (1799) Jean-Antoine Marbot (1799) François Joseph Lefebvre (1799–1800) Édouard Mortier (1800–1803) Jean Andoche Junot (1803–1804)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Joachim Murat (1804–1805) Louis Bonaparte (1805–1806) Joachim Murat (1806) Jean Andoche Junot (1806–1807) Pierre-Augustin Hulin (1807–1814) Louis de Rochechouart (1814) Louis Sébastien Grundler (1814–1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Pierre-Augustin Hulin (1815) André Masséna (1815) Nicolas Joseph Maison (1815) Hyacinthe Despinoy (1815–1816) Catherine-Dominique de Pérignon (1816–1818) Nicolas Joseph Maison (1819–1821) Auguste de Marmont (1821–1830) Pierre Claude Pajol (1830–1842) Tiburce Sébastiani (1842–1848) Nicolas Changarnier (1848–1851) Achille Baraguey d’Hilliers (1851) Bernard Pierre Magnan (1851–1865) François Certain de Canrobert (1865–1870) Achille Baraguey d’Hilliers (1870) Louis Jules Trochu (1870–1871) Joseph Vinoy (1871) Paul de Ladmirault (1871–1878) Édouard Aymard (1878–1880) Justin Clinchant (1880–1881) Alphonse Théodore Lecointe (1882–1884) Félix Gustave Saussier (1884–1898) Émile Zurlinden (1898–1899) Joseph Brugère (1899–1900) Georges-Auguste Florentin (1900–1901) Paul-Vincent Faure-Biguet (1901–1903) Jean Dessirier (1903–1906) Jean Baptiste Dalstein (1906–1910) Michel Maunoury (1910–1912) Victor-Constant Michel (1912–1914) Joseph Gallieni (1914–1915) Michel Maunoury (1915–1916) Auguste Dubail (1916–1918) Adolphe Guillaumat (1918) Charles Emile Moinier (1918–1919) Pierre Berdoulat (1919–1923) Henri Gouraud (1923–1937) Gaston Billotte (1937–1939) Pierre Héring (1939–1940) Henri Dentz (1940)
Okupacja niemiecka	Ernst Schaumburg (1940–1943) Hans von Boineburg-Lengsfeld (1943–1944) Dietrich von Choltitz (1944)
Gubernatorzy wojskowi Paryża	Philippe Leclerc (1944) Marie Pierre Kœnig (1944–1945) Paul Legentilhomme (1945–1947) René Chouteau (1947–1953) Henri Zeller (1953–1957) Louis-Constant Morlière (1957–1958) Pierre Garbay (1958–1959) Raoul Salan (1959–1960) Maurice Gazin (1960) André Demetz (1960–1962) Louis Dodelier (1962–1965) Philippe de Camas (1965–1968) André Meltz (1968–1971) Bernard Usureau (1971–1974) Philippe Clave (1974–1975) Jean Favreau (1975–1977) Jacques de Barry (1977–1980) Jeannou Lacaze (1980–1981) Roger Périer (1981–1982) Alban Barthez (1982–1984) Michel Fennebresque (1984–1987) Hervé Navereau (1987–1991) Daniel Valéry (1991–1992) Michel Guignon (1992–1996) Michel Billot (1996–2000) Pierre Costedoat (2000–2002) Marcel Valentin (2002–2005) Xavier de Zuchowicz (2005–2007) Bruno Dary (2007–2012) Hervé Charpentier (2012–2015) Bruno Le Ray (2015–2020) Christophe Abad (od 2020)

Władcy Prowansji

Książęta i hrabiowie Prowansji

Merowingowie	Gondulf (do 491) Liberiusz (do 534) Bodegisel (do 566) Adowariusz (561–569) Lupus (569–570) Jowin (570–573) Albin (573–575) Dinamiusz (od 575) Leudegisel (do 585) Nicetas (od 587) Babo (do 600) Aegyla (do 602) Bado (634–641) Willibad (641–643) Hektor (do 679) Antenor (do 697) Metrannus (do 700) Maurontus (720–739) Abbo (do 739)
Karolingowie	Leibulf (do 829) Guerin (829–845) Fulcrad (845–860)

Królowie Prowansji
(Dolnej Burgundii)

Karolingowie	Karol II (855–863) Ludwik II (863–875) Karol Łysy (875–877) Ludwik III Jąkała (877–879)
Bosonidzi	Boso (879–887) Ludwik III Ślepy (887–928) Hugo I (928–933)

Hrabiowie Prowansji

Dynastia Gevaudun	Boson I (926–948) Boson II (948–968) Wilhelm I (968–993) Wilhelm II Pobożny (993–1019) Godfryd (1019–1063) Bertrand I (1063–1093) Gerberga (1093–1112) Douce I (1112–1130)
Dynastia Urgel	Rajmund Berengar I (1112–1131) Berengar Rajmund I (1131–1144) Rajmund Berengar II (1144–1166) Douce II (1166–1167) Alfons I (1167–1173/1196) Rajmund Berengar III (1173–1181) Sancho (1181–1185) Alfons II (1185–1209) Rajmund Berengar IV (1209–1245) Beatrycze (1245–1267)
Dynastia Andegawenów	Karol I (1246–1285) Karol II Kulawy (1285–1309) Robert I Mądry (1309–1343) Joanna I (1343–1382)
Walezjusze (linia Valois-Anjou)	Ludwik I (1382–1384) Ludwik II (1384–1417) Ludwik III (1417–1434) René (1434–1480) Karol I (1480–1481)