Garnizon Prudnik

Garnizon Prudnik – garnizon wojskowy wojsk niemieckich do 1945 roku i Wojska Polskiego okresu PRL oraz od zmiany ustrojowej w latach 90. XX wieku. Garnizon został ostatecznie zlikwidowany w 1994 roku.

Historia

Pierwsza wzmianka o wojsku w Prudniku pochodzi z 1732. Wówczas stacjonowała tu kompania piechoty 4PP. Od 1742 do 1746 stacjonował tu Pułk Piechoty nr 38 generała majora Christopha von Dohna. Następnie w garnizonie znajdował się Pułk Kirasjerów nr 12 pod dowództwem porucznika Friedricha Leopolda von Gessler(inne języki). Pułk opuścił miasto w 1779^[1], po przeprowadzeniu przez Austriaków ataku artyleryjskiego na Prudnik, przez co spaliło się prawie całe miasto^[2]. Powrócił w 1783 po odbudowie miasta. Od 1808 w Prudniku stacjonował oddział inwalidów oraz 3 Kompania Brygady Artylerii^[1].

Od 1812 w mieście stacjonował drugi i czwarty szwadron 4 Pułku Huzarów im. von Schilla (1 Śląski). W 1856 został zastąpiony przez 6 Pułk Huzarów im. Hrabiego Goetzena (2 Śląski), który opuścił Prudnik w 1889. W tym samym roku do miasta przybył III Dywizjon 21 Pułku Artylerii Polowej. Po wybudowaniu nowych koszary w 1903 wprowadził się do nich 57 Pułk Artylerii Polowej^[1].

W 1912 57 Pułk Artylerii Polowej miał zostać przeniesiony do Gliwic, a do Prudnika z Nysy 23 Pułk Piechoty im. von Winterfeldta. Przemieszczenie wojsk miało mieć miejsce 1 października 1914, jednak proces został przerwany przez wybuch I wojny światowej 28 lipca. 57 Pułk został wysłany na front, a w Prudniku pozostał batalion rezerwowy i kompania piechoty^[3].

57 Pułk Artylerii Polowej został rozformowany w lipcu 1919 na mocy traktatu wersalskiego. Prudnik ponownie stał się miastem garnizonowym po utworzeniu w Republice Weimarskiej armii zawodowej w 1921. W koszarach została ulokowana bateria artylerii górskiej, jednakże góry w okolicach miasta okazały się mało górzyste, więc miejsce baterii zajął 7 Pułk Kawalerii (później przemianowany na 11)^[3].

Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w Niemczech i utworzeniu Wehrmachtu miejsce pułku kawalerii zajął III batalion 28 pułku piechoty, który po aneksji Kraju Sudetów został przeniesiony do Nowego Jiczyna. Został zastąpiony przez 8 batalion łączności, który w 1939 został wysłany na front po wybuchu II wojny światowej^[3].

Do 10 października 1945 w koszarach stacjonowała Armia Czerwona. Następnie na terenie Prudnika została sformowana 48 Komenda Odcinka Prudnik. W 1948 na jego bazie sformowano Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 71^[4]. W 1949 w Prudniku powstał 15 Pułk KBW Ziemi Opolskiej^[5]. Z dniem 1 stycznia 1951 roku 71 batalion Ochrony Pogranicza przemianowano na 45 Batalion Wojsk Ochrony Pogranicza^[4].

Ponadto w Prudniku stacjonował m.in. 15 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej (1966–1989), który należał do 28 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej (1972–1989).

Garnizon prudnicki został zlikwidowany 10 maja 1994^[6]

Dowódcy garnizonu

• mjr Tadeusz Sroczyński (20.06.1952^[a]–1953)^[7].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Kasza (red.): Ulicami Prudnika : z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat prudnicki ul. Kościuszki 76, 48-200 Prudnik, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.