Siła Plancka

Siła Plancka – pochodna jednostka siły, w naturalnym systemie jednostek oznaczana jako F_P.

${\displaystyle F_{P}={\frac {E_{P}}{l_{P}}}={\frac {c^{4}}{G}}\approx }$ 1,21027 × 10⁴⁴ N

gdzie: ${\displaystyle E_{P}}$ – energia Plancka, ${\displaystyle l_{P}}$ – długość Plancka, c – prędkość światła w próżni, G – stała grawitacji.

Siła Plancka jest to siła, która jest potrzebna, aby masę Plancka rozpędzić do prędkości pozwalającej jej pokonać długość Plancka w czasie Plancka. Siła Plancka odgrywa ważną rolę w teorii strun jako podstawowe naprężenie. W ogólnej teorii względności siła Plancka to czynnik, przez który należy podzielić gęstość energii, aby otrzymać zakrzywienie czasoprzestrzeni.

Bibliografia

• F. Wilczek, Scaling Mount Planck Physics Today czerwiec 2001 HTML