Runka

Od lewej: trzy pierwsze to typy XVI-wiecznych runek, czwarty egzemplarz to tzw. korseka palmata.

Runka – broń drzewcowa spokrewniona z spisą friulską oraz korseką, o żeleźcu trójdzielnym, podobnym do trójzęba, z długim grotem pośrodku i dwoma kolcami bocznymi, odgiętymi księżycowato do góry. Runka wywodzi się z Włoch, w zachodniej Europie upowszechniła się w XVI i XVII wieku.

Zobacz też

  • Pika
  • Partyzana
  • Szponton

Bibliografia

  • Michał Gradowski, ZdzisławZ. Żygulski ZdzisławZ., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493 .

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Runka
  • Polearms used in Nethack – lista broni drzewcowej z rycinami. Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, październik 2003. [dostęp 2010-11-08]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Broń obuchowa
obuchowo-sieczna
obuchowa miażdząca
historyczna
zachodnia
azjatycka
współczesna
Broń drzewcowa
prymitywna
armii starożytnych
armii średniowiecznych i nowożytnych
azjatycka
Broń boczna
Broń kolna
krótka
noże
puginały
sztylety
inne
długa
Broń sieczna
nihon-tō
daitō
shōtō
inne
szable
inne
Broń sieczno-kolna
miecze
chwyt jednoręczny
chwyt dwuręczny
pałasze
inne
Inne