Marc Surer

Marc Surer
Ilustracja
Marc Surer na torze Zandvoort Park Circuit podczas Grand Prix Holandii w 1982 roku
Państwo

 Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

18 września 1951
Aresdorf

Sukcesy

1979: Formuła 2 (mistrz)

Multimedia w Wikimedia Commons

Marc Surer (ur. 18 września 1951 w Aresdorf) – szwajcarski kierowca wyścigowy i komentator telewizyjny.

Brał udział w 87. wyścigach Formuły 1. Zadebiutował 9 września 1979 roku na torze Monza.

Surer był kierowcą testowym BMW. Popularność zdobył gdy w 1979 roku nieoczekiwanie został Mistrzem Europy w Formule 2. W tym samym roku rozpoczął prace rozwojowe nad silnikiem dla BMW. W niedługim czas dostał propozycję od zespołu Ensign na start w trzech ostatnich wyścigach sezonu. Nie były one jednak dla niego zbyt udane: dwa pierwsze wyścigi skończył na kwalifikacjach, a na Grand Prix USA posłuszeństwa odmówił bolid.

Rok 1980 to przesiadka do ATS, jednak w trzecim Grand Prix sezonu doznał złamania obu kostek podczas kwalifikacji na torze Kyalami. Powrócił podczas Grand Prix Francji i udowodnił, że zasługuje na miejsce lidera zespołu.

W 1981 roku powrócił do zespołu Ensign, gdzie przez pierwszą połowę sezonu jeździł dla angielskiego zespołu, a od wyścigu o Grand Prix Francji był kierowcą Theodore Racing. Od 1982 roku aż do 1984 był kierowcą zespołu Arrows. Dostał wówczas bolid z nowym silnikiem BMW.

W 1985 zajął miejsce w zespole Brabham. Jego bolid napędzany był również niemieckim silnikiem. Stojąc ciągle w cieniu Nelsona Piqueta i dowiedziawszy się o przejściu wschodzącej gwiazdy Elio de Angelisa do ich zespołu, Marc zrezygnował z posady u Anglików na rzecz Arrowsa, gdzie mógł być numerem jeden.

Jednak tak się nie stało. Dwa razy nie ukończył wyścigu, a trzy razy był dziewiąty, ale nie dało to miejsca lidera zespołu i po GP Belgii Marc zakończył karierę w Formule 1. Ale nie słabe wyniki miały wpływu na tę decyzję. Podczas Rajdu Hesji miał poważny wypadek. Przy dużej prędkości jego Ford RS200 wpadł w poślizg i sunąc bokiem uderzył w jedyne stojące przy drodze drzewo. Siła uderzenia była tak duża, że samochód eksplodował. Jego pilot Michel Wyder zginął na miejscu, a Surer został ciężko ranny.

Po długiej rekonwalescencji wrócił do zdrowia, ale już nigdy nie zasiadł za kierownicą rajdówki. Po zakończeniu kariery Marc został prezenterem i komentatorem w telewizji DRS. Minęło wiele lat od tragicznego wypadku zanim Szwajcar zaczął pojawiać się na wyścigach historycznych. Cały czas był blisko sportów motorowych, jednak nie wrócił do ścigania.

W życiu prywatnym był dwukrotnie żonaty, z Yolandą Egger i Christiną Bönzli. Oba małżeństwa zakończyły się rozwodem.

Jest komentatorem wyścigów F1 w stacji telewizyjnej Sky Deutschland.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników
Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie Wyjaśnienie
Złoty Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny 2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy 3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony Nie zakwalifikował się (NZ)
Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy Nie ukończył (NU)
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny Zdyskwalifikowany (DK)
Wykluczony (WYK/EX)
Biały Nie wystartował (NW)
Kontuzjowany (K/INJ)
Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru Został wycofany (WYC/WD)
Nie przybył (NP/DNA)
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie Start z pole position
Kursywa Najszybsze okrążenie wyścigu
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
* Sezon w trakcie
1/2/3 Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1
Rok Zespół Bolid Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Poz. Pkt.
1979 Ensign Ensign Ford ARG BRA SAF USW ESP BEL MON FRA GBR DEU AUT DUT ITA
NZ
CAN
NZ
USA
NU
0
1980 ATS ATS Ford ARG
NU
BRA
7
SAF USW BEL MON FRA
NU
GBR
NU
DEU
12
AUT
12
DUT
10
ITA
NU
CAN
NZ
USA
8
22. 0
1981 Ensign Ensign Ford USW
NU
BRA
4
ARG
NU
SMR
9
BEL
11
MON
6
ESP 16. 4
Theodore Racing Theodore Ford FRA
12
GBR
11
DEU
14
AUT
NU
DUT
8
ITA
NZ
CAN
9
LAS
NU
1982 Arrows Arrows Ford SAF BRA USW SMR BEL
7
MON
9
USE
8
CAN
5
DUT
10
GBR
NU
FRA
13
DEU
6
AUT
NU
SWI
15
ITA
NU
LAS
7
21. 3
1983 Arrows Arrows Ford BRA
6
USW
5
FRA
10
SMR
6
MON
NU
BEL
11
USE
11
CAN
NU
GBR
17
DEU
7
AUT
NU
DUT
8
ITA
10
EUR
NU
SAF
8
15. 4
1984 Arrows Arrows Ford BRA
7
SAF
9
BEL
8
FRA
NU
MON
NZ
CAN
NU
USE
NU
20. 1
Arrows Arrows BMW SMR
NU
USA
NU
GBR
11
DEU
NU
AUT
6
DUT
NU
ITA
NU
EUR
NU
POR
NU
1985 Brabham Brabham BMW BRA POR SMR MON CAN
15
USE
8
FRA
8
GBR
6
DEU
NU
AUT
6
DUT
10
ITA
4
BEL
8
EUR
13
SAF
NU
AUS
NU
13. 5
1986 Arrows Arrows BMW BRA
NU
ESP
NU
SMR
9
MON
9
BEL
9
CAN USE FRA GBR DEU HUN AUT ITA POR MEX AUS 26. 0

Bibliografia

  • Marc Surer

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona Marca Surera
  • p
  • d
  • e
Mistrzowie Formuły 2
Mistrzowie Europy (1967–1984)
Mistrzowie (2009–2012, od 2017)