Heksametylenodiamina

Ten artykuł od 2022-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Heksametylenodiamina
Nazewnictwo
Inne nazwy i oznaczenia
HMDA, heksano-1,6-diylodiamina, 1,6-diaminoheksan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C6H16N2

Inne wzory

NH
2
(CH
2
)
6
NH
2

Masa molowa

116,21 g/mol

Wygląd

bezbarwne kryształy lub przezroczysta ciecz[1]

Identyfikacja
Numer CAS

124-09-4

PubChem

16402

DrugBank

DB03260

SMILES
C(CCCN)CCN
InChI
InChI=1S/C6H16N2/c7-5-3-1-2-4-6-8/h1-8H2
InChIKey
NAQMVNRVTILPCV-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,933 g/cm³ (20 °C)[1]; ciało stałe
0,799 g/cm³ (60 °C)[1]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
711,5 g/l (4,5 °C)[4]
960 g/100 g (30 °C)[3]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalna w etanolu i benzenie[2]
Temperatura topnienia

39,13 °C[2]
42 °C[1]

Temperatura wrzenia

204,6 °C[2]
205 °C[1]

Zasadowość (pKb)

pKBH+
1
10,01
pKBH+
2
11,11[3]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[5]
Działanie żrące Wykrzyknik
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H302+H312, H314, H335

Zwroty P

P260, P270, P280, P301+P312, P303+P361+P353, P305+P351+P338

Temperatura zapłonu

80 °C[5]

Temperatura samozapłonu

315 °C[5]

Numer RTECS

MO1180000

Dawka śmiertelna

LD50 = 1,16 g/kg (szczur, doustnie)[5]

Podobne związki
Podobne związki

pentametylenodiamina

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Heksametylenodiamina, HMDA – organiczny związek chemiczny z grupy diamin. Jest jednym z kluczowych związków w procesie otrzymywania nylonu 6-6 poprzez polikondensację z kwasem adypinowym. Cząsteczka składa się z sześciowęglowego łańcucha węglowodorowego zakończonego grupami aminowymi. Jest bezbarwną substancją stałą o typowym rybim zapachu aminy[3].

Synteza

Współcześnie heksametylenodiamina produkowana jest praktycznie wyłącznie przez katalityczne uwodornienie adyponitrylu[3]:

NC(CH
2
)
4
CN + 4H
2
→ H
2
N(CH
2
)
6
NH
2

Proces ten prowadzi się w fazie ciekłej w obecności amoniaku, który pełni role nośnika ciepła i może poprawiać wydajność poprzez zminimalizowanie reakcji ubocznych. Katalizatory oparte są zazwyczaj na kobalcie lub żelazie.

Substrat do powyższej reakcji, adyponitryl, można otrzymać przemysłowo różnymi metodami, np. [3]:

C
6
H
12
+ [O] → HOOC(CH
2
)
4
COOH
HOOC(CH
2
)
4
COOH + NH
3
→ NC(CH
2
)
4
CN
CH
2
=CHCH=CH
2
+ 2HCN → NC(CH
2
)
4
CN
2CH
2
=CHCN + 2H+
+ 2e-
→ NC(CH
2
)
4
CN

Zastosowania

HMDA jest szeroko stosowana w przemyśle włókienniczym i tworzyw sztucznych jako podstawowy półprodukt w produkcji nylonu, wysoko wytrzymałych żywic, dodatków do wody kotłowej i klejów poliamidowych. Polimery uzyskiwane z HMDA są dopuszczone do kontaktu z żywnością – np. polikondensaty z kwasem tereftalowym lub izoftalowym mogą mieć kontakt z żywnością, z wyjątkiem napojów zawierających ponad 8% alkoholu[6].

Biodegradacja

Wytwarzanie i wykorzystywanie HMDA do produkcji żywic poliamidowych może skutkować jego uwalnianiem do środowiska różnymi drogami[7]. W fazie gazowej ulega degradacji w atmosferze w wyniku reakcji z rodnikami hydroksylowymi HO
powstającymi fotochemicznie[8]. Biodegradacja następuje w warunkach tlenowych[9].

Bezpieczeństwo

HMDA wykazuje umiarkowaną toksyczność ostrą. LD50 przy podaniu doustnym szczurom i myszom wynosi od 750 do 1500 mg/kg. Działa szkodliwie po połknięciu lub w kontakcie ze skórą. Może spowodować poważne oparzenia skóry oraz uszkodzenia oczu[6], a także podrażnienie dróg oddechowych[5]. Długotrwałe narażenie na kontakt z małymi ilościami HMDA nie jest zasadniczo szkodliwe[6].

Przypisy

  1. a b c d e 1,6-Hexanediamine, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 16402 [dostęp 2022-04-20]  (ang.).
  2. a b c David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-282, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).
  3. a b c d e Robert A.R.A. Smiley Robert A.R.A., Hexamethylenediamine, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, DOI: 10.1002/14356007.a12_629  (ang.).
  4. Samuel H.S.H. Yalkowsky Samuel H.S.H., YanY. He YanY., ParijatP. Jain ParijatP., Handbook of Aqueous Solubility Data, wyd. 2, Boca Raton: CRC Press, 2010, s. 336, ISBN 978-1-4398-0246-5, OCLC 671656094 .
  5. a b c d e Heksametylenodiamina, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: H11696 [dostęp 2022-04-20] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. a b c Gerald L.G.L. Kennedy Gerald L.G.L., Toxicity of Hexamethylenediamine (HMDA), „Drug and Chemical Toxicology”, 28 (1), 2005, s. 15–33, DOI: 10.1081/DCT-39681, PMID: 15720033  (ang.).
  7. Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 13, Whitehouse Station: Merck & Company, 2001, ISBN 0-911910-13-1, OCLC 224225657  (ang.).
  8. William M.W.M. Meylan William M.W.M., Philip H.P.H. Howard Philip H.P.H., Computer estimation of the Atmospheric gas-phase reaction rate of organic compounds with hydroxyl radicals and ozone, „Chemosphere”, 26 (12), 1993, s. 2293–2299, DOI: 10.1016/0045-6535(93)90355-9  (ang.).
  9. KoheiK. Urano KoheiK., ZenjiZ. Kato ZenjiZ., Evaluation of biodegradation ranks of priority organic compounds, „Journal of Hazardous Materials”, 13 (2), 1986, s. 147–159, DOI: 10.1016/0304-3894(86)80015-2  (ang.).
Encyklopedia internetowa (rodzaj indywiduum chemicznego):