|
Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1988 Freyung |
Klub | WSV DJK Rastbüchl |
Wzrost | 185 cm |
Debiut w PŚ | 22 grudnia 2007 w Engelbergu (50. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 30 grudnia 2007 w Oberstdorfie (30. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 15 stycznia 2011 w Sapporo (1. miejsce) |
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 15 stycznia 2011 w Sapporo |
Rekord życiowy | 245,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 lutego 2015) |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Strona internetowa |
Severin Freund (ur. 11 maja 1988 we Freyung[1]) – niemiecki skoczek narciarski. Zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2014/2015, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej sezonu 2015/2016, trzeci w 2013/2014. Indywidualny mistrz oraz wicemistrz świata z 2015, a także zdobywca dwóch złotych, srebrnego i dwóch brązowych medali mistrzostw świata w drużynie w latach 2011–2021. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 oraz mistrzostw świata juniorów z 2008. Indywidualny mistrz świata w lotach z Harrachova (2014), a także srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w lotach z 2012, 2016 i 2022. Jego rekord życiowy w długości lotu wynosi 245 metrów.
Po sezonie 2021/2022 zakończył karierę[2].
Przebieg kariery
| Ta sekcja od 2022-08 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Lata 2002-2008
W sezonie 2002/2003 w szwedzkim Sollefteå zadebiutował w mistrzostwach świata juniorów. W zawodach tych zajął 11. miejsce w drużynie i 30. indywidualnie[3]. 26 grudnia 2004 w Sankt Moritz zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 49. pozycję. Pierwsze punkty zdobył 14 stycznia 2005 w Sapporo, zajmując 20. miejsce. Wystartował w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2005 w Rovaniemi, zajmując 9. miejsce w drużynie i 26. indywidualnie[4]. Na kolejnych mistrzostwach, w Kranju, był 13. indywidualnie i 4. w drużynie[5].
13 grudnia 2007 w Rovaniemi po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego – był 5. 22 grudnia w Engelbergu zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 50. miejsce. 30 grudnia w Oberstdorfie zdobył pierwszy punkt dzięki zajęciu 30. miejsca, a 6 stycznia 2008 w Bischofshofen zajął najwyższą w sezonie, 20. pozycję[6]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2007/2008 uplasował się na 68. pozycji z 12 punktami[7]. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów, w zawodach w Zakopanem, był 31. indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal[5]. Obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili Felix Schoft, Pascal Bodmer i Andreas Wank[8].
Lata 2008-2010
13 września 2008 Freund zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. Stawał też na podium w kolejnych zawodach tego cyklu w Oberstdorfie i Falun. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na rozpoczynające sezon 2008/2009 Pucharu Świata zawody w Ruce. Zajął w nich 26. miejsce. W kolejnych zawodach rzadko zdobywał punkty, zajmując głównie miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. Po odpadnięciu w kwalifikacjach do konkursu w Garmisch-Partenkirchen Freund znalazł się poza kadrą na kolejne zawody. Powrócił w Zakopanem, gdzie w drugim konkursie zajął najlepsze w sezonie, 18. miejsce. Ostatni w sezonie występ w Pucharze Świata zanotował 14 lutego 2009 w Oberstdorfie, zajmując 36. miejsce. W marcu zwyciężył w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Pragelato[9].
Sezon 2009/2010 Freund rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. W Pucharze Świata po raz pierwszy pojawił się w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 47. miejsce. 17 stycznia 2010 w Sapporo zdobył pierwsze w sezonie punkty, zajmując 12. miejsce. W kolejnych konkursach zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, ani razu nie uzyskując wyniku lepszego niż w Sapporo[10]. Nie znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na igrzyska w Vancouver[11]. W tym czasie startował w Pucharze Kontynentalnym, m.in. zwyciężając w konkursie w Brotterode[10].
Sezon 2010/2011
Uzyskał dobre wyniki w Letnim Grand Prix 2010. Sześciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce, najlepsze – czwarte – w Hakubie. Od początku sezonu 2010/2011 startował w Pucharze Świata. 19 grudnia w Engelbergu poprawił swój najlepszy wynik, zajmując miejsce w czołowej dziesiątce – był ósmy[12]. 15 stycznia 2011 Freund po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Świata, jednocześnie zwyciężając w konkursie w Sapporo. W najlepszej trójce znaleźli się oprócz niego Thomas Morgenstern i Adam Małysz[13]. Dzień później po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. miejsce. 21 stycznia był 3. w Zakopanem. 30 stycznia w Willingen odniósł drugie w karierze zwycięstwo. W ostatnim przed mistrzostwami świata konkursie, na skoczni im. Heiniego Klopfera zajął 3. miejsce. W konkursach indywidualnych skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Oslo zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był czwarty. W marcu zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Lahti[12]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 7. miejscu z 769 punktami[7].
Sezon 2011/2012
W Letnim Grand Prix 2011 pięciokrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie (w Wiśle i Hinzenbach) był czwarty. Sezon 2011/2012 Pucharu Świata rozpoczął od 6. miejsca w Ruce. 4 grudnia 2011 w Lillehammer był drugi, a tydzień później w Harrachowie – trzeci. We wszystkich konkursach 60. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołowej trzydziestce, najwyższe – czwarte – w Oberstdorfie[14]. W klasyfikacji generalnej turnieju znalazł się na 7. miejscu[15]. 4 lutego 2012 po raz kolejny zajął miejsce na podium Pucharu Świata. Na próbie przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme zajął 2. miejsce. Wystąpił w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich w Vikersund. W konkursie indywidualnym zajął 4. miejsce[16]. W zawodach drużynowych, w których obok Freunda w niemieckiej drużynie wystąpili: Andreas Wank, Richard Freitag i Maximilian Mechler, zdobył srebrny medal[17]. Podczas mistrzostw ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, uzyskując 220,5 metra[18]. 3 marca stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Lahti, zajmując drugie miejsce. Wynik ten powtórzył 8 dni później w Oslo[14]. 15 marca w Planicy poprawił swój rekord życiowy, skacząc na odległość 228,5 metra[19]. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 8. miejscu z 857 punktami[7].
Sezon 2012/2013
W Letnim Grand Prix 2012 wystąpił tylko w dwóch ostatnich konkursach, w obu stając na podium. W Hinzenbach był 2., a w Klingenthal zwyciężył. Wygrał też w otwierających sezon zimowy zawodach w Lillehammer[20]. 1 grudnia 2012 w Ruce ponownie zwyciężył, zostając liderem klasyfikacji generalnej[21]. Tydzień później w Krasnej Polanie, na próbie przedolimpijskiej przed igrzyskami w Soczi, zajął 2. miejsce. 16 grudnia w Engelbergu zajął 6. miejsce[20]. Tego dnia stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Gregora Schlierenzauera[22][23]. W konkurach 61. Turnieju Czterech Skoczni zajmował miejsca w czołówce. Był 3. w Oberstdorfie, 15. w Garmisch-Partenkirchen i 4. w Innsbrucku[20]. W Bischofshofen znalazł się poza trzydziestką: w bezpośrednim pojedynku został wyeliminowany przez Stefana Hulę[24].
Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W indywidualnych konkursach skoków narciarskich zajął 4. miejsce na skoczni normalnej i 9. na dużej. W zawodach drużynowych zdobył dwa medale. W konkursie mieszanym reprezentacja Niemiec z Freundem w składzie wywalczyła brąz, a w drużynowych zawodach mężczyzn – srebro. 10 marca był trzeci w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Dwa dni później wynik ten powtórzył w Kuopio. W pozostałych marcowych zawodach zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce[20]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezon zakończył na 4. miejscu z 923 punktami[7].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty S. Freunda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
31. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,5 m[c] | 93,5 m | 217,7 pkt | 60,3 pkt | Kamil Stoch |
4. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 138,0 m | 129,5 m | 272,2 pkt | 6,5 pkt | Kamil Stoch |
1. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[b] | 131,5 m | 131,0 m | 1041,1 pkt (265,1 pkt) | – |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty S. Freunda na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
7. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,5 m | 100,0 m | 239,2 pkt | 30,0 pkt | Thomas Morgenstern |
3. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż.[d] | 105,0 m | 105,5 m[c] | 968,2 pkt (240,9 pkt) | 57,3 pkt | Austria |
12. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 129,5 m | 126,0 m | 255,2 pkt | 20,3 pkt | Gregor Schlierenzauer |
4. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż.[e] | 128,0 m | – | 451,9 pkt (124,8 pkt) | 48,1 pkt | Austria |
4. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 101,0 m | 99,0 m | 242,6 pkt | 10,0 pkt | Anders Bardal |
3. | 24 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż. miesz[f] | 96,5 m | 99,5 m | 984,9 pkt (250,9 pkt) | 26,1 pkt | Japonia |
9. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 126,5 m | 129,5 m | 277,4 pkt | 18,4 pkt | Kamil Stoch |
2. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[g] | 122,0 m | 125,0 m | 1121,8 pkt (272,0 pkt) | 14,1 pkt | Austria |
2. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,5 m | 96,0 m | 252,3 pkt | 0,4 pkt | Rune Velta |
1. | 22 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | druż. mix.[h] | 97,0 m | 96,0 m | 917,9 pkt (249,8 pkt) | – |
1. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 134,0 m | 135,5 m | 268,7 pkt | – |
5. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż.[i] | 123,5 m | 143,0 m[k] | 809,2 pkt (215,2 pkt) | 63,4 pkt | Norwegia |
22. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 122,5 m | 118,5 m | 218,2 pkt | 58,3 pkt | Stefan Kraft |
1. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[j] | 127,5 m | 123,0 m | 1046,6 pkt (232,1 pkt) | – |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty S. Freunda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
4. | 24-25 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | indywid. | 210,5 m | 208,5 m | –[o] | –[o] | 372,6 pkt | 36,1 pkt | Robert Kranjec |
2. | 26 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | druż.[l] | 212,0 m | 213,5 m | 1625,2 pkt (412,7 pkt) | 23,2 pkt | Austria |
1. | 14-15 marca | 2014 | Harrachov | Čerťák | K-185 | HS-205 | indywid. | 203,5 m | 191,5 m | –[o] | –[o] | 391,0 pkt | – |
6. | 15-16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 209,5 m | 203,0 m | 223,5 m | –[o] | 565,3 pkt | 74,8 pkt | Peter Prevc |
2. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[m] | 219,0 m | 218,5 m | 1357,3 pkt (389,8 pkt) | 110,4 pkt | Norwegia |
12. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 206,5 m | 209,0 m | 213,0 m | 221,5 m | 743,5 pkt | 110,7 pkt | Marius Lindvik |
2. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[n] | 211,5 m | 201,0 m | 1583,5 pkt (376,2 pkt) | 128,0 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty S. Freunda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
11. | 6 lutego | 2003 | Sollefteå | Hallstabacken | K-107 | – | druż.[p] | 102,0 m | 91,0 m | 712,4 pkt (176,6 pkt) | 232,8 pkt | Austria |
30. | 8 lutego | 2003 | Sollefteå | Hallstabacken | K-107 | – | indywid. | 95,0 m | 84,5 m | 153,8 pkt | 107,2 pkt | Thomas Morgenstern |
9. | 23 marca | 2005 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | HS-100 | druż.[q] | 97,0 m | – | 373,5 pkt (129,0 pkt) | 608,5 pkt | Słowenia |
26. | 25 marca | 2005 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | HS-100 | indywid. | 86,5 m | 84,5 m | 204,0 pkt | 48,0 pkt | Joonas Ikonen |
13. | 2 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | indywid. | 102,5 m | 96,5 m | 226,7 pkt | 32,9 pkt | Gregor Schlierenzauer |
4. | 4 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | druż.[r] | 95,0 m | 94,0 m | 838,3 pkt (206,2 pkt) | 92,3 pkt | Austria |
31. | 27 lutego | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | indywid. | 80,0 m | – | 102,0 pkt | 149,5 pkt | Andreas Wank |
1. | 29 lutego | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | druż.[s] | 87,5 m | 86,5 m | 971,0 pkt (235,0 pkt) | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
1. | 15 stycznia | 2011 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 124,0 m | 129,0 m | 249,6 pkt | – |
2. | 30 stycznia | 2011 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 143,5 m | 139,0 m | 289,1 pkt | * FTT 2011 |
3. | 24 listopada | 2012 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 99,0 m | 100,5 m | 268,5 pkt | – |
4. | 1 grudnia | 2012 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 134,5 m | 135,5 m | 266,1 pkt | – |
5. | 8 grudnia | 2013 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-138 | 132,5 m | 137,0 m | 279,0 pkt | – |
6. | 26 lutego | 2014 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | 133,5 m | 135,0 m | 266,1 pkt | – |
7. | 28 lutego | 2014 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 131,0 m | 127,5 m | 276,6 pkt | – |
8. | 9 marca | 2014 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 130,5 m | 265,4 pkt | – |
9. | 21 marca | 2014 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 137,5 m | 137,5 m | 289,1 pkt | – |
10. | 14 grudnia | 2014 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 131,5 m | – | 145,7 pkt | – |
11. | 10 stycznia | 2015 | Tauplitz/Bad Mitterndorf | Kulm | K-200 | HS-225 | 227,5 m | 210,0 m | 420,5 pkt | * Loty 2014/2015 |
12. | 1 lutego | 2015 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 149,5 m | 146,0 m | 270,3 pkt | – |
13. | 7 lutego | 2015 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 138,5 m | 140,0 m | 299,4 pkt | – |
14. | 15 lutego | 2015 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-225 | 237,5 m | 245,0 m | 436,7 pkt | * Loty 2014/2015 |
15. | 10 marca | 2015 | Kuopio | Puijo | K-92 | HS-100 | 103,5 m | – | 139,3 pkt | – |
16. | 12 marca | 2015 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-140 | 135,0 m | 139,0 m | 265,3 pkt | – |
17. | 14 marca | 2015 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 135,5 m | 275,7 pkt | – |
18. | 15 marca | 2015 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 128,0 m | 258,9 pkt | – |
19. | 5 grudnia | 2015 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 94,5 m | – | 129,7 pkt | – |
20. | 12 grudnia | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 134,0 m | 260,0 pkt | – |
21. | 29 grudnia | 2015 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 126,0 m | 137,5 m | 307,2 pkt | * TCS 2015/2016 |
22. | 26 listopada | 2016 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 146,0 m | 138,0 m | 290,6 pkt | – |
Miejsca na podium
Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2007/2008 | – | – | – | – |
2008/2009 | – | – | – | – |
2009/2010 | – | – | – | – |
2010/2011 | 2 | 1 | 2 | 5 |
2011/2012 | – | 3 | 1 | 4 |
2012/2013 | 2 | 1 | 3 | 6 |
2013/2014 | 5 | 5 | – | 10 |
2014/2015 | 9 | 1 | 5 | 15 |
2015/2016 | 3 | 3 | 5 | 11 |
2016/2017 | 1 | 1 | – | 2 |
2018/2019 | – | – | – | – |
2019/2020 | – | – | – | – |
2020/2021 | – | – | – | – |
2021/2022 | – | – | – | – |
Suma | 22 | 15 | 16 | 53 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 15 stycznia | 2011 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 124,0 m | 129,0 m | 249,6 pkt | 1. | – |
2. | 16 stycznia | 2011 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 134,5 m | 120,0 m | 224,7 pkt | 2. | 8,2 pkt | Andreas Kofler |
3. | 21 stycznia | 2011 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 137,0 m | 130,0 m | 264,0 pkt | 3. | 5,9 pkt | Adam Małysz |
4. | 30 stycznia | 2011 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 143,5 m | 139,0 m | 289,1 pkt | 1. | – |
5. | 13 marca | 2011 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 128,0 m | 130,0 m | 280,0 pkt | 3. | 6,8 pkt | Simon Ammann |
6. | 4 grudnia | 2011 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-138 | 132,0 m | 124,0 m | 249,2 pkt | 2. | 1,8 pkt | Andreas Kofler |
7. | 11 grudnia | 2011 | Harrachov | Čerťák | K-125 | HS-142 | 126,5 m | 133,5 m | 277,8 pkt | 3. | 14,6 pkt | Richard Freitag |
8. | 4 lutego | 2012 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | 131,0 m | 130,5 m | 234,7 pkt | 2. | 15,1 pkt | Gregor Schlierenzauer |
9. | 11 marca | 2012 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 123,0 m | 134,0 m | 238,9 pkt | 2. | 8,4 pkt | Martin Koch |
10. | 24 listopada | 2012 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 99,0 m | 100,5 m | 268,5 pkt | 1. | – |
11. | 1 grudnia | 2012 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 134,5 m | 135,5 m | 266,1 pkt | 1. | – |
12. | 8 grudnia | 2012 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | 101,5 m | 105,5 m | 265,4 pkt | 2. | 5,3 pkt | Gregor Schlierenzauer |
13. | 30 grudnia | 2012 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 138,5 m | 135,5 m | 290,8 pkt | 3. | 17,8 pkt | Anders Jacobsen |
14. | 10 marca | 2013 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 124,0 m | 124,0 m | 265,8 pkt | 3. | 8,4 pkt | Richard Freitag |
15. | 12 marca | 2013 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 129,5 m | 130,0 m | 255,2 pkt | 3. | 12,9 pkt | Kamil Stoch |
16. | 8 grudnia | 2013 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-138 | 132,5 m | 137,0 m | 279,0 pkt | 1. | – |
17. | 1 lutego | 2014 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 139,0 m | 147,5 m | 262,2 pkt | 2. | 1,0 pkt | Kamil Stoch |
18. | 2 lutego | 2014 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 141,5 m | 134,0 m | 257,9 pkt | 2. | 13,5 pkt | Kamil Stoch |
19. | 26 lutego | 2014 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | 133,5 m | 135,0 m | 266,1 pkt | 1. | – |
20. | 28 lutego | 2014 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 131,0 m | 127,5 m | 276,6 pkt | 1. | – |
21. | 2 marca | 2014 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 131,5 m | 129,5 m | 277,4 pkt | 2. | 3,6 pkt | Kamil Stoch |
22. | 4 marca | 2014 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 127,0 m | 125,0 m | 258,9 pkt | 2. | 3,8 pkt | Kamil Stoch |
23. | 9 marca | 2014 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 130,5 m | 265,4 pkt | 1. | – |
24. | 21 marca | 2014 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 137,5 m | 137,5 m | 289,1 pkt | 1. | – |
25. | 23 marca | 2014 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 136,0 m | 141,0 m | 280,8 pkt | 2. | 2,9 pkt | Peter Prevc |
26. | 29 listopada | 2014 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 135,0 m | 137,5 m | 268,7 pkt | 3. | 3,5 pkt | Simon Ammann i Noriaki Kasai |
27. | 13 grudnia | 2014 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 130,5 m | 127,0 m | 254,9 pkt | 3. | 8,2 pkt | Anders Fannemel |
28. | 14 grudnia | 2014 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 131,5 m | – | 145,7 pkt | 1. | – |
29. | 10 stycznia | 2015 | Tauplitz/Bad Mitterndorf | Kulm | K-200 | HS-225 | 227,5 m | 210,0 m | 420,5 pkt | 1. | – |
30. | 15 stycznia | 2015 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 129,5 m | – | 131,1 pkt | 3. | 5,6 pkt | Stefan Kraft |
31. | 18 stycznia | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 131,0 m | 133,0 m | 267,1 pkt | 3. | 9,1 pkt | Kamil Stoch |
32. | 30 stycznia | 2015 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 135,5 m | 146,0 m | 261,8 pkt | 3. | 14,8 pkt | Kamil Stoch |
33. | 1 lutego | 2015 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 149,5 m | 146,0 m | 270,3 pkt | 1. | – |
34. | 7 lutego | 2015 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 138,5 m | 140,0 m | 299,4 pkt | 1. | – |
35. | 15 lutego | 2015 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-225 | 237,5 m | 245,0 m | 436,7 pkt | 1. | – |
36. | 8 marca | 2015 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 126,0 m | 126,5 m | 273,2 pkt | 2. | 11,3 pkt | Stefan Kraft |
37. | 10 marca | 2015 | Kuopio | Puijo | K-92 | HS-100 | 103,5 m | – | 139,3 pkt | 1. | – |
38. | 12 marca | 2015 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-140 | 135,0 m | 139,0 m | 265,3 pkt | 1. | – |
39. | 14 marca | 2015 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 135,5 m | 275,7 pkt | 1. | – |
40. | 15 marca | 2015 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 128,0 m | 258,9 pkt | 1. | – |
41. | 22 listopada | 2015 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 134,0 m | 132,0 m | 265,6 pkt | 3. | 19,2 pkt | Daniel-André Tande |
42. | 5 grudnia | 2015 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 94,5 m | – | 129,7 pkt | 1. | – |
43. | 12 grudnia | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 134,0 m | 260,0 pkt | 1. | – |
44. | 29 grudnia | 2015 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 126,0 m | 137,5 m | 307,2 pkt | 1. | – |
45. | 1 stycznia | 2016 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 132,5 m | 256,8 pkt | 3. | 15,9 pkt | Peter Prevc |
46. | 3 stycznia | 2016 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 122,5 m | 128,0 m | 258,4 pkt | 2. | 11,1 pkt | Peter Prevc |
47. | 6 stycznia | 2016 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 136,0 m | 141,0 m | 290,5 pkt | 2. | 6,8 pkt | Peter Prevc |
48. | 10 stycznia | 2016 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 145,5 m | 133,0 m | 234,2 pkt | 3. | 30,7 pkt | Peter Prevc |
49. | 19 lutego | 2016 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 125,0 m | 128,0 m | 259,5 pkt | 3. | 5,9 pkt | Michael Hayböck |
50. | 27 lutego | 2016 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 135,0 m | 252,0 pkt | 3. | 20,7 pkt | Peter Prevc |
51. | 28 lutego | 2016 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-125 | HS-140 | 137,0 m | 141,5 m | 314,3 pkt | 2. | 11,6 pkt | Peter Prevc |
52. | 25 listopada | 2016 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 140,0 m | 140,0 m | 318,3 pkt | 2. | 3,5 pkt | Domen Prevc |
53. | 26 listopada | 2016 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 146,0 m | 138,0 m | 290,6 pkt | 1. | – |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce | Źr. |
2021 | 24. | [27] |
2022 | 30. | [28] |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 30 września | 2012 | Hinzenbach | Aigner-Schanze | K-85 | HS-94 | 87,5 m | 89,0 m | 227,3 pkt | 2. | 2,8 pkt | Maciej Kot |
2. | 3 października | 2012 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 137,0 m | 136,5 m | 272,5 pkt | 1. | – |
3. | 8 sierpnia | 2015 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | 101,0 m | 102,5 m | 264,1 pkt | 2. | 2,4 pkt | Dawid Kubacki |
4. | 14 sierpnia | 2015 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-120 | HS-132 | 132,0 m | 130,5 m | 247,4 pkt | 1. | – |
5. | 15 sierpnia | 2015 | Einsiedeln | Andreas Küttel-Schanze | K-105 | HS-117 | 113,5 m | 113,5 m | 260,8 pkt | 1. | – |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce | Źr. |
2011 | 4. | [32] |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 14 marca | 2009 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 132,0 m | 261,1 pkt |
2. | 15 marca | 2009 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 135,5 m | 263,2 pkt |
3. | 20 lutego | 2010 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 119,5 m | 113,0 m | 273,0 pkt |
4. | 11 grudnia | 2021 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 115,5 m | 113,0 m | 264,5 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 14 marca | 2009 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 132,0 m | 261,1 pkt | 1. | – |
2. | 15 marca | 2009 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 135,5 m | 263,2 pkt | 1. | – |
3. | 20 lutego | 2010 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 119,5 m | 113,0 m | 273,0 pkt | 1. | – |
4. | 12 stycznia | 2019 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 129,0 m | 127,0 m | 251,5 pkt | 3. | 9,8 pkt | Žiga Jelar |
5. | 10 grudnia | 2021 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 115,0 m | 118,5 m | 240,8 pkt | 3. | 7,4 pkt | Ulrich Wohlgenannt |
6. | 11 grudnia | 2021 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 115,5 m | 113,0 m | 264,5 pkt | 1. | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 13 września | 2008 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-138 | 115,0 m | 136,0 m | 236,0 pkt | 1. | – |
2. | 26 września | 2008 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 128,0 m | 123,0 m | 246,3 pkt | 3. | 6,4 pkt | Felix Schoft |
3. | 27 września | 2008 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 122,0 m | 126,0 m | 238,9 pkt | 3. | 5,7 pkt | Jakub Janda |
4. | 11 października | 2008 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-98 | 98,0 m | 92,5 m | 252,5 pkt | 2. | 7,0 pkt | Daniel Lackner |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
Uwagi
- ↑ a b Zdobył tyle samo punktów, co Peter Prevc (1729). O zwycięstwie Freunda w klasyfikacji generalnej zdecydowała większa liczba zwycięstw w konkursach: Freund - 9, Prevc - 3.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Marinus Kraus, Andreas Wellinger, Severin Freund
- ↑ a b Upadł tuż po lądowaniu.
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Michael Neumayer, Michael Uhrmann, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund, Michael Uhrmann
- ↑ a b Skład zespołu: Ulrike Gräßler, Richard Freitag, Carina Vogt, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Severin Freund, Michael Neumayer, Richard Freitag
- ↑ a b Skład zespołu: Carina Vogt, Richard Freitag, Katharina Althaus, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Michael Neumayer, Markus Eisenbichler, Richard Freitag, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Pius Paschke, Severin Freund, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
- ↑ Skok podparty.
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wank, Richard Freitag, Maximilian Mechler, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Severin Freund
- ↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Andreas Wellinger, Markus Eisenbichler, Karl Geiger
- ↑ a b c d e Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Stefan Rupp, Julian Musiol, Severin Freund i Mario Kürschner
- ↑ a b Skład zespołu: Severin Freund, Marc Krauspenhaar, Erik Simon i Andreas Wank
- ↑ a b Skład zespołu: Tobias Bogner, Andreas Wank, Severin Freund i Oliver Alberer
- ↑ a b Skład zespołu: Felix Schoft, Severin Freund, Pascal Bodmer i Andreas Wank
Przypisy
- ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
- ↑ Skoki narciarskie. Severin Freund zakończył karierę [online], Skijumping.pl [dostęp 2022-03-27] (pol.).
- ↑ FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ a b FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ a b c d FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2017-02-08]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski – resultats. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ a b FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ Alicja Bochenek: IO w Vancouver: Składy ekip. skijumping.pl, 2010-02-09. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-20]. (ang.).
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Sapporo: Pierwsze zwycięstwo Freunda, Małysz trzeci. skokinarciarskie.pl, 2011-01-15. [dostęp 2013-03-20].
- ↑ a b FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-21]. (ang.).
- ↑ Turniej Czterech Skoczni 2011/2012. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Robert Kranjec mistrzem świata w lotach!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-25. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andrzej Mysiak: MŚ Vikersund: Triumf Austriaków, rekord Polski Piotra Żyły!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-26. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie - MŚ Vikersund: 11 rekordów życiowych podczas odwołanej serii. skokinarciarskie.pl, 24 lutego 2012. [dostęp 2012-02-24].
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Planica: 16 rekordów życiowych i dwa rekordy krajów podczas czwartkowych lotów. skokinarciarskie.pl, 15 marca 2012. [dostęp 2012-03-16].
- ↑ a b c d FIS-Ski – biographie. fis-ski.com. [dostęp 2017-02-08]. (ang.).
- ↑ Paweł Guzik: PŚ w Kuusamo: Severin Freund wygrywa i obejmuje prowadzenie w PŚ. skijumping.pl, 2012-12-01. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Klasyfikacja po konkursie: 15.12.2012, Engelberg K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Klasyfikacja po konkursie: 16.12.2012, Engelberg K-125. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Paweł Stawowczyk: TCS: Schlierenzauer wygrywa konkurs i Turniej, Kamil czwarty i... czwarty. skokinarciarskie.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ a b c d e FREUND Severin - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
- ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
- ↑ FREUND Severin - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
- ↑ The Nations Grand Prix. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
- ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].
- ↑ FREUND Severin - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2006. fis-ski.com, 2006-08-20. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)]. (ang.).
- ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2008. fis-ski.com, 2008-10-12. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
- ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2009. fis-ski.com, 2009-09-13. [dostęp 2023-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
- ↑ FREUND Severin - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
Bibliografia
- Severin Freund na oficjalnej stronie FIS (ang.)
- Severin Freund w serwisie skokinarciarskie.pl
|
Skocznia normalna | |
---|
Skocznia duża | |
---|
Skocznia duża – drużynowo | |
---|
|
Skocznia normalna | |
---|
|
Skocznia normalna | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
|
Skocznia normalna | |
---|
Skocznia duża | |
---|
Skocznia duża drużynowo | |
---|
Skocznia normalna drużynowo | |
---|
|
Skocznia normalna | |
---|
Skocznia duża | |
---|
Skocznia normalna drużynowo | |
---|
|
Skocznia normalna drużynowo | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
|
|
|
|
|
|
|
- 1999: Bruno Moravetz
- 2000: Matti Salmenkyllä
- 2001: Rolf Arne Odiin
- 2002: Evgen Bergant
- 2003: Toni Nötzli
- 2004: Hans-Reinhard Schäu
- 2005: Uwe Jentzsch
- 2006: Klaus Taglauer
- 2007: Eberhard Thonfeld
- 2008: Joachim Glaser
- 2009: Werner Rabe
- 2010: Kurt Matz
- 2011: Dieter Janz
- 2012: Christian Manzoni
- 2013: Otto Giacomelli
- 2014: Helmut Hanus
- 2015: Heinz Prugger/Angelo Corradini
- 2016: Jerzy Jakobsche
- 2017: Uwe Wicher
- 2018: Jo Schmid
- 2019: Heike Gruner/Thorsten vom Wege
- 2020: Stefan Schwarzbach
- 2021: Tanja Winterhalter
- 2022
- 2023
|
Indywidualnie | |
---|
Skocznia normalna indywidualnie | |
---|
Skocznia duża indywidualnie | |
---|
Drużynowo | - 1986: Bawaria
- 1987: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer)
- 1988: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer)
- 1989: Bawaria I (Heumann, Klauser, Bauer)
- 1990: Bawaria I (Leonhardt, Heumann, Klauser, Bauer)
- 1991: Saksonia
- 1992: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Wangler)
- 1993: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Hannawald)
- 1994: Turyngia
- 1995
- 1996: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Hannawald, Thoma, Duffner)
- 1997: Turyngia (Gebstedt, Hornschuh, Bracht, Siegmund)
- 1998: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Schmitt, Thoma, Hannawald)
- 1999: Bawaria
- 2000: Bawaria (Audenrieth, Späth, Uhrmann, Löffler)
- 2001: Badenia-Wirtembergia I (Schmitt, Hannawald, Duffner, Jäkle)
- 2002: Bawaria I (Neumayer, Löffler, Uhrmann, Späth)
- 2003: Bawaria (Bracht, Späth, Löffler, Uhrmann)
- 2004: Bawaria I (Neumayer, Bracht, Uhrmann, Späth)
- 2005: Bawaria I (Neumayer, Bader, Uhrmann, Späth)
- 2006: Bawaria I (Neumayer, Späth, Bogner, Uhrmann)
- 2007: Turyngia I (Musiol, Ritzerfeld, Wank, Hocke)
- 2008: Bawaria I (Schoft, Neumayer, Späth, Uhrmann)
- 2009: Badenia-Wirtembergia I (Bodmer, Horlacher, Ulmer, Schmitt)
- 2010: Bawaria I (Neumayer, Schoft, Freund, Uhrmann)
- 2011: Bawaria I (Neumayer, Paschke, Kraus, Freund)
- 2012: Bawaria I (Wellinger, Wenig, Kraus, Geiger)
- 2013: Bawaria I (Neumayer, Geiger, Kraus, Freund)
- 2014: Bawaria I (Wellinger, Geiger, Kraus, Freund)
- 2015: Bawaria I (Neumayer, Eisenbichler, Wellinger, Freund)
- 2016: Bawaria I (Geiger, Kraus, Wellinger, Eisenbichler)
- 2017
- 2018: Bawaria II (Geiger, Goller, Raimund, Eisenbichler)
- 2019: Bawaria I (Geiger, Baer, C. Schmid, Eisenbichler)
- 2020: Bawaria I (Freund, Paschke, Geiger, Eisenbichler)
- 2021: Bawaria I (Paschke, Raimund, Schmid, Geiger)
- 2022: Bawaria I (Geiger, Schmid, Eisenbichler, Wellinger)
- 2023: Bawaria I (Wellinger, Paschke, Geiger, Raimund)
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne: