René II Lotaryński

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

René II Lotaryński

hrabia Vaudémont

Okres

od 1470
do 10 grudnia 1508

książę Lotaryngii

Okres

od 1473
do 10 grudnia 1508

książę Bar

Okres

od 1483
do 1508

Dane biograficzne

Dynastia

z Vaudémont

Data i miejsce urodzenia

2 maja 1451
Angers

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1508
Fains

Ojciec

Fryderyk de Vaudemont

Matka

Jolanta Andegaweńska

Żona

1. Joanna Harcourt,
2. Filipa z Geldrii

Dzieci

z Filipą:
Karol,
Franciszek (ur. 1487),
Antoni,
Mikołaj,
Klaudiusz,
Jan,
Ludwik,
Franciszek (ur. 1506),
Anna,
Izabela,
Klaudia i Katarzyna

Multimedia w Wikimedia Commons

René II Lotaryński, fr. René II (ur. 2 maja 1451 w Angers, zm. 10 grudnia 1508 w Fains) – hrabia Vaudémont od 1470, książę Lotaryngii od 1473, książę Bar w latach 1483–1508. Jako książę Kalabrii w latach 1480–1493 był pretendentem do tronu królestwa Neapolu i hrabstwa Prowansji. W latach 1493–1508 był tytularnym królem Neapolu i Jerozolimy.

Pochodzenie

Urodził się jako syn Jolanty Andegaweńskiej (córki René I Andegaweńskiego, zwanego Dobrym Królem René i Izabeli Lotaryńskiej) i Fryderyka, hrabiego Vaudémont. Jego ojciec pochodził z dynastii de Vaudémont, młodszej gałęzi lotaryńskiej rodziny książęcej, pochodzącej od księcia Lotaryngii Jana I. René II był więc głównym potomkiem lotaryńskiej linii męskiej i lotaryńskiej linii żeńskiej, kiedy w 1473 odziedziczył księstwo po bezpotomnej śmierci swojego kuzyna – Mikołaja I Andegaweńskiego.

W 1473 po swoim wuju Janie de Vaudémont otrzymał tytuł hrabiego Harcourt i Aumale, pierwszego tytułu używał przed 1495, a drugiego po tym roku. W 1504 odziedziczył tytuł księcia de Guise.

Rządy

Podczas swoich rządów René musiał walczyć z Karolem Zuchwałym, księciem Burgundii, który najechał Lotaryngię. Z pomocą króla Francji i dzięki szwajcarskim wojskom, René pokonał Karola w bitwie pod Nancy.

Życie prywatne

9 września 1471 ożenił się z Joanną Harcourt (zm. 1488), hrabiną Tancarville, ale małżeństwo to anulowano w 1485. 1 września 1485, w Orleanie, René poślubił Filipę, córkę księcia Geldrii Adolfa z Egmond. Para miała kilkanaścioro dzieci:

Karola (ur. 1486, w Nancy i zmarłego w dzieciństwie),
Franciszka (ur. 1487, w Pont-à-Mousson i zmarłego podczas porodu),
Antoniego, księcia Lotaryngii (1489–1544),
Mikołaja (1493, w Nancy i zmarłego w dzieciństwie),
Klaudiusza, księcia Guise (1496–1550), założyciela linii de Guise, męża Antoniny de Burbon-Vendôme,
Jana, kardynała Lotaryngii i biskupa Metzu (1498–1550),
Ludwika, hrabiego Vaudémont (1500–1526),
Franciszka, hrabiego Lambesc (1506–1525),
Annę (1490, w Bar-le-Duc – 1491),
Izabelę (1494, w Lunéville – przed 1508),
Klaudię i Katarzynę (1502, w Bar-le-Duc i zmarłe w dzieciństwie).

Władcy Lotaryngii

Królowie Lotaryngii

Karolingowie	Lotar II (855–869) Karol II Łysy (869–879, w Górnej Lotaryngii) Ludwik II Niemiecki (869–876, w Dolnej Lotaryngii) Ludwik III Młodszy (876–882, do 879 tylko w Dolnej Lotaryngii) Karol Otyły (882–887) Hugo Ślepy (antykról, 883–885) Arnulf z Karyntii (887–895) Zwentibold (895–900) Ludwik IV Dziecię (900–911) Karol IV Prostak (911–923)
Welfowie	Rudolf z Burgundii (923–925)
Ludolfingowie	Henryk I Ptasznik (925–935) Otton I Wielki (935–973) Otton II (973–983) Otton III (983–1002) Henryk II Święty (1002–1024)
Dynastia salicka	Konrad II (1024–1039)

Książęta Lotaryngii

Gebhard (903–910)
Reginar (910–916)
Gizelbert (925–939)
Henryk I (939–940)
Otto I (942–944)
Konrad I (944–953)
Bruno (953–965)

Książęta
Dolnej Lotaryngii

Pierwsi książęta	Godfryd I (959–964) Richar (968–972)
Karolingowie	Karol z Lotaryngii (976–991) Otto (991–1012)
Dynastia z Verdun	Godfryd II Bezdzietny (1012–1023) Gozelo I Wielki (1023–1044) Gozelo II Próżniak (1044–1046)
Luksemburgowie	Fryderyk I (1046–1065)
Dynastia z Verdun	Godfryd III Brodaty (1065–1069) Godfryd IV Garbaty (1069–1076)
Dynastia salicka	Konrad II (1076–1087)
Dynastia z Boulogne	Godfryd V (1087–1100)
Dynastia limburska	Henryk (1101–1106)
Dynastia z Louvain	Gotfryd VI Brodaty (1106–1128) Walram (1128–1139) Gotfryd VII (1139–1142) Gotfryd VIII (1142–1190) od 1190 książęta Brabancji

Książęta
Górnej Lotaryngii

Dynastia mozelska	Fryderyk I (959–978) Thierry I (978–1026) Fryderyk II (1026–1027, współregent) Fryderyk III (1027–1033)
Dynastia z Verdun	Gozelo I Wielki (1033–1044) Godfryd III Brodaty (1044–1047)
Dynastia z Châtenois	Adalbert (1047–1048) Gerard (1048–1070) Thierry II Waleczny (1070–1115) Szymon I (1115–1138) Mateusz I (1138–1176) Szymon II (1176–1205) Fryderyk I (1205–1206) Fryderyk II (1206–1213) Tybald I (1213–1220) Mateusz II (1220–1251) Fryderyk III (1251–1302) Tybald II (1302–1312) Fryderyk IV (1312–1329) Rudolf (1329–1346) Jan I (1346–1390) Karol II (1390–1431) Izabela (1431–1453)
Walezjusze andegaweńscy	René I (1431–1453, mąż Izabeli) Jan II (1453–1470) Mikołaj I (1470–1473) Jolanta (1473)
Dynastia z Vaudémont	René II (1473–1508) Antoni II Dobry (1508–1544) Franciszek I (1544–1545) Karol III Wielki (1545–1608) Henryk II (1608–1624) Nicole (1624–1624) Franciszek II (1624–1624) Karol IV (1624–1634) Mikołaj II (1634–1661) Karol IV (1661–1675, tytularny od 1670) okupacja francuska (1670–1698) Karol V Leopold (1675–1690, tytularny) Leopold I Józef (1690–1729, tytularny do 1698) Franciszek III Stefan (1729–1737)
Leszczyńscy	Stanisław Leszczyński (1737–1766)