Pecylocyna
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | C17H25NO3 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 291,38 g/mol | ||||||||||||||||
| Wygląd | bezbarwna oleista substancja[1] | ||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||
| Numer CAS | 19504-77-9 | ||||||||||||||||
| PubChem | 5282176 | ||||||||||||||||
| DrugBank | DB13459 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||
| ATC | D01AA04 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Pecylocyna (łac. pecilocinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy, pochodna pirolidyny.
Historia
Pecylocyna została wyizolowana ze szczepu Paecitomyces varioti Bainer var. antibioticus przez zespół japońskiego mikrobiologa doktora Setsuo Takeuchiego na Uniwersytecie Tokijskim w 1959 roku[1][4].
Zastosowanie
Pecylocyna jest stosowana w następujących wskazaniach[3]:
- grzybica skóry (np. łupież pstry),
- grzybica paznokci,
- grzybica skóry owłosionej (np. grzybica strzygąca).
Działa grzybostatycznie na grzyby z rodzajów Blastomyces, Cryptococcus, Epidermophyton, Microsporum oraz Trichophyton, natomiast nie działa na Candida albicans[3].
Działania niepożądane
Pecylocyna powoduje podrażnienie skóry u 2–6,5% pacjentów. Opisano przypadki nadwrażliwości kontaktowej[5].
Przypisy
- ↑ a b NobuoN. Tanaka NobuoN., Variotin, [w:] Antibiotics, DavidD. Gottlieb (red.), Paul D.P.D. Shaw (red.), t. II Biosynthesis, Berlin–Heidelberg: Springer-Verlag, 1967, s. 216, DOI: 10.1007/978-3-662-38441-1, ISBN 978-3-662-37650-8 (ang.).
- ↑ a b c Pecilocin, [w:] The Merck Index Online [online], The Royal Society of Chemistry [dostęp 2023-10-17] (ang.).
- ↑ a b c JanJ. Podlewski JanJ., AlicjaA. Chwalibogowska-Podlewska AlicjaA., Leki współczesnej terapii, wyd. 8, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1978, s. 468 .
- ↑ S.S. Takeuchi S.S., H.H. Yonehara H.H., H.H. Umezawa H.H., Studies on variotin, a new antifungal antibiotic. I. Preparations and properties of variotin, „The Journal of Antibiotics”, 12, 1959, s. 195–200, PMID: 13855011 .
- ↑ Antifungal azoles and other antifungal drugs for topical use, [w:] Meyler’s Side Effects of Drugs, wyd. 16, Oxford: Elsevier, 2016, s. 602–605, DOI: 10.1016/b978-0-444-53717-1.00312-7, ISBN 978-0-444-53716-4 (ang.).
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
D01: Leki przeciwgrzybicze stosowane w dermatologii
| D01A – Leki do stosowania zewnętrznego |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| D01B – Leki do stosowania wewnętrznego |
|
