Odra 1013

Odra 1013

Premiera	1966
Koniec produkcji	1967
poprzednik: Odra 1003 następca: Odra 1103
Multimedia w Wikimedia Commons

Odra 1013 – tranzystorowy komputer drugiej generacji skonstruowany i produkowany w Zakładach Elektronicznych Elwro od 1966 roku. Komputer przeznaczony był do obliczeń naukowo-technicznych i sterowania procesami technologicznymi.

Była rozwinięciem Odry 1003, posiadającym oprócz pamięci bębnowej, pamięć ferrytową o pojemności 256 słów. Dzięki temu uzyskano dwa razy większą szybkość niż w Odrze 1003.

Zachowany egzemplarz znajduje się w Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie.

Dane techniczne

• typ: komputer szeregowy II generacji zbudowany na krajowych germanowych tranzystorach stopowych
• organizacja:
  • komputer 1+1 adresowy
  • arytmetyka binarna
• długość słowa maszynowego: 39 bitów
• języki programowania: JAS, MOST F
• pamięć operacyjna: ferrytowa o pojemności: 254 słów maszynowych
• pamięć masowa: bębnowa o pojemności: 8192 słowa maszynowe
• urządzenia we-wy:
  • czytnik taśmy perforowanej
  • perforator taśmy
• szybkość liczenia: 1000 dodawań na sekundę
• zasilanie: 3 × 380 V, 50 Hz, ok. 700 VA
• jednostka centralna:
  • wymiary: 640 × 1300 × 1600 mm^[1]
  • waga: 450 kg^[2]
• technologia: germanowe tranzystory stopowe (TG2, TG70) i ostrzowe diody germanowe, pakiety na jednostronnej płytce drukowanej o wymiarach 126,4 x 205 mm, ze złączem krawędziowym o 32 stykach
• koszt 1 mln operacji: 24 zł (1976 r.), ok. 10 zł (2017) po inflacji.

Produkcja

• 1965 r. - prototyp^[3][4]
• 1966 r. – 42 szt.
• 1967 r. – 42 szt.

Z 84 wyprodukowanych maszyn, 53 zostały wyeksportowane.

Przypisy