Metro w Pjongjangu

Metro w Pjongjangu

평양 지하철도

metro
Logo metra w Pjongjangu
Państwo	Korea Północna
Lokalizacja	Pjongjang
Operator	Komisja Transportu i Komunikacji[1]
Liczba linii	2
Lata funkcjonowania	od 1973
Dzienna liczba pasażerów	300 000 – 700 000
Infrastruktura
Schemat linii metra
Długość sieci	ok. 22 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Liczba stacji	16 (+ 1 nieczynna)
Multimedia w Wikimedia Commons

Metro w Pjongjangu (kor. 평양 지하철도) – system kolei podziemnej w Pjongjangu, stolicy Korei Północnej. Funkcjonuje on od 1973 roku i składa się z 16 stacji. Jest to najgłębszy system metra na świecie – stacje są położone na głębokości 110 metrów. Nie posiada on odcinków naziemnych. Dzienna liczba pasażerów szacowana jest od 300 tysięcy do 700 tysięcy.

Składa się on z dwóch linii: linia Ch'ŏllima przebiegającej od stacji Kwangbok na południowym zachodzie do stacji Rakwŏn położonej na północnym wschodzie, a linia Hyŏksin biegnie na północ od stacji Puhŭng, wzdłuż brzegu rzeki Taedong-gang do stacji Pulgŭnbyŏl. Linie przecinają się na stacji Chŏnu.

Budowę metra rozpoczęto w 1968 roku. Podczas budowy tunelu pod rzeką Taedong-gang wydarzył się wypadek, w którym według niektórych źródeł^{[według kogo?]} zginęło 100 robotników. Budowę tego tunelu porzucono i nigdy nie został on ukończony. Metro przebiega dziś wyłącznie na zachodnim brzegu rzeki. Ostatni odcinek metra (Ponghwa–Puhŭng) oddano w 1987 roku.

Jest to najtańszy system metra na świecie - jeden przejazd kosztuje 5 wonów północnokoreańskich (ok. 2 grosze).

Sieć

Sieć metra składa się z dwóch linii o rozstawie szyn 1435 mm:

• Ch'ŏllima o długości ok. 12 km, otwartej w 1973 roku. Nazwa linii pochodzi od nazwy konia z mitologii koreańskiej;
• Hyŏksin o długości ok. 10 km, otwartej w 1975 roku.

Nazwy przystanków nie mają powiązania z ich lokalizacją – odnoszą się głównie do haseł „rewolucji Dżucze” (Zwycięstwo, Jedność itp.).

Cała sieć znajduje się pod ziemią. Metro w Pjongjangu wzorowane jest na metrze moskiewskim (stacje na dużej głębokości 20–100 metrów, duże odległości między przystankami, socrealistyczny wystrój stacji). W razie wojny stacje metra mogą służyć za schrony.

Pociągi kursują z maksymalną częstotliwością co 2 minuty w godzinach szczytu i 5–7 minut poza szczytem. Metro jest czynne od godziny 5:00 do 23:00.

Według niektórych źródeł^{[według kogo?]}, oprócz metra dla obywateli mieszkających w stolicy, istnieje drugi, niezależny od publicznego systemu metra, tylko dla rządu i najwyższych urzędników.

Tabor

Początkowo eksploatowane były chińskie pociągi typu DK4 wyprodukowane w fabryce w Changchun w latach 1972-1973 (władze północnokoreańskie utrzymywały, że były to produkty krajowe). Ostatecznie zostały one wycofane w 1998 roku i sprzedane do Chin, gdzie podjęto ich eksploatację na linii 13. metra w Pekinie.

Od roku 1998 eksploatowane są wagony dwóch typów sprowadzone z metra w Berlinie:

• G-I (Gisela) – z metra dawnego Berlina Wschodniego z lat 1978-1982
• D (Dora) – z metra dawnego Berlina Zachodniego z lat 1957-1965

Wagony odmalowano na kolor czerwono-kremowy, a wewnątrz rozmieszczono portrety Kim Ir Sena i Kim Dzong Ila. Obecnie wagony typu G-I nie wyjeżdżają na trasy.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nieoficjalna strona metra w Pjongjangu
• Metro pjongjańskie na UrbanRail.Net