Magid

Ten artykuł od 2013-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Magid lub Maggid (z hebr. przemawiający) – w judaizmie wschodnioeuropejskim tytuł przyznawany wędrownym kaznodziejom^[1], którzy często zarabiali na życie opłatami zbieranymi w różnych gminach. Z racji tego, że dawni rabini byli bardziej uczonymi i znawcami pisma niż kaznodziejami, długie, barwne i przystępne kazania (często w jidisz) znalazły wielu chętnych słuchaczy. Termin ten oznacza także pozaziemskiego mentora, który nawiązuje kontakt z ludźmi za pomocą nawiedzeń, snów, wizji, a także słów wypowiedzianych ich własnymi ustami. Wielu mistyków posiadało własnego magida który wprowadzał ich w tajniki kabały. Posiadanie magida było znakiem duchowej wyższości takiej osoby. O Eliaszu Gaonie z Wilna mówiono, że odmówił przyjęcia magida, gdyż nie chciał poznać Tory bez wysiłku ze swej strony. Najsłynniejszym magidem był magid Józef Karo a niektóre prawdy które mu objawił – Karo zapisał w dzienniku Magid Meiszarim.

Przypisy

Zobacz hasło magid w Wikisłowniku