Gerszom z Moguncji

Gerszom z Moguncji, Gerszom ben Jehuda, zwany Światłem Diaspory lub Rabejnu (ur. ok. 960 w Metz, zm. ok. 1028 lub 1040 w Moguncji) – jeden z ważniejszych talmudystów w średniowiecznych Niemczech. Uważany za duchowego ojca judaizmu aszkenazyjskiego.

Był uczniem Jehudy ha-Kohena^[1]. W Moguncji prowadził akademię talmudyczną^[2][3][1].

Był protagonistą racjonalizmu w naukach talmudycznych Żydów aszkenazyjskich. Zajmował się także masorą, ustalając oczyszczoną wersję tekstu biblijnego^[2]. Prawdopodobnie był autorem komentarzy do Talmudu, który także sam redagował^[2][4]. Był także autorem responsów, cytowanych m.in. przez Rasziego i kodyfikatorów halachy^[2].

Około 1000 roku był organizatorem zjazdu rabinów, które wydały 25 decyzji, zakazujących m.in. poligamii, udzielania rozwodu bez zgody obu stron czy czytania cudzej korespondencji^[2][3][4][1].

Był również autorem selichot^[1], powstałych prawdopodobnie po tym, gdy jego żona i syn zostali zmuszeni do przyjęcia chrztu^[2].

Jego uczniami byli m.in. Eliezer HaGadol i Jaakow ben Jakar^[1].

Przypisy