Kościół Wotywny w Wiedniu

Kościół Wotywny[1]
Votivkirche
Ilustracja
Państwo

 Austria

Miejscowość

Wiedeń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Historia
Data rozpoczęcia budowy

1855

Data zakończenia budowy

1879

Data poświęcenia

1879

Dane świątyni
Styl

neogotycki

Architekt

Heinrich von Ferstel

Wieża kościelna
• wysokość wież


99 m

Liczba naw

3

Położenie na mapie Wiednia
Mapa konturowa Wiednia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wotywny”
Położenie na mapie Austrii
Mapa konturowa Austrii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wotywny”
Ziemia48°12′55″N 16°21′31″E/48,215278 16,358611
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Kościół Wotywny w 1900 r....
... i dziś

Kościół Wotywny (niem. Votivkirche) – neogotycki kościół z XIX wieku znajdujący się w Wiedniu, przy głównym bulwarze miasta – Ringu.

Historia

Został zbudowany w latach 1855-1879, na wzór francuskich katedr gotyckich z XIII wieku, na polecenie arcyksięcia Maksymiliana, późniejszego cesarza Meksyku. Świątynia upamiętnia cudowne ocalenie cesarza Franciszka Józefa I z zamachu, którego usiłował dokonać anarchista Libeny.

Tak ważna dla wiedeńczyków inwestycja wymagała jak najlepszego projektu. Śladem za kościołem św. Mikołaja w Hamburgu zorganizowano konkurs. Udział w nim wzięło ponad 70 architektów, gł. z Austrii, Prus, a także Śląska. Dnia 7 VII 1855 ogłoszono werdykt. Pierwsza nagroda została przyznana młodemu Austriakowi Heinrichowi von Ferstelowi, twórcy m.in. innych wiedeńskich budowli; nowego gmachu uniwersytetu, pałacu arcyksięcia Ludwiga Viktora oraz kościoła Zbawiciela w Bielsku-Białej. Wyróżnienia przypadły takim osobowościom jak: Vincenz Statz, Friedrich Schmidt, Georg Gottlob Ungewitter oraz Alexis Langer ze Śląska. Koszt budowy pokryto dzięki subskrypcji rozpisanej w 1853 r., w której wzięło udział ponad 300 000 obywateli. Poświęcenie kościoła miało miejsce w roku 1879.

Nadzór nad pracami przy fundamentach kościoła sprawował absolwent wiedeńskiej politechniki, Polak – Ludwik Wierzbicki.

Od 1862 do 1918 Votivkirche był wojskowym kościołem garnizonowym Wiednia.

Architektura

Architekt Heinrich von Ferstel, chcąc wyrazić katolicki charakter kościoła, w pełni świadomie nawiązał do form charakterystycznych dla gotyckich katedr francuskich i niemieckich. Powstała okazała, trójnawowa bazylika z transeptem i wielobocznie zamkniętym prezbiterium i dwuwieżową fasadą. Kościół ozdobiony został bardzo bogatym detalem architektonicznym: sterczynami, pinaklami, kwiatonami, szczytami, maswerkami i łukami odporowymi. Kościół nakryty jest wysokimi dachami dwuspadowymi pokrytymi glazurowaną kolorową dachówką, analogiczną do dachów katedry wiedeńskiej, ułożoną w geometryczne wzory. Choć każda elewacja zawiera silny ładunek estetyczny, największe wrażenie wywiera fasada; dla ukazania monumentalności, budowla została poprzedzona dużym placem przylegającym do Ringu. Trzyosiową fasadę cechuje gotycki wertykalizm, co podkreślają dwie strzeliste (99 m) wieże, zwieńczone ażurowymi hełmami. Oś środkowa zdradza recepcję sztuki francuskiej, ponad kruchtą umieszczono rozetę. Do wnętrza prowadzą bogato zdobione portale, trzy w fasadzie frontowej ozdobione rzeźbami postaci biblijnych i patronów krajów Monarchii Austriackiej oraz scenami Zwiastowania i Zmartwychwstania. Treść zawarta w tympanonach portalów transeptu odnosi się do Boga Ojca i Ducha Świętego.

Wnętrze

Wśród licznych neogotyckich elementów wyposażenia należy wymienić przeniesione tutaj wcześniejsze dzieła – marmurowy pomnik nagrobny hrabiego Niklasa Salma (zm. 1530), dowódcy obrony Wiednia podczas oblężenia przez wojska tureckie w 1529 oraz XV-wieczny, późnogotycki ołtarz w formie tryptyku, wykonany w Antwerpii przedstawiający sceny Pasji Chrystusa.

Galeria

  • Wnętrze kościoła
    Wnętrze kościoła
  • Witraż w kościele
    Witraż w kościele

Zobacz też

Przypisy

  1. Zmiany wprowadzone na 90. posiedzeniu Komisji (4 listopada 2015 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2015-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-11)].

Bibliografia

  • Wolf, Alfred, Alsergrund-Chronik. Von der Römerzeit bis zum Ende der Monarchie, Wien, 1981
  • Farrugia, J., The Votive Church in Vienna, Ried im Inkreis 1990
  • Szkurłat Anna, Wotywny kościół, [w:] „Spotkania z zabytkami” 10/1996

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona Kościoła Wotywnego w Wiedniu
  • Artykuł w j. niemieckim
Kontrola autorytatywna (kościół katolicki):
Encyklopedia internetowa: