Kościół św. Jacka w Słupsku

Kościół św. Jacka w Słupsku
A-152 z dnia 10.08.1958 r.[1]
kościół klasztorny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Miejscowość

Słupsk

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jacka w Słupsku

Wezwanie

św. Jacka

Historia
Aktualne przeznaczenie

kościół parafialny

Dane świątyni
Styl

gotyk ceglany

Świątynia
• materiał bud.


• cegła

Położenie na mapie Słupska
Mapa konturowa Słupska, w centrum znajduje się punkt z opisem „Słupsk, kościół św. Jacka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Słupsk, kościół św. Jacka”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Słupsk, kościół św. Jacka”
Ziemia54°27′51,04″N 17°02′01,37″E/54,464178 17,033714
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. Jacka w Słupsku – kościół parafii rzymskokatolickiej św. Jacka w Słupsku.

Historia

Kościół salowy, wzniesiony w stylu gotyckim w XV wieku. Wielokrotnie przebudowywany. W XVII wieku jego wnętrze przebudowano w stylu barokowym oraz podzielono na dwie części, a wieżę zwieńczono barokowym hełmem, pokrytym miedzianą blachą.

Wyposażenie

W świątyni znajduje się wiele zabytkowych dzieł sztuki sakralnej, głównie barokowych: ołtarz, ambona, unikatowe organy barokowe, płyty nagrobne przedstawicieli dynastii Gryfitów i Croy.

Ołtarz główny i ambona fundacji Erdmuty, żony księcia pomorskiego Jana Fryderyka. Książę przedstawiony wraz z żoną, księżną Erdmutą, klęczący pod krzyżem w głównym obrazie przedstawiającym ukrzyżowanie Chrystusa.

Organy oraz epitafium Anna de Croy i swój własny nagrobek ufundował biskup kamieński Ernest Bogusław de Croy. Barokowe dzieła sztuki sepulkralnej upamiętniające Annę oraz Bogusława de Croy wyróżniają się wysoką jakością artystyczną i są jednymi z nielicznych zachowanych epitafiów członków rodziny książąt pomorskich[2]. Nagrobek księcia Ernesta Bogusława z klęczącą figurą zmarłego wykonał w latach 1680-1682 gdański rzeźbiarz Hans Michael Gockheller[3].

Ambonę  najprawdopodobniej ufundowała  księżna  Erdmuta  na  początku XVII wieku. Jest to ciekawe dzieło sztuki rzeźbiarskiej,  snycerskiej  oraz  malarskiej. Składa się z czterech głównych elementów: korpusu, podpory, baldachimu oraz  bariery  ze  schodami.  Na  korpusie umieszczono  obrazy  przedstawiające czterech ewangelistów oraz scenę Chrztu Chrystusa  w  Jordanie.  Ambonę  zdobią pełne  przepychu  dekoracje  w  postaci marmoryzowanych  kolumn,  kartuszy, ornamentów  zwijanych,  kaboszonów, rautów oraz pilastrów. Na baldachimie, który pełni również ważny element akustyczny, piętrzą się liczne elementy rzeźbiarskie  w  postaci  iglic  i  rollwerków. W  półkolistych  niszach  znajdują  się inskrypcje  oraz  chrystogramy  i  symbole  lilii.  Na  podniebiu umieszczono malowany  wizerunek  Gołębicy  Ducha Świętego. Podporę korpusu stanowi pełnoplastyczna  rzeźba  przedstawiająca Mojżesza.  Na  ambonę  wiodą  jednobiegowe  schodki  z  pełną  barierą.  Jej  front zdobią  trzy  romboidalne,  płytkie  nisze z  obrazami  przedstawiającymi:  św. Pawła, św. Piotra i św. Jakuba Starszego[4].

Organy

Szczególnie wartościowym zabytkiem kościoła są bogato zdobione, barokowe organy, które prawie w całości zachowały się w oryginalnej formie. Przez wzgląd na unikatowość instrumentu w skali europejskiej, w świątyni odbywają się rokrocznie festiwale organowe. Spore zasługi w dziele odnowienia instrumentu położył urodzony w dzisiejszym Słupsku (dawniej Stolp-in-Pommern) pastor ewangelicki, organista i kompozytor Joachim Schwarz (1930-1998).

  • Elewacja frontowa
    Elewacja frontowa
  • Wnętrze
    Wnętrze
  • Epitafium Anny pomorskiej – ostatniej przedstawicielki rodu Gryfitów
    Epitafium Anny pomorskiej – ostatniej przedstawicielki rodu Gryfitów

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-06] .
  2. Wiesław Stachlewski: Podominikański kościół św. Jacka w Słupsku. LOT Ustka i Ziemia Słupska. [dostęp 2014-03-10]. (pol.).
  3. Michał Wardzyński: Marmury i wapienie południowoniderlandzkie na ziemiach polskich od œśredniowiecza do 2. poł. XVIII w. Import i zastosowanie w małej architekturze i rzeŸźbie kamiennej, "Biuletyn Historii Sztuki", nr 3-4, s.334-335, 2008, ISSN 0006-3967.
  4. Kościół św. Jacka w Słupsku. Historia, sztuka, wiara, K. Bartosiewicz, o. K. Popławski OP, M. Rychert, Z. Machura, red. M. Rychert, Parafia św. Jacka, Słupsk 2021 s. 37.

Linki zewnętrzne

  • Zdzisław Machura. Dzieje kościoła zamkowego w Słupsku.
  • Kościół św. Jacka w Słupsku. Historia, sztuka, wiara, K. Bartosiewicz, K. Popławski OP., M. Rychert, Z. Machura, Parafia św. Jacka, Słupsk 2021.


  • p
  • d
  • e
Architektura sakralna gotyku ceglanego
Niemcy
Brema
Greifswald
Hamburg
Lubeka
Lüneburg
Rostock
Stralsund
Wismar
inne miasta
Polska
Chełmno
Chełmża
Elbląg
Gdańsk
Słupsk
Stargard
Szczecin
Toruń
Trzebiatów
inne miasta
Dania
Aarhus
Ribe
inne miasta
Szwecja
Ystad
inne miasta
Estonia
Łotwa
Litwa
Białoruś
Rosja