Jelcz P080

Jelcz P-080
Dane ogólne
Producent

Jelcz

Lata produkcji

1980

Miejsce produkcji

Jelcz-Laskowice  Polska

Dane techniczne
Typy nadwozia

Przyczepa autobusowa

Układ drzwi

0-1-1

Liczba drzwi

2

Silniki

brak

Skrzynia biegów

brak

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

37

Liczba miejsc siedzących

37

Informacje dodatkowe
ABS

Nie

ASR

Nie

EBS

Nie

ESP

Nie

Klimatyzacja

Nie

Jelcz P-080 – prototypowa przyczepa do Jelcza 080, zaprojektowana w 1980 roku przez JZS[1].

Historia

Po dwóch latach od rozpoczęcia produkcji autobusu socjalnego Jelcz 080, postanowiono stworzyć na jego bazie także przyczepę, podobnie jak było to w przypadku Jelcza 043. Cały zestaw był testowany w kilku miastach Polski, a także w PIMOT. Dane na temat liczby powstałych prototypów są sprzeczne. Wojciech Połomski, autor książki o historii pojazdów z Jeczańskich Zakładów Samochodowych, podaje liczbę 5 egzemplarzy[1], jednak członkom Klubu Sympatyków Transportu Miejskiego, który przy okazji renowacji swojego egzemplarza przyczepy badali ten temat, podawano informacje o powstaniu zaledwie jednego kompletnego i jednego lub dwóch nieukończonych egzemplarzy Jelczy P-080. Do dziś zachował się najprawdopodobniej tylko jeden egzemplarz, będący własnością KSTM Wrocław[2].

Wspomniany wrocławski egzemplarz w latach 80. został przebudowany na mobilny ambulans RTG, stojący przy przychodni w Jelczu - Laskowicach. Około 10 lat później, po zdemontowaniu aparatury medycznej, przeszedł na własność firmy budowlanej, także z Jelcza - Laskowic[1]. W 2012 odkupił ją stamtąd prywatnie jeden z członków KSTM Wrocław, a w 2016 roku przyczepa formalnie stała się własnością klubu[2].

Konstrukcja

Nadwozie przyczepy P-080 było w maksymalnym stopniu ujednolicone z nadwoziem autobusu. Jako ścianę przednią zastosowano elementy ze standardowej jelczańskiej ściany tylnej. Pierwsza oś jest skrętna, sterowanie kołami odbywało się za pomocą mechanizmu kierowniczego, połączonego z dyszlem. Tylna oś (podobnie jak w autobusie, oraz przyczepie PO-1) wyposażona jest w ogumienie bliźniacze. Dwuobwodowy hamulec zasadniczy działa na obie osie, a hamulec postojowy (uruchamiany korbą) na oś tylną. Przyczepa oferowała 37 miejsc siedzących[1].

Obecnie

Jedyny zachowany do dziś egzemplarz od kwietnia do września 2021 roku przechodził odbudowę, wraz z przywróceniem oryginalnego wyglądu z 1980 roku[2].

Zobacz też

  • Jelcz PO-1
  • Jelcz PT4
  • Jelcz

Przypisy

  1. a b c d WojciechW. Połomski WojciechW., Pojazdy Samochodowe i Przyczepy Jelcz 1971-1983, ISBN 978-83-206-1817-4 .
  2. a b c -=[Fotogaleria Transportowa]=- - Phototrans.eu [online], phototrans.pl [dostęp 2021-08-13] .

Bibliografia

Wikipedia:Weryfikowalność
Ta sekcja od 2014-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji: link do wspominanego źródła.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
  • strona Projekt 080
  • p
  • d
  • e
Autobusy, samochody ciężarowe, trolejbusy i inne pojazdy przedsiębiorstwa Jelcz
Autobusy miejskie
Autobusy licencyjne
Autobusy lokalne, szkolne,
międzymiastowe i turystyczne
Trolejbusy
Samochody ciężarowe
Samochody pożarnicze
  • 001
  • 002
  • 003
  • 004
  • 005
  • 006
  • 007
  • 008
  • 009
  • 010
  • 014
  • 015
  • 022
  • 024
  • 028
  • 032
Przyczepy autobusowe
Prototypy
Samochody wojskowe