Podczas 22 sezonów w polskiej I lidze rozegrał 628 mecze (4 miejsce w klasyfikacji wszech czasów), strzelając 134 gole. W latach 1983 i 1988 zdobywca Złotego Kija dla najlepszego hokeisty w kraju. W czasie swojej kariery zawodniczej bronił barw trzech klubów: GKS Katowice, GKS (Tysovia) Tychy oraz szwajcarskiegoZSC Lions.
Po zakończeniu czynnego uprawiania hokeja zaczął pracować jako trener. W latach 1994-1996 pełnił funkcję asystenta selekcjonera narodowej kadry Polski Władimira Safonowa, po czym w 1996 wyjechał do Niemiec. W 1997 trafił do Szwajcarii, gdzie początkowo prowadził tamtejsze kluby trzecioligowe i drugoligowe. Ostatecznie trafił do ekstraligowego ZSC Lions, w którym przez trzy lata szkolił pierwszy zespół seniorów, a później zajął się opracowywaniem koncepcji i nadzorowaniem szkolenia młodzieży, trenowaniem grup juniorskich oraz asystowaniem szkoleniowcowi drugiej drużyny seniorów. W sezonie 1994/1995 pełnił funkcję asystenta głównego trenera pierwszej drużyny seniorów, która zdobyła wicemistrzostwo Szwajcarii. Podczas jego pracy drużyna juniorska zdobyła siedmiokrotnie mistrzostwo w lidze Elite A podczas 10 sezonów[5]. W 2020 zakończył pracę w klubie ZSC i postanowił powrócić do Polski[6].
W 2006 - jako pierwszy i jedyny do tej pory Polak - został przyjęty do Galerii Sławy IIHF (Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie) IIHF Hall of Fame).
27 września 2007 otrzymał tytuł honorowego obywatela Rudy Śląskiej[7].