Francis Bourne

Francis Bourne
Kardynał prezbiter
Prymas Anglii i Walii (1903–1935)
Ilustracja
Ne cede malis
Kraj działania

Anglia

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1861
Claphan

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1935
Londyn

Miejsce pochówku

katedra Westminsterska

Arcybiskup Westminster
Okres sprawowania

1903–1935

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

11 czerwca 1884

Nominacja biskupia

27 marca 1896

Sakra biskupia

1 maja 1896

Kreacja kardynalska

27 listopada 1911
Pius X

Kościół tytularny

S. Pudenziana

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 maja 1896

Konsekrator

Herbert Vaughan

Współkonsekratorzy

John Baptist Butt
Thomas Whiteside

Konsekrowani biskupi
John Baptist Cahill 1900
Louis Charles Casartelli 1903
Peter Emmanuel Amigo 1904
Patrick Fenton 1904
William Miller 1904
Richard Collins 1905
William Anthony Johnson 1906
Frederick William Keating 1908
Hugh Singleton 1908
John Stephen Vaughan 1909
Leonard Ludwig Baumbach 1910
Joseph Butt 1911
John Joseph Keily 1911
Thomas Dunn 1916
Bernard Nicholas Ward 1917
Emmanuel John Bidwell 1917
Alban Goodier 1919
Arthur Henry Doubleday 1920
Dudley Charles Cary-Elwes 1921
John William Campling 1925
Richard Joseph Downey 1928
Thomas Leighton Williams 1929
George Weld 1932
John Francis McNulty 1932
Edward Myers 1932
Współkonsekrowani biskupi
James Bellord 1899
Anselm Edward John Kenealy 1911

Francis Alphonsus Bourne (ur. 23 marca 1861 w Claphan, zm. 1 stycznia 1935 w Londynie) – angielski duchowny katolicki, arcybiskup Westminster, prymas Anglii i Walii, kardynał.

Życiorys

Jego matka pochodziła z Irlandii, ojciec był konwertytą. Początkowo wstąpił do dominikanów, ale po roku opuścił zakon i po ukończeniu studiów między innymi we Francji otrzymał święcenia kapłańskie 11 czerwca 1884. Pracował w Blackheath, Mortlake i West Grinstead.

27 marca 1896 otrzymał nominację na koadiutora biskupa Southwark. Sakry udzielił kardynał Herbert Vaughan. Sukcesję przejął rok później. Po śmierci kard. Vaughana w 1903 został jego następcą na urzędzie arcybiskupa westminsterskiego. Był odtąd zwierzchnikiem Kościoła w Anglii i Walii. W 1911 podniesiony do rangi kardynała prezbitera z tytułem Santa Pudenziana. Jego dewizą było hasło Ne cede malis (pol. Nie ustępuj przed złem). Był raczej konserwatystą i przeciwnikiem modernizmu, nie popierał też dialogu międzywyznaniowego. Jego rządy trwały ponad 30 lat. W tym czasie brał udział w konklawe 1914 i 1922 roku.

Bibliografia

  • Ze świata. Zgon prymasa Anglii. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 3, s. 89, 1935. 
  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. (ang.)
  • p
  • d
  • e
Arcybiskupi Westminster, katoliccy Prymasi Anglii i Walii
  • p
  • d
  • e
Angielscy kardynałowie
Kardynałowie do XX wieku
Zmarli kardynałowie (XX-XXI wiek)
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich
  • Michael Fitzgerald (2019)
Żyjący kardynałowie elektorzy
  • w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
  • ISNI: 000000011624514X
  • VIAF: 39370745
  • LCCN: no2008121011
  • GND: 12666532X
  • BnF: 112747031
  • SUDOC: 118738275
  • SBN: RMRV020716
  • NKC: jx20100511001
  • NTA: 099880725
  • Open Library: OL5016554A
  • PLWABN: 9810539158705606
  • NUKAT: n2004099740
  • OBIN: 31991
  • J9U: 987011857776805171