Explorer 27

Explorer 27

Inne nazwy	Beacon Explorer BE-C, Ionosphere 4, S01328
Indeks COSPAR	1965-032A
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Scout X-4
Miejsce startu	Wallops Flight Facility
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	932 km[1]
Apogeum	1309 km[1]
Okres obiegu	107,70 min[1]
Nachylenie	41,2°[1]
Czas trwania
Początek misji	29 kwietnia 1965[1] 14:17:00 UTC
Koniec misji	20 lipca 1973
Wymiary
Wymiary	0,46 m × 0,30 m
Masa całkowita	59,7 kg

Explorer 27 (również: Beacon Explorer BE-C) – mały amerykański satelita do badań jonosfery i badań geodezyjnych. Wysłany w ramach programu programu Explorer; trzeci, ostatni z serii Beacon Explorer (start pierwszego, S-66, nie powiódł się).

Budowa i działanie

Początkowo stabilizowany obrotowo. Po rozłożeniu paneli ogniw słonecznych stabilizowany gradientem pola magnetycznego (magnes sztabkowy i pręty tłumiące). Położenie statku było mierzone magnetometrem trójosiowym i czujnikiem Słońca. Satelita nie posiadał rejestratora, więc wszystkie dane były przesyłane jedynie w trybie rzeczywistym, gdy stacje naziemne były widoczne dla statku.

Statek został wyłączony 20 lipca 1973 z powodu powstawania interferencji z innym, ważniejszym statkiem.

Satelita pozostaje na orbicie okołoziemskiej, której trwałość szacowana jest na 3000 lat.

Ładunek

• Sondy elektrostatyczne Langmuira, przestały pracować 13 sierpnia 1968 w wyniku gwałtownego spadku wydajności akumulatorów satelity
• Nadajniki radiowe fal spolaryzowanych pracujące na częstotliwościach 20,005, 40,010, 41,010, 360,090 MHz, do pomiaru gęstości elektronów w jonosferze
• 360 odbłyśników laserowych

Pasywny eksperyment laserowy służący określaniu położenia statku (kąta i odległości) na orbicie. Składał się z dziewięciu paneli po 40 odbłyśników kwarcowych, oświetlanych z Ziemi mikrosekundowymi impulsami lasera rubinowego.

• Eksperyment nawigacji dopplerowskiej

Eksperyment stanowiły dwa nadajniki ciągłych koherentnych niemodulowanych fal radiowych o częstotliwości 162 i 324 MHz, odbieranych przez sieć Tranet Doppler Network, w celu badań geodezyjnych. Generator fal oparty był o podwójny rezonator kryształkowy, o częstotliwości podstawowej 5 MHz, plus minus 80 ppm.

Przypisy

Bibliografia

• Jonathan's Space Home Page (ang.)
• NSSDC Master Catalog (ang.)
• Space 40 (cz.)
• Encyclopedia Astronautica, Beacon (ang.)