Biskup Porto-Santa Rufina

Biskup Porto-Santa Rufina − biskup diecezji Porto-Santa Rufina, jednej z siedmiu diecezji suburbikarnych.

Początkowo były to dwie diecezje: Porto oraz Silva Candida (Santa Rufina). Połączone zostały w 1119 w jedną diecezję pod nazwą Porto e Santa Rufina. Ponownie rozdzielono je w latach 1133–1151/54 i na krótko w latach 1452–1454. W latach 1825–1854 te dwie diecezje były połączone jeszcze z trzecią Civitavecchia (Porto e Santa Rufina e Civitavecchia). Obecna nazwa, Porto-Santa Rufina, została nadana w 1986 r. W XVI–XIX wieku diecezję tę zwyczajowo obejmował subdziekan Św. Kolegium Kardynałów.

Do 1962 roku biskupi Porto i Santa Rufina byli ex officio kardynałami. W 1962 Papież Jan XXIII postanowił, że kardynałowie-biskupi są jedynie tytularnymi biskupami diecezji suburbikarnych, powierzając faktyczną jurysdykcję nad nimi zwykłym biskupom ordynariuszom.

Od 1 maja 2020 kardynałem-biskupem Porto-Santa Rufina jest włoski kardynał Beniamino Stella.

Kardynałowie-biskupi Porto i Santa Rufina

Kardynałowie-biskupi Porto

  • Jerzy (721)
  • Grzegorz (732–745)
  • Citonato (767–769)
  • Stefan (826)
  • Rodoaldo (853–864)
  • Formozus (864–876)
  • Valperto (877–883)
  • Formozus (ponownie, 884–891)
  • Sylwester (898)
  • Konstantyn (958)
  • Benedykt (963–969)
  • Grzegorz (989–994)
  • Benedetto de Ponzio (998–1029)
  • Jan z Toscanella (1029/31–1050)
  • Rolando (ca. 1050/57)
  • Jan (1057–1084, obediencja „wibertyńska” 1084–ok. 1090)
  • Jan (1085–1095)
  • Maurycy (1097–1101)
  • Pietro Senex (1102–1130, obediencja Anakleta II 1130–1134)
  • Jan (obediencja Anakleta II 1134–1136/38)

Kardynałowie-biskupi Santa Rufina (Silva Candida)

  • Tyberiusz (721)
  • Epifaniusz (732–745)
  • Grzegorz (761–769)
  • Jan (815–826)
  • Leon (853–867)
  • Grzegorz (879)
  • Hildebrand (905)
  • Benedykt (939–943)
  • Wido (963–975)
  • Krescencjusz (993)
  • Benedykt (1012–1013)
  • Grzegorz (1015–1024)
  • Piotr (1024–ok. 1037)
  • Krescencjusz (ok. 1044–1050)
  • Humbert z Silva Candida (1050–1061)
  • Mainardo z Pomposa (1061–1073)
  • Adalbert (obediencja „wibertyńska” 1084–1102)
  • Theodwin (1133–1151)

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina 1154–1452

  • Cencio de Gregorio (1154–1157)
  • Bernard (1158–1176)
  • Guglielmo Marengo (1176–1178)
  • Teodino de Arrone (1179–1186)
  • Bobo (1189)
  • Pietro Gallocia (1190–1211)
  • Benedictus (1213–1216)
  • Cinzio Cenci (1217)
  • Konrad von Urach (1219–1227)
  • Romano Bonaventura (elekt 1231–1235, biskup 1235–1243)
  • Ottone de Tonengo (1244–1250)
  • Giacomo da Castell'arquato (1251–1253)
    • Capuferrus, administrator apostolski (1254)
  • Jan z Toledo (elekt 1261–1262, biskup 1262–1275)
  • Robert Kilwardby (1278–1279)
  • Bernard de Languissel (1281–1290)
  • Matteo d’Acquasparta (1291–1302)
  • Giovanni Minio (1302–1313)
  • Jacques Duèse (1313–1316)
  • Bernard de Castanet (1316–1317)
  • Berenguer Fredol (1317–1323)
    • Angelo Tignosi, administrator apostolski (1327)
  • Pierre d'Arabloy (1327–1331)
    • Pandolfo Capocci (obediencja antypapieża Mikołaja V, 1328–1330)
  • Jean-Raymond de Comminges (1331–1348)
  • Bernard d’Albi (1349–1350)
  • Guy de Boulogne (1350–1373)
  • Pietro Corsini (1374–1378, obediencja awiniońska 1378–1405)
  • Berenguer de Anglesola (obediencja awiniońska 1406–1408)
  • Antonio Caetani (obediencja pizańska 1409–1412)
  • Antonio Correr (1408–1431)[1]
  • Louis de Bar (obediencja pizańska 1412–1415, 1415–1430)[1]
  • Branda Castiglione (1431–1440)
  • Domingo Ram (1444–1445)
  • Francesco Condulmer (1445–1452)

1452–54 krótkotrwałe rozdzielenie Porto i Santa Rufina

Diecezja Porto

  • Francesco Condulmer (1452–1453)

Diecezja Santa Rufina

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina 1459–1825

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina e Civitavecchia 1825–1854

Kardynałowie-biskupi Porto e Santa Rufina (1854–1986) i Porto-Santa Rufina (od 1986)

Tytularni kardynałowie-biskupi Porto-Santa Rufina

Biskupi Porto-Santa Rufina

Przypisy

  1. ↑ a b Po zakończeniu Wielkiej Schizmy Zachodniej zarówno Sobór w Konstancji jak i papież Marcin V zatwierdzili na stanowisku kardynała-biskupa pretendentów wywodzących się z obu konkurujących obediencji: pizańskiej i rzymskiej.

Bibliografia

  • Otto Kares, Chronologie der Kardinalbischöfe im elften Jahrhundert, (w:) Festschrift zur Jahrhundertfeier des Gymnasiums am Burgplatz in Essen, Essen 1924
  • Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130, Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom 1977
  • Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalskollegiums von 1130–1181, Berlin 1912
  • Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984
  • Konrad Eubel, Hierarchia Catholica Medii Aevi, vol. I–VI, 1913
  • S. Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church