2S4 Tulipan
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Uraltransmasz | ||
Typ pojazdu | samobieżny moździerz | ||
Trakcja | gąsienicowa | ||
Załoga | 9 | ||
Historia | |||
Produkcja | 1971–1989 | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | 1 silnik wysokoprężny W-59 o mocy 520 KM (382 kW) | ||
Poj. zb. paliwa | 500 l | ||
Pancerz | grubość: do 20 mm | ||
Długość | 8,50 m | ||
Szerokość | 3,20 m | ||
Wysokość | 3,20 m (w położeniu marszowym) | ||
Masa | 27 500 kg (bojowa) | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 62 km/h (po drodze) | ||
Zasięg pojazdu | 500 km (po drodze) | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) | 1,00 m | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 moździerz M-240 kal. 240 mm (zapas amunicji – 12 szt.) 1 karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 100 szt.) | |||
Użytkownicy | |||
Aktualni – kolor niebieski Byli – kolor czerwony ZSRR / Rosja, Czechosłowacja, Irak, Syria | |||
|
2S4 Tulipan (ros. 2С4 «Тюльпан») – radziecki moździerz samobieżny kalibru 240 mm.
Historia
Pojazdy produkowane były w latach 1971–1989 w zakładzie Uraltransmasz. Zbudowanych zostało 588 egzemplarzy[1].
Moździerze wykorzystywane były przez wojska radzieckie podczas wojny afgańskiej (1979–1989), II wojny czeczeńskiej (1999–2009)[1] oraz w wojnie na Ukrainie (2022)[2].
Konstrukcja
2S4 ma podwozie gąsienicowe, z silnikiem umieszczonym z przodu pojazdu. Moździerz M-240 jest umieszczony w tylnej części pojazdu i podczas jazdy znajduje się nad kadłubem. W położeniu bojowym moździerz jest przechylany do tyłu i opiera się o opuszczoną na ziemię płytę oporową. Moździerz 2B8 jest ładowany odtylcowo. Przed wystrzałem hydrauliczne napędy obracają ją w ten sposób, że możliwe jest dosłanie naboju z jednego z dwóch magazynów bębnowych znajdujących się w tylnej części kadłuba. Po załadowaniu granatu lufa jest opuszczana i łączona z płyta oporową. Szybkostrzelność praktyczna wynosi jeden strzał na 62-77 s.
Z moździerza mogą być wystrzeliwane granaty burzące, kasetowe (z minami PFM-1), przeciwbetonowe, chemiczne (wycofane z uzbrojenia) i jądrowe. Podstawowym jest granat burzący o masie 130 kg i donośności 9650 m uzupełniany przez granat burzący z dodatkowym napędem rakietowym o masie 228 kg i donośności 18 tys. m. Wadą granatu z dodatkowym napędem jest zwiększony rozrzut.
Przypisy
Bibliografia
- T.J. O’Malley: Artyleria: działa i polowe wyrzutnie rakietowe. Woźniak, R; Kupidura, P (przekład i redakcja naukowa); Hutchins, R. (ilustracje). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2000. ISBN 83-11-09172-2.
- p
- d
- e
Czołgi | |
---|---|
Działa samobieżne i moździerze | |
Pojazdy przeciwlotnicze | |
Samobieżne wyrzutnie rakietowe | |
Transportery opancerzone | |
Bojowe wozy piechoty | |
Pojazdy rozpoznawcze | |
Samochody ciężarowe | |
Inne pojazdy | |
Pociągi pancerne |
|
Konstrukcje doświadczalne i prototypowe | |
Pojazdy bezzałogowe |