Zygmunt Braude
 podpułkownik (?) | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1903 |
|---|---|
| Data śmierci | 3 grudnia 1976 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1943–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | oficer śledczy 1 Dywizji Piechoty |
| Odznaczenia | |
 | |
Zygmunt Braude (ur. 17 sierpnia 1903 w Warszawie, zm. 3 grudnia 1976[1]) – funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej, pułkownik MO.
Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiej. Przed wojną był członkiem adwokatury w Warszawie. Działał w Komunistycznej Partii Polski, a następnie w Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W czasie wojny od 1943 był oficerem politycznym i oficerem śledczym 1 Dywizji Piechoty w ZSRR. Od 26 września 1944 pełnił funkcję kierownika Biura Prawnego Resortu Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie od 5 września 1945 zastępcy dyrektora i od 19 maja 1948 p.o. dyrektora Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego. Funkcję tę pełnił do 14 października 1952, kiedy to został przeniesiony na stanowisko starszego radcy prawnego w Departamencie Więziennictwa MBP.
Po opuszczeniu MBP dnia 1 października 1952 został kierownikiem redakcji literatury rosyjskiej w Państwowym Instytucie Wydawniczym, wiosną 1969 przeszedł na emeryturę, a niedługo potem wyemigrował do Izraela. Był odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (18 stycznia 1955)[2].
Przypisy
Bibliografia
- Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2011-10-16] .
