Zautomatyzowany wóz dowodzenia ZWD-3

ZWD-3
ZWD-3 w Iraku
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Typ pojazdu	wóz dowodzenia
Trakcja	kołowa
Załoga	4
Historia
Prototypy	1998
Produkcja	od 1999(?)
Egzemplarze	ponad 100^{[potrzebny przypis]}
Dane techniczne
Dane operacyjne
Wyposażenie
2 x radiostacja UHF 1 x radiostacja KF mikrokomputer terminal osobisty
Użytkownicy
Polska

Zautomatyzowany wóz dowodzenia ZWD-3 – wóz dowodzenia zbudowany na podwoziu samochodu Honker. Wraz z wozami ZWD-1 i ZWD-2 tworzy system IRYS 2000. Wprowadzony do służby w roku 2001. Wóz dowodzenia ZWD-3 przeznaczony jest dla batalionów jednostek lekkich.

Historia i opis

Prototyp skonstruowany został w 1998 roku w Wojskowych Zakładach Łączności nr 2 w Czernicy we współpracy z Zarządem Łączności SG i WAT^[1]. Tam też wykonywana była zabudowa pojazdów. Do 2000 roku zbudowano ich około 30^[1].

Wozy dowodzenie ZWD-3 wykonywane były w dwóch różniących się wyposażeniem wersjach kompletacyjnych:

Zautomatyzowany Wóz Dowodzenia w wersji kompletacyjnej 1 ZWD-3 SO-1-1 – łącznie do służby wprowadzono 39 szt.

Zautomatyzowany Wóz Dowodzenia w wersji kompletacyjnej 2 ZWD-3 SO-1-1 – łącznie do służby wprowadzono 2 szt.

W założeniu pojazd przeznaczony jest dla dowódców i szefów sztabu batalionów jednostek lekkich (np. górskich i aeromobilnych^[1]. Podstawowym środkiem łączności zainstalowanym w pojazdach są dwie radiostacje UKF RRC-9500 z rodziny PR4G mocy 50 W^[1]. Dysponują dwoma stanowiskami roboczymi^[1]. Pojazdy nie posiadają agregatu prądotwórczego, a cała aparatura obsługiwana jest z akumulatorów samochodu^[1]. W razie potrzeby doładowywane są one za pomocą niezależnej prądnicy napędzanej przez silnik pojazdu. Pojazdy ZWD-3 przystosowane są do współpracy z pojazdami Łowcza i Topaz.

Zobacz też

Zautomatyzowany wóz dowodzenia ZWD-1

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Szulc 2000 ↓, s. 18-19.

Bibliografia

ZWD-3. [dostęp 2012-08-15]. (pol.).
SIECIOCENTRYCZNY "IRYS 2000". www.kenbit.pl. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
Tomasz Szulc. Taktyczne samobieżne stanowiska dowodzenia dla Wojska Polskiego. „Nowa Technika Wojskowa”. 11/2000, s. 18-19, listopad 2000. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o. ISSN 1230-1655.