Zasuwa ołtarza

Ten artykuł od 2022-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zasuwa ołtarza – w kościołach, w części centralnej ołtarza umieszczany jest zwyczajowo obraz główny przedstawiający patrona świątyni.

W dawnych czasach konstruowano często ołtarz w ten sposób, że był on w części mieszczącej obraz i powyżej niej "trójwymiarowy".

Polegało to na tym, że główny obraz umieszczany był na stałe w głębszej części "okna ołtarza", natomiast przed nim, na bocznych prowadnicach umieszczano drugi, zazwyczaj mniej wartościowy "powszedni" obraz-zasuwę. Mocowany w sposób ruchomy, poruszał się pionowo w "oknie" ołtarza wciągany lub opuszczany za pomocą odpowiedniego sznura - cięgna - dostępnego dla obsługi z tyłu ołtarza.

Wierni na co dzień oglądali w kościele w ołtarzu obraz-zasuwę, obraz główny ukazywał się ich oczom podczas uroczystości i w dni świąteczne, gdy podnoszony "powszedni" obraz wsuwał się i chował w rozbudowanej, dekorowanej górnej części ołtarza.

Obecnie zdarza się, że zasuwa będąca często obrazem o wysokich walorach artystycznych czy historycznych jest demontowana z ołtarza i eksponowana jako osobny obraz w świątyni.