Zamek w Ossolinie w 1794 roku. Akwarela Zygmunta Vogla
Zamek w Ossolinie – zamek, który znajdował się w Ossolinie, w powiecie sandomierskim, zbudowany w 1633 przez Jerzego Ossolińskiego, wojewodę sandomierskiego. Wysadzony w powietrze w 1816 roku i ostatecznie rozebrany w 1944 roku.
Historia
Zamek został wzniesiony na cyplu płaskowzgórza, w miejscu rozebranej starej warowni, późnorenesansowy czworoboczny budynek zwieńczony attyką. Po drugiej stronie wąwozu, nad którym był przerzucony most arkadowy, znajdowały się zabudowania gospodarcze przedzamcza otoczone murem i zewnętrznymi umocnieniami bastionowymi. W 1732 r. był wymieniany jako podupadająca budowla w większości bez okien, dachu i drzwi. Jej ostatecznego ratunku podjął Józef Ossoliński, wzmacniając przyporami mury zamkowe oraz remontując zamieszkaną część. W 1780 r. Ossolin przejął ówczesny starosta, Franciszek Ledóchowski, a trzy lata później po jego śmierci, jego syn, Antoni Ledóchowski, który w 1816, kazał wysadzić zamek w powietrze w nadziei odnalezienia rzekomych skarbów.
Po wybuchu po zamku pozostały ruiny, których właścicielem został w r. 1831 Ignacy Ledóchowski, powstaniec styczniowy. Ruiny stanowiły źródło darmowego materiału budowlanego, z którego w latach 20 XX w. wzniesiono gorzelnię. Ostatecznie ruiny przestały istnieć
Niemcy w roku 1944 widząc wieżę jako potencjalny punkt obserwacyjny, wysadzili ją w powietrze, zaś resztki murów rozebrali w celu utwardzenia przeprawy czołgowej.
Przypisy
↑Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024, s. 52 [dostęp 2016-01-11].
nr rej. A.685 z 1.03.1967 i z 16.06.1977[1] 
50°40′33″N 21°30′10″E/50,675833 21,502778 
