Zacarías González Velázquez
 | Ten artykuł dotyczy malarza. Zobacz też: Artyści z rodziny González Velázquez. |
 Autoportret, 1810–1813 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1763 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1834 | ||
| Narodowość | hiszpańska | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Epoka | neoklasycyzm | ||
| |||
Zacarías González Velázquez – hiszpański malarz neoklasyczny.
Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Jego ojcem był malarz Antonio González Velázquez, a dziadkiem rzeźbiarz Pablo González Velázquez. Miał dwóch braci: architekta Isidro i malarza Castóra. Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie, gdzie jego ojciec był dyrektorem. Był uczniem Mariana Salvadora Maelli[1].
Jego dzieła zdobiły pałac Prado i Pałac Królewski w Madrycie; większość z nich przedstawiała sceny mitologiczne. Malował również dzieła o tematyce religijnej i portrety. Współpracował z Królewską Manufakturą Tapiserii Santa Bárbara malując kartony do tapiserii – wzory do produkcji gobelinów. Pod kierunkiem Maelli realizował projekty o tematyce morskiej[1]. Jego uczniem był Bartolomé Montalvo.
Przypisy
- ↑ a b Enrique Lafuente Ferrari: Breve Historia de la Pintura Española, Tom II. Madryt: Ediciones AKAL, 1987, s. 433-434. ISBN 84-760-0182-7.
